บทกวี ตะวันเที่ยงกับเสียงเพลง

แสงแรก ประดับดิน

บทกวี ตะวันเที่ยงกับเสียงเพลง
                                  ในเวลามีดนตรีมีเพลงหวาน
                                  อาบสายธารสดชื่นนักเว้นวรรคไว้
                                  ยามร้อนนักเว้นวรรคพักกายใจ
                                  เพลงหวานใหม่ซึ้งซาบอาบอารมณ์
                                  ตอนกลางของเพลงรักมักหนักแน่น
                                  เปลือกกระพี้หุ้มแก่นแผ่นสะสม
                                  ใบไม้พลิกริกไหวย้ายกับสายลม
                                  มีเงารักเงาร่มเจ้ากลมเกลียว
                                  ไม้รักมนุษย์มากไหมหัวใจรู้
                                  ให้ที่อยู่เพิ่มน้ำใสเพิ่มใบเขียว
                                  ดูชื่นตาเย็นใจใบรูปเรียว
                                  เหมือนวางโลกโศกซีดเซียวไปเที่ยวกัน
                                  ไปเดินตามผีเสื้อในป่าใหญ่
                                  มานั่งถามหัวใจซึ่งใฝ่ฝัน
                                  ถามหารักเมตตาภาพอาบอนันต์
                                  สุขและสันต์วันเว้นวรรคพักชีวิต
                                  เพลงอุ่นหวานผ่านลึกจากผลึกกวี
                                  ใส่โทนคีย์ทำนองร้องเสนาะสนิท
                                  ตอนสุดท้ายของเพลงรักมักใกล้ชิด
                                  เหมือนเหล่ามิตรนักฝันผูกพันกวี
                                  บทกวีรักเราบ้างไหมหัวใจรู้
                                  ละมุนละไมเคียงคู่ผู้บานคลี่
                                  ใต้ตะวันดอกฝันแย้มแก้มรุจี
                                  ในบ้านฝันวันนี้ดีเหลือเกิน				
comments powered by Disqus
  • ทะเลขวัญ ผู้หญิงคนธรรมดาๆ กับใจเดิมๆ

    20 ธันวาคม 2544 17:38 น. - comment id 26333

    คิดถึงผักบุ้งทะเลสีม่วงหวาน
    จะเลื้อยบานริมหาดกว้างทะเลใส
    มีต้นเต่าร้างคอยขึ้นเคียงข้างไป
    รู้จักไหมคล้ายสัปปะรดสีแดงแดงหนามรอบตัว
    
    เราเคยกินลูกลำพงเมาเป็นบ้า
    เพราะเด็กหนาคิดว่าคือเงาะหัว
    ลูกมันคล้ายกับเงาะเขียวเขียวเลยไม่กลัว
    มารู้ตัวอีกทีก็ลอย
  • ทะเลขวัญ ผู้หญิงคนธรรมดาๆ กับใจเดิมๆ

    20 ธันวาคม 2544 17:40 น. - comment id 26334

    มารู้ตัวอีกทีก็ลอยเลื่อนราววิมานตรงหน้า...
    แต่ไม่กล้าลองอีกเลย..เมื่อโตมา..
  • แสงแรก ประดับดิน

    20 ธันวาคม 2544 22:53 น. - comment id 26413

    ผมเคยเก็บใบของผักบุ้งทะเล
    มาไว้จนเชื้อราเกาะ
    เพราะเห็นว่ารูปร่างมันคล้ายหัวใจ
    อย่างที่ใครๆเขาวาดกัน
    ทะเลขวัญว่ามันเหมือนไหม
    ลำพงนี่ไม่เคยทานครับ
    ท่าจะอร่อยเนอะ
  • Jeminine

    20 ธันวาคม 2544 23:55 น. - comment id 26433

    ไม่มีใครรักป่า เท่ากับคนที่อยู่กับป่า
    เราก็มักจะหาเวลาว่างเท่าที่มี หนีเมืองเข้าป่าเหมือนกัน เดือนหน้าเนี่ยแหล่ะ ได้สนุกกันอีกแล้ว ^-^
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    21 ธันวาคม 2544 04:26 น. - comment id 26461

    เพราะดีจังเลย... อ่านเต็มอิ่มเลยจ้า...
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    21 ธันวาคม 2544 06:49 น. - comment id 26488

    ชอบจัง....โดยเฉพาะตอนเว้นวรรค.....อิอิอิ
    เหมือน Jeminine ที่บ้านก็ชอบเข้าป่า
    ไปแคมป์ปิ้งกัน  ตื่นเช้ามาก็จิบกาแฟแกล้ม
    หมอก.....เฮ้อออออ......สุขจริงๆ
  • แก้วรัดเกล้า

    22 ธันวาคม 2544 12:15 น. - comment id 26654

    รักป่า  พนากว้าง          ดูอ้างว้าง ไม่อาสัญ
    ชื่นชม วงไพวัลย์          ให้สุขสันต์ วันสำราญ
    ชื่นชม  และยินดี          เหล่ากวี   สนุกสนาน
    เที่ยวป่า ให้เบิกบาน  แล้วเขียนงาน กวีไทย    
    มิใช่คนบ้านป่าค่ะ  แต่รักป่ามากกกกกกกเช่นกัน
  • คะน้า

    22 ธันวาคม 2544 21:39 น. - comment id 26709

    ชอบจังค่ะ อ่านแล้วลองนึกภาพตามไปด้วย
    ดูสดชื่นดีจังเลย
  • โคลอน

    23 ธันวาคม 2544 08:22 น. - comment id 26762

    นั่นสิคะ ชนบทถึงจะอากาศร้อนยังไงก็มีลมพัดให้ชื่นฉ่ำใจเนาะไม่อบอ้าวเพราะมลพิษเหมือนในเมืองเลย ตอนอยู่ที่บ้านถ้าร้อนๆจะกระโดดเล่นน้ำว่ายกันจนมืดค่ำไปเลย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน