ญาณี ๑๑ แดดไล้ยอดชายคาร ร่มสราญระเริงลม แมกไม้ขยายพรม ขยายแผ่ลับแลลาย หูกวางกางใบเหลือง เพื่อปลดเปลื้องระโรยกาย ลงพื้นลงเรียงราย เรียงสลับกับสีดิน พรมพื้นธรรมชาติ แลวิลาศเลอชีวิน ณ พื้นธรนินท์ ณ ที่นี้คือชีวิต ลมบ่ายกระจายอุ่น พระพิรุณก่อกูลกิจ กล้ำกรายมาพรายพิศ ดั่งนิมิตท้องนภา สอดส่องประครองขวัญ ประโคมพรรณพื้นพนา ดาษดื่นชื่นชีวา ชูช่อชั้นประชันชม แนบนั่งประโลมจิต ประหนึ่งชิดประสิทธิ์สม เหนื่อยล้าในอารมณ์ ในอานิจที่ติดตรึง หล่นพรูใบหูกวาง ประจงวางมิพรั่นพรึง คำนับความคำนึง อานิจนั้นมิหวั่นเกรง พระพายก็พัดผ่าน ณลานกว้างบรรเลงเพลง โถมถั่นทับกันเอง เสียงทักทายสหายรัก บันดาลอารมณ์ศิลป์ ศิลปินยินประจักษ์ เทพาที่อารักษ์ พลพรรคพำนักเพียร รายเรียบเงียบสงบ ก็พาลพบเรื่องรู้เรียน คิดปราดประกาศเขียน ประดับไว้ประดิษฐ์กานท์
ภาวิดา 2 ก.พ. 2548 00:24 น. - ID 70426 
2929
19
0
2 กุมภาพันธ์ 2548 00:40 น. - comment id 418699
หน้าส่วนตัว
งานงามเขียนได้ซาบซึ้งเห็นภาพเลยครับ
แก้วประเสริฐ.
2 กุมภาพันธ์ 2548 00:40 น. - comment id 418701
ใต้ร่มไม้ชายคา มีภาษาเขียนแต่งไว้ ถ่ายทอดออกจากใจ รำลึกไว้ให้เพียงเธอ เงาแสงแห่งคืนหนึ่ง คงคิดถึงถึงเสมอ ผ่านมืดถึงเช้าเออ ยังคงเก้อละเมอหา เพียงใจคิดฝันใฝ สื่อตรงไปปรารถนา อีกครั้งหลังเวลา ใครเยียวยารักษาใจ ราตรีสวัสดิ์
2 กุมภาพันธ์ 2548 00:41 น. - comment id 418702
เข้ามาชมนักเลงกลอนใต้ร่มไม้ครับ :]
2 กุมภาพันธ์ 2548 08:06 น. - comment id 418723
นั่งใกล้ใต้พฤกษา เย็นอุราใจประจักษ์ บทกวีเต็มปรี่รัก ขอสลักปักหูกวาง
2 กุมภาพันธ์ 2548 08:30 น. - comment id 418734
ใต้ร่มไม้ระหว่างตึกเรียน ต้นจามจุรีหน้าห้องวิทย์ ม้านั่งใต้ต้นหูกวาง .. เป็นสิ่งที่อัลมิตราระลึกถึงบ่อยๆ ที่โรงเรียนสมัยเด็ก ตอนนั้นเขียนกลอนไม่เป็นเลย แต่ก็สุขใจทุกครั้งยามหลับตานึกถึงภาพเก่าก่อน
2 กุมภาพันธ์ 2548 09:15 น. - comment id 418746
ผมมาขอเรียนรู้จากนักเลง. . อ่ะครับ เยี่ยมเลยครับ...
2 กุมภาพันธ์ 2548 10:04 น. - comment id 418760
ร่มไม้ในเรือนใจ กับบทกวีมักเป็นของคู่กันเสมอนะครับ บางครั้งในเวลาที่เราเป็นทุกข์ ก็เป็นสุขได้
2 กุมภาพันธ์ 2548 10:20 น. - comment id 418769
งดงามมากครับ...
2 กุมภาพันธ์ 2548 10:23 น. - comment id 418772
ว่าไปได้แต่มอง ถ้าให้กวาด นี่คงจะมาเขียนกลอนบ่นแทนนะคะ 555
2 กุมภาพันธ์ 2548 12:36 น. - comment id 418861
-*พระพายพัดชายเสื้อ นังเลงเสื่อบ่ศึกษา จะเขียนขีดตำรา แต่ง่วงตาจึงว่านอน... เดี๋ยวผมจะฝนกาพย์มาแย่งตลาดคุณภาวินะครับ คนเขียนน้อย..
2 กุมภาพันธ์ 2548 13:05 น. - comment id 418880
ร่มไม้ใบบังแดด ความร้อนแผดฟาดใบบัง ร้อนรักใจจวนพัง ใบใดบังให้เบาบาง บังใบในบางบท ยังจำจดบทเพลงนาง โฉมช้อยร้อยสอาง บ่เท่านางในบังใบ
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:25 น. - comment id 418949
คิดปราดประกาศเขียน ประดับไว้ประดิษฐ์กานท์.. ตรงนี้..ชอบมากค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:33 น. - comment id 418956
แวะมาชื่นชมบทกลอนครับ
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:35 น. - comment id 418960
อุ๊ย...ใช่พี่ดอกแก้วในชุมนุมจอมยุทธป่าวฮะ
2 กุมภาพันธ์ 2548 15:10 น. - comment id 418987
เสื่อผืนหมอนใบ...ลมเย็นๆ ครอกฟี้... ประจำเลยค่ะ... ...
2 กุมภาพันธ์ 2548 15:48 น. - comment id 419000
นึกถึงซุ้มไม้ใหญ่ที่เคยนั่งเมื่อสมัยเรียนเลย
2 กุมภาพันธ์ 2548 15:54 น. - comment id 419004
แวะมารับความร่มรื่นค่ะ อ่านแล้วรื่นรมย์จัง
2 กุมภาพันธ์ 2548 15:55 น. - comment id 419005
ห้องสมุด เวลาเห็นคนอ่านหนังสือในห้องสมุด แล้วทึกทักว่า เป็นญาติน้ำหมึก เคยหลงรักบรรณารักษ์ แต่แล้วก็อกหักตามระบบ ใต้ร่มไม้ นึกถึงแต่เปล เคยหลับคาเปลแล้วเชือกเปื่อยโดยไม่ส่งสัญญาณเตือนล่วงหน้า ตุ้บบบ สงสัยต้องติดสัญญาณเตือนแบบกรมอุตุแล้วล่ะ การนอนเปลอ่านกลอนอาจนอนเพลิน แต่ควรตรวจสภาพเชือกและน้ำหนักตัวคุณด้วย
2 กุมภาพันธ์ 2548 16:19 น. - comment id 419020
เขียนได้งดงามมากค่ะ.................. เเวะมาอ่านค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2548 17:35 น. - comment id 419044
งดงามเห็นภาพเลยค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2548 17:48 น. - comment id 419053
สมกับคำว่าเป็น...นักเลงกลอนนอนเปล่าไม่เข้าท่า...ใต้ร้มไม้ชายคามีคารม.....เสียจริง ๆ.....^_^
2 กุมภาพันธ์ 2548 20:01 น. - comment id 419127
---คุณแก้วประเสริฐ ขอบคุณค่ะ ชอบการใช้คำและลีลาในบทกลอนของคุณแก้วประเสริฐมาก -----คุณแม่จิตร ชมธรรมชาติไปๆมาๆ คิดถึงใครซะงั้น แสดงว่าช่วงนี้มีความรัก กลอนไหลออกมาเป็นสีชมพูเชียว ^^ -------คุณลักษณ์ มาอยู่ใต้ร่มไม้ด้วยกันก็ได้ค่ะ มีที่ว่างเยอะแยะ แต่ระวังนั่งที่เปียกนะ ^^ --------คุณชัยชนะ สะดุดตรงคำว่าสุดหล่อค่ะ เป็นคำที่ดึงดูดให้น่าสนใจเหลือเกิน 555+ -------คุณอัลมิตรา จำภาพตอนเก่า ๆ ได้เหมือนกันค่ะ และภาพใบไม้ร่วง ตอนลมพัด ก็เป็นภาพที่สวยน่าจดจำทีเดียวค่ะ --------นาย มอมแมม ขอบคุณค่ะเรียนกับนักเลง .. จะไหวเหรอคะ +_+ -------คุณ ลำน้ำน่าน เห็นด้วย และเป็นความจริงค่ะ มีความสุขจริง ๆ ในตอนนั้น พลันบทกลอนไหลออกมา ต้องหยิบปากกา กระดาษขึ้นมาเขียนเลยทีเดียว --------คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ ขอบคุณมากค่ะ ใต้ร่มไม้รอคุณอยู่นะคะ ^^ --------คุณดอกข้าว ค่ะ ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ แล้วจะรอนะ --------คุณ อังเดรฯ เพราะเช่นเดียวกันค่ะ ชอบการเล่นเสียง บ ดูเรียบลื่นดี -------พี่ดอกแก้ว ขอบคุณค่ะ เป็นการลงจบที่ไม่ค่อยราบเรียบซักเท่าไหร่ แต่ก็ลงจอดได้อย่างสมบูรณ์ ไม่มีอุบัติเหตุ ^^ --------คุณนันยาง แวะมาดูแล้ว ก็แวะมานั่งด้วยกันไม๊คะ ร่มรื่นดีนะ ฮิฮิ ----------คุณกุ้งหนามแดง ก็นั่งเอาน่ะค่ะ ไม่ได้นอนน๊า งั้นก็คงหลับด้วยล่ะ ---------คุณคิมเบอร์ลี่ ดีใจนะคะ ที่กลอนบทนี้มีคุณค่าขึ้นมาได้ ทำให้คนนึกถึงร่มไม้ ของแต่ละคนที่เคยอยู่ในความทรงจำ ------คุณสร้อยกัทลี เข้ามานั่งด้วยกันสิคะ มีที่อีกเยอะ แต่ระวังเปียกนะ ^0^ ------คุณ pigstation ชอบการเขียนแบบนี้จังค่ะ มีความทันสมัยเข้ามาแทรกด้วย เห็นชัดถึงความร่วมสมัยของกลอนบทนี้ ชอบค่ะ มีจุดเด่นที่ไม่เหมือนใครดี -----คุณยาย ฟ้าใส ขอบคุณค่ะ มานั่งด้วยกันไม๊คะ เอ้า ! คนอื่นเขยิบ หน่อยยย อิอิ -------คุณคนเมืองลิง ขอบคุณค่ะ เห็นภาพแล้วเห็นภาวิด้วยไม๊คะ โบกมือเรียกคุณอยู่นั่นไง มานั่งด้วยกันเร็ว 555+ -------คุน plaing pui ง่ะ เค้าไม่ได้นอนนะคะ เพียงแต่นั่งแอบอิงพิงพักเฉย ๆ พอดีว่าไม่ได้แบกเปลไปด้วย คิคิ
2 กุมภาพันธ์ 2548 21:35 น. - comment id 419204
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2548 13:05 น. - comment id 419559
แป่วววววว เห็นคุณภาวิด้วยก็ดีซิคะ จะได้นั่งเมาท์ให้กระจาย555
3 กุมภาพันธ์ 2548 17:03 น. - comment id 419710
55555
3 กุมภาพันธ์ 2548 18:07 น. - comment id 419747
เขียนได้เห็นภาพมากๆๆเลยคะ น่าชมมากกกกกๆๆๆ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
3 กุมภาพันธ์ 2548 23:03 น. - comment id 419882
ใต้ร่มต้นหูกวาง บรรจงวางร่างผ้าคลุม ยกใส่ลงในหลุม โกยดินกลบสิ้นภพแล้ว ทุกข์สุขร่วมผจญ ก็สิบหนเจ้าเพื่อนแก้ว ถึงเจ้าจะเป็นแมว ก็ยังรักตราบนิรันดร์ อิอิ พอดีอ่านพบต้นหูกวาง ก็เลยนึกถึง แมวสีสวาด เพื่อนรัก มาตายจากฝังไว้ใต้ร่มหูกวาง อิอิ ยังคิดถึงอยู่แม้เนิ่นนาน
7 กุมภาพันธ์ 2548 18:07 น. - comment id 421659
กลอนเพราะดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
6 มีนาคม 2548 12:54 น. - comment id 434867
มาช้าแต่ก็มา...ครับ.....
19 พฤษภาคม 2548 10:16 น. - comment id 469116
ไม่รู้สิครับ ผมเป็น้องใหม่มาก ๆ ชอบและรักการเขียนกลอน อาจกลอนของคุณแล้ว ชอบมาก มันบอกไม่ถูกครับ งดงาม ภาษาสวย ตื้นตัน น้ำตาคลอ มันซาบซึ้งครับ ฝากตัวด้วยแล้วกัน นะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด