{.ตะวันรอน มิแคล้ว จันทร์เหงา.}

เสี้ยวจันทร์จักแย้มแต่งแต้มฟากฟ้า
	ยามแสงส้มทานภาอ่อนแสง
	ขอบฟ้าฝั่งนั้ทนตะวันแสดง
	แม้มิร้อนแรงหากแสงสวยดี
              อีกเพียงเสี้ยวยามแสงงามคงลับ 
	แสงจันทร์จะกลับวะวับเต็มปรี่
	ชั่วเวลานั้นแสนสั้นเต็มที
	ที่สองสิ่งนี้อยู่ร่วมฟ้าเดียว
                ด้วยเร็วยิ่งนักจึงหนักคุณค่า
	จันทร์เพียงสบตายามอาทิตย์เหลียว 
	เก็บไว้ให้นานอย่าผ่านเลยเชียว
	เหมือนฝันครู่เดียวเลี้ยวดับลับลอย 
                        ********************************

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

kwan 2 ก.พ. 2548 00:56 น. - ID 70427

2092

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/70427 ที่มา: - , คนเสพกวี

comments powered by Disqus

ลักษมณ์

2 กุมภาพันธ์ 2548 01:05 น. - comment id 418711
```
:} :]
```

ลำน้ำน่าน

2 กุมภาพันธ์ 2548 10:03 น. - comment id 418758

แสงจันทร์เกิดและดับนับไม่ได้
มีความตายดำรงอยู่คู่ความเหงา
ธรรมชาติแสดงธรรมดั่งรูปเงา
ติดตามเฝ้าสอนมนุษย์จนหลุดพ้น

namsai

2 กุมภาพันธ์ 2548 10:44 น. - comment id 418783
```
  

^____^
```
ยายฟ้าใส

2 กุมภาพันธ์ 2548 16:08 น. - comment id 419014
```
--------------- น่ารักดีค่ะ  ----------------
```

ภาวิ

2 กุมภาพันธ์ 2548 18:37 น. - comment id 419082

บรรยายได้ละเอียด ดังรูปเลยค่ะ

แม่จิตร

2 กุมภาพันธ์ 2548 20:54 น. - comment id 419185

ความหงา กลางวัน กลางคืน
ขมขื่น ช่างเพ้อ เธอไหน
ความรัก ความหวัง ไปไกล
ห่วงใย ห่วงหา อาวรณ์

เหงาดี

ผู้หญิงไร้เงา

2 กุมภาพันธ์ 2548 21:38 น. - comment id 419205

น้อยนักจักได้เห็น
จันทร์ดวงเด่นชิดเคียงใกล้
กับอาทิตย์ที่แสนไกล
แต่ยังไงก็ยังมี

*-*น้อยครั้งที่อาทิตย์จะมีโอกาสสบตากับพระจันทร์ดวงงาม แต่ก็ยังมีเมื่ออรุณุรุ่งสางใหม่  ๆ แต่งได้ดีนะค่ะ*-*

+ comment แสดงความคิดเห็น