ช้องนางคลี่ในบทพระราชนิพนธ์เรื่อง อิเหนา

SonyaBeauty

เดินเอ๋ยเดินทาง           ตามหว่างแนวเนินศิขร
พฤกษาสองข้างที่ทางจร  บ้างระบัดใบอ่อนออกผกา
ปริงปรางบางต้นผลดก     คณานกจับจิกเป็นภักษา
ลดาวัลย์พันพุ่มอัมพา        สายหยุดย้อยระย้ายมโดย
มะสังรังเรียงเคียงขานาง  ยุงยางพยอมหอมโหย
วายุพัดสบัดโบกโบย         เกสรร่วงโรยโปรยปราย
หอมกลิ่นถวิลถึงบุษบา       อนิจจาจำร้างเพราะนางหาย
สร้อยเศร้าเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย พลางเร่งพลนิกายจรจรัล 
ในบทพระราชนิพนธ์เรื่อง อิเหนา ตอน อิเหนาตามบุษบาถึงเขาปัจจาหงัน
Lycopodium phlegmaria
[ภาพ : Mr. Helicon]

อ่านบทประพันธ์ของพระองค์ท่านแล้ว รู้สึกปลาบปลื้มปิติเป็นที่สุดค่ะ
กับพระปรีชาสามารถของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
พระราชกวีนิพนธ์ของพระองค์ท่านช่างสวยงาม เหมาะเจาะ ลงตัว 
ไพเราะหาที่เปรียบไม่ได้จริง ๆ รู้สึกเหมือนซอนย่ามั้ยคะ
				
comments powered by Disqus
  • ll๛เมกกะ๛ll

    12 ธันวาคม 2547 19:35 น. - comment id 387355

    
    บทประพันธ์ของพระองค์ท่านงดงามมากครับ
    เห็นด้วยกับน้องซอนย่าครับ  
    
    แต่ดูท่อนท้าย  มันช่างเหมือนอารมณ์พี่เมกเลยครับ
    ชอบมาก ๆ เลยท่อนนี้   
    
      
    
    +-*-+  +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+  +-*-+
    
    
  • SonyaBeauty

    12 ธันวาคม 2547 19:38 น. - comment id 387357

    บทประพันธ์ที่ยกมา สวยด้วยภาษาและลีลาที่ลึกซึ้งค่ะ  อีกบทประพันธ์ที่ซอนย่าอ่านแล้วชอบมากในความเรียบง่าย แต่ลงตัวเหมาะเจาะ งดงามไม่แพ้กันขออัญเชิญพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี   
          ซึ่งทรงไว้ในเรื่อง  ฉันชอบหนังสือ   
    ไว้ดังนี้ค่ะ
    
           หนังสือนี้   มีมากมาย   หลายชนิด 
           ในดวงจิต    เริงรื่น      ชื่นสดใส 
           ให้ความรู้    สำเริง        บันเทิงใจ 
            ฉันจึงใฝ่   ใจสมาน   อ่านทุกวัน 
    
                    มีวิชา    หลายอย่าง    ต่างจำพวก  
                    ล้วนสะดวก   ค้นได้   ให้สุขสันต์  
                    วิชาการ      สรรมา      สารพัน 
                    ชั่วชีวัน    ฉันอ่านได้   ไม่เบื่อเลย 
    
  • ll๛เมกกะ๛ll

    12 ธันวาคม 2547 19:43 น. - comment id 387359

    ความรู้เปรียบคู่ด้วย      กำลัง  กายเฮย
    สุจริตคือเกาะบัง           ศาสตร์พ้อง
    ปัญญาประดุจดั่ง           อาวุธ
    กุมสติต่างโล่ห์ป้อง        อาจแกล้วกลางสนามฯ
    
    รัชกาลที่6
    
            รู้หลบพบศึกเสี้ยน       ผู้ใด ใดเฮย
    แต่ผูกไม่ตรีไป                   รอบข้าง
    ทำคุณอุดหนุนใน                การชอบ ทำนา
    ไร้ศัตรูปองล้าง                   กลับซร้องสรรเสริญ
    
    รัชกาลที่6
     
    
      
    
    +-*-+  +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+  +-*-+
    
    
  • SonyaBeauty

    12 ธันวาคม 2547 19:52 น. - comment id 387364

    
    ได้แต่อ่านแล้วนั่งทำตาปริบ ๆ ค่ะพี่เมก
    
    ตัวซอนย่าเองอีกกี่สิบชาติก็คงแต่ง
    ไม่ได้เพราะเท่าครึ่งหรอกค่ะ แค่ได้
    อ่านก็เป็นบุญแย้วววว  อิอิ
    
    ปล. วันนี้ออนไลน์ถี่จังนะคะคุณพี่
  • ลักษมณ์

    12 ธันวาคม 2547 20:33 น. - comment id 387375

    :]
  • แม่จิตร

    12 ธันวาคม 2547 21:55 น. - comment id 387406

    มาชื่นชมผลงานนะครับ
  • แม่จิตร

    12 ธันวาคม 2547 22:08 น. - comment id 387416

    มาชื่นชมผลงานนะครับ
  • ลี่...ชวนมาเยือน

    12 ธันวาคม 2547 23:50 น. - comment id 387471

    ชอบอ่านงานแนวนี้จังเลยค่ะ
    ..........................................
    ลี่...ผู้มาเยือน
    .
  • 4501

    13 ธันวาคม 2547 00:40 น. - comment id 387492

    บทกวีสวยงามมากเลยขอรับ : )
  • ผู้เฒ่า....โง่งม

    13 ธันวาคม 2547 05:59 น. - comment id 387508

    ไม่ขยันเขียน แต่ขยันหาสิ่งดีๆมาให้เพื่อนอ่าน ก็นับเป็นสิ่งประเสริฐ มิน้อยแล้ว..ขอให้มีความสุข
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    13 ธันวาคม 2547 07:19 น. - comment id 387545

    มาให้กำลังใจ  อากาศหนาวนะครับดูแลสุขภาพด้วยนะเด๋วไม่สะบาย........เป็นห่วง
    
  • ดอกข้าว

    13 ธันวาคม 2547 14:24 น. - comment id 387732

    เพราะครับ
  • เรไร

    13 ธันวาคม 2547 20:27 น. - comment id 387974

    ไพเราะมากครับ
    ดีครับ หามาให้อ่านอีกน่ะครับ
  • ll๛ปากกาออนไลน์๛ll

    14 ธันวาคม 2547 05:57 น. - comment id 388177

    ไพเราะมากเลยคะ
    จริงๆนะเนี่ยะ ^___^
    
    
    +-*-+  +-*-+-*- ปู๊หญิงอารมณ์ดี๊ดี -*-+-*-+  +-*-+
    
  • ร้อนวิชา อาคม สมประสงค์

    17 ธันวาคม 2547 21:27 น. - comment id 390847

    ครบถ้วนทั้งวรรณศิลป์  เปรียบเทียบการเดินทางที่ต้องจากนางบุษบาผุ้เป็นที่รักไป  กวีได้พรรณนาระหว่างการเดินทางที่ได้พบเห็น  ดอกไม้แล้วย้อนนึกถึงคนที่ตนรัก  ถือเป็นธรรมเนียมในการแต่งวรรณคดีในสมัยก่อน
    ไพเราะยิ่งนักสมแล้วที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นวรรณคดีประเภทกลอนบทละคร

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน