เลียบชม ลมเอื่อย

ภาวิดา

เอื่อยเอื่อยลมห่มฟ้าพาพัด                 ลมจรเจ้าระบัดมาจากไหน
เรื่อยเรื่อยโรยร่อนร้อนร้อนใจ            กิ่งใบบ่มพื้นระรื่นปลิว

รำไรแสงอ่อนอ่อนซ่อนใบเหลือง        โลมไล้เรืองเรืองเป็นริ้วริ้ว
ลำต้นตั้งแนวเป็นแถวทิว                   ลมกิ่วลอดไล้ลงบนลาน

ล่วงผ่านลีลาระย้าระยับ                   ลมเยื้องย่างขยับย้ายสถาน
ลิ่วลิ่วพลิ้วพัดร่มสราญ                    โลมลมพัดผ่านพ้นพื้นไป

ร่างหนึ่งล่วงล้ำโรยโรยล้า                ร้อนแสงแดดจ้ารอนรอนไหล
โลมล้ำสายลมใต้ร่มไพร                  ลืมแล้วล้างใจใต้ร่มเย็น

ไล้เลียบข้างหูให้หันหา                   เรียงเรียงผ่านสายตาให้ห่อนเห็น
โลดแล่นข้างกายาให้รู้เย็น               โลมลงลู่เล่นเร้าอารมณ์

ลมกร่างโกรธกริ้วปลิววะว่อน          มวลลมไอร้อนเข้าประสม
หมุนพัดรอบข้างพร่างพื้นพรม        โหมคลื่นคืนคมความขมคาม

ปะทะกิ่งก่ายระวิงวิ่งไปทั่ว            กระทบเทียบกายตัวให้วับหวาม
ถึงสิ่งสรรพสับสนในความงาม       ยังถาโถมโหมห่ามในความจริง

ครืนครืนผ่านพื้นพสุธา                  ครวญคร่ำค้ำฟ้าทั่วทุกสิ่ง
ลมไล้ใบร่วงให้ช่วงชิง                   ลมทิ้งใบหน้าให้อาลัย

ลมรื้อลมรัดลมพัดผ่อน                  ลมไล้ลมอ่อนอ่อนลมร้อนไหล
ลมเอื่อยเอื่อยลมเลื้อยล้างใจ            ลมกล้ำลมไกลผ่านไอดิน

ลาแล้วลมเอ๋ยชมเชยเจ้า                 หยิกหลอกหยอกเย้าอารมณ์ศิลป์
ระรื่นระรัวให้ยั่วยิน                      ระลอกโรยรินล้างสิ้นคม