เพียงชั่ว ขยับดีด สังคีตศิลป์ นกที่โผ ผกผิน ก็บินหวน ฝูงมัจฉา กลับว่าย กระแสทวน มาลีมวล แย้มดอก ออกเบ่งบาน ผ่านม่านฟ้า มหารา ชิกาสวรรค์ เหล่าคนธรรพ์ บรรเลงร่วม ทำนองขาน สะท้านสั่น สวรรค์หล้า ก็กังวาน สะท้อนงาน สังคีตสู่ สามัญชน เพียงเคลื่อน วรองค์ ลงจากฟ้า ท้องนภา สงัดเงียบ ทุกแห่งหน เยื้องก้าว เสด็จเยื้อง จากเบื้องบน ประชาชน ก็หยุดร้อง จะชิงชัย หยดฝน ที่เคยหยาด ก็ยอมหยุด ฟ้าวิสุทธิ์ แสงทอง ก็ส่องใส ทุกสิ่ง มินิ่งสงบ แต่กาลใด กลับหยุดได้ ประการด้วย ตะลึงงาม
ปากกาดอกไม้(2) 8 มิ.ย. 2548 21:19 น. - ID 77061 
1967
4
0
8 มิถุนายน 2548 23:51 น. - comment id 477249
ตลึงจริง ๆ ค่ะ กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ
9 มิถุนายน 2548 06:25 น. - comment id 477286
ขอบคุณ คุณผู้หญิงไร้เงาที่มาช่วยสร้างสีสันให้กระทู้ผมไม่เงียบเหงา
9 มิถุนายน 2548 15:51 น. - comment id 477570
งดงามดุจการลีลาศลงมาจากสวรรค์ของพี่วิสกี้เลยนะครับ อิอิ คิดถึงน้องเสมอวิสกี้
เทวดาองค์น้อยๆ
9 มิถุนายน 2548 16:27 น. - comment id 477601
เห็นภาพเลยอ่ะค่ะ
9 มิถุนายน 2548 19:48 น. - comment id 477636
งดงามยิ่ง.....
11 มิถุนายน 2548 12:22 น. - comment id 478407
ห่างหายไปนาน แต่ไม่ลืมคุณปาก.....กา.. เป็นแน่... ไว้มีโอกาสลงตัวมากกว่านี้จะมาป่วนบ่อย ๆ นะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
