วิหคสู่รัง

ยัยแว่นน้ำเงิน

ฝูงนกกาบินลัดฟ้าตกสู่ออก      นกกระจอกบินลัดฟ้าอ้อมหลังเขา
ผ่านร่มเงาเมฆาอย่างแผ่วเบา       ที่ไม่เหงาผ่านธรรมชาติที่รื่นรมย์
เสียงอื้ออึงกึกก้องระทมเศร้า         ใช่นกเขาส่งเสียงที่ขับขาน
แต่เสียงลมกระทบกิ่งริมลำธาร       ที่จะผ่านกาลเวลาให้ร่วงโรย
เสียงลูกนกเจื้อยแจ้วร้องหิวโหย    สายฝนโปรยให้หนาวเหน็บเก็บความหนาว
บ้างหยุดร้องร้องต่อเป็นครั้งคราว   ช่างปวดร้าวแสนเศร้าในอกตรม				
comments powered by Disqus
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    21 กรกฎาคม 2548 16:09 น. - comment id 494371

    นกเดี่ยวยังมิได้กลับรังเลย..กำลังบินสู่เส้นขอบฟ้า...
    
    ***แวะมาทักทายครับ
    31.gif
  • ผู้หญิงไร้เงา

    21 กรกฎาคม 2548 16:39 น. - comment id 494387

    เห็นด้วยอย่างยิ่งกับสิ่งที่คุณ  ในข้อความที่ว่า \"ทุกสิ่งล้วนมีจิตใจ ไม่ว่าสิ่งของ หากพูดได้ป่านนี้คงมีเรื่องมากมายที่จะพูด\"  ถูกต้องแล้วค่ะ
  • ปันปัน

    2 ธันวาคม 2548 23:15 น. - comment id 543482

    1.gif31.gif64.gif
  • ยัยแว่นน้ำเงิน

    5 มกราคม 2549 21:36 น. - comment id 551422

    29.gif16.gif8.gif
ชื่อเรื่องสั้น-นิยาย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน