ทุกคนคงเคยเดินข้ามสะพานลอย ใครบ้างคอยสังเกตข้างบนนั่น จะเห็นคนที่ชีวิตอยู่วันวัน นั่งหลังขันกราบไหว้ขอเศษตังค์ เรามังเมินไม่มองแววตาเขา เดินเชิดหน้าเท้าก้าวเดินอย่าได้หวัง ไม่มีแม้มองหาเศษกะตังค์ พลังเพิ่มขึ้นหวังก้าวพ้นไปไกลไกล ใครจะรู้ทุกย้างก้าวเขายังหวัง รอพลังจากแรงใจที่สดใส เพียงหนึ่งบาทเขาก็ยังขอขอบใจ สมทบทุนช่วยให้มีข้าวกิน มุมของเราเขาช่างต่ำแสนต่ำ ช่างน่าขำสมเพทไร้ทรัพย์สิน มุมมองเขาขอเพียงเราได้ยิน เส้นสายพิณท่วงทำนองความโศกา อยู่ห่างกันไม่ถึงเสี้ยวห้าศอก แต่ความห่างดังอยู่นอกนภาฟ้า ใจคนเดินใจขอทานไม่ถึงสองวา ดังนภาจับแยกไม่เห็นกัน เรายังเดินผ่านไปอย่างช้าช้า ปล่อยคนชราหลังขันชะเง้อหัน ไม่คิดไม่สนเขาเหมือนทุกวัน เขายังรั้นนั่งหวังเราเห็นใจ
Darkness_Hero 10 มิ.ย. 2548 09:13 น. - ID 77122 
1266
5
0
10 มิถุนายน 2548 09:34 น. - comment id 477829
บางครั้งก็อดไม่ได้ที่ต้องให้ และบางครั้ง ก็ทำใจแข็งเดินผ่านมาโดยเร็ว เด็กทารก เด็กตัวน้อย คนพิการ .. เห็นแล้วอนาถใจ บางคนห้อยมาลัยนักร้อง แบงค์เป็นพวง บางคนให้ทิปเด็กชงเหล้าที่มีอี๋อ๋อ ทีงี้ ล่ะ ให้ ขอ กับ ปล้น .. ต่างกันตรงไหน นะ
10 มิถุนายน 2548 20:24 น. - comment id 478205
ขอเพียงบาทของท่านมั่นให้เขา ไม่ต้องเอาแบงค์ห้าร้อยให้หรอกหนา เขาก็มีชีวิตรอดอีกครา อยู่ต่อไปวันข้างหน้าได้สบายเพียงเศษเงินของเรา ทำให้เขาพอประทังชีวิต แต่นั่นหละนะ สิ่งเหล่านี้เองที่ทำให้มิฉาชีพพยายามหาซื้อเด็กพิการบ้าง ไม่พิการแล้วทำให้พิการบ้าง มาอยู่ตามจุดต่าง ๆ เพื่อขอตังค์ แล้วเขาก็มาเก็บเป็นรายชั่วโมง พูดแล้วก็เศร้านะค่ะ
11 มิถุนายน 2548 12:45 น. - comment id 478421
ผ่านเลยไปใช่ไม่คิด แต่รู้สึกผิด ที่ไม่ให้ เพราะมีบางสิ่งติดค้างใจ บอกไม่ได้ ใช่ไม่ทำ
11 มิถุนายน 2548 14:30 น. - comment id 478487
.. มีก็คงให้ ไม่มีก็คงไม่ได้ให้ บนสะพานก็ใช่ว่าจะมีขอทานเพียงคนเดียว
11 มิถุนายน 2548 18:05 น. - comment id 478546
บางครั้ง ก็ อยากจะให้ บางครั้ง อยากให้ แต่ก็ไม่ให้ บางครั้งให้ ทั้งที่ไม่อยากให้ แต่ หลายครั้งไม่ให้ เพราะ ไม่อยากให้ นี่คือคำตอบค่ะ กลอนมีสาระน่าอ่านดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
