คลื่นทะเลเพพัดลัดเลาะทราย วาดลวดลายความแท้ว่าแปรผัน กระแสลมโหมพามาพบกัน ณ ฝั่งนั้นพลันพรากจากรอยทราย เมื่อยามรักคลื่นทักกระทบฝั่ง ที่พร้อมพรั่งเสียงเสนาะเพราะเหลือหลาย น้ำทะเลสีฟ้าดูพร่าพราย เหมือนดังร่ายมนต์ลวงบ่วงทะเล แต่ไม่นานหวานคลายสลายห่วง คลื่นละล่วงเลยลับกลับหักเห ทิ้งผืนทรายกับลายที่ปนเป ใจซัดเซแยกทางร้างคนคอย กี่หาดทรายก็คล้ายกันเช่นนี้ เหมือนใจที่รักริดปลิดร่วงผล็อย คลื่นกระทบสบหาดสาดริ้วรอย เพียงนิดน้อยเวลาพาร่วงโรย ขณะหนึ่งอาจซึ้งคลึงเคล้าคลื่น อีกขณะอาจสะอื้นจนใจโหย เหลือขยะคลุมทรายไร้ผู้โกย ต้องโอดโอยเพราะพิษที่ติดใจ
1 พฤศจิกายน 2547 10:01 น. - comment id 361387
เคยก่อร่างสร้างภูเขาเท่าเหล่ากา ในดินแดนหรรษาพาสุขสันต์ ในรอยทรายยามโดยคลื่นสลายพลัน ไม่เคยทันเหมือนเก่าคือเปล่าดาย *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงจังเลยค่ะ พอได้อ่านงานนี้คิดถึงต่อไปเที่ยวเขาค้อจัง ขออนุญาตเล่าหน่อย อิอิ ตอนนั้น เราสี่สาวนอนที่เขาค้อ อากาศเย็นมาก ได้ยินเสียงลมชัดเจน แต่เรากลับรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคลื่นกันเลย เป็นบรรยายที่สวยงามมากๆๆๆๆๆเลย อยากให้พี่ดอกแก้วไปด้วยกันจัง*-*
1 พฤศจิกายน 2547 10:26 น. - comment id 361410
มานั่งพิจารณาทรายด้วยคน
1 พฤศจิกายน 2547 10:27 น. - comment id 361412
เพียงลมพัดผ่านมายังนึกถึง ยังคำนึงตรึงจิตคิดห่วงหวง ความรักเก่าที่เข้ามาดังลมลวง แค่ตักตวงห้วงแห่งสุขแต่ทุกข์นาน +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
1 พฤศจิกายน 2547 10:48 น. - comment id 361429
เกลี่ยวคลื่นซัดผ่านซึมผื่นทราย เปลี่ยบเหมือนมรสุมวิ่งผ่านชีวิต เหมือนสิ่งดีร้ายผ่านข้ามาทับถม ที่ผ่านเข้ามาทั้งมากน้อยใต่ละวัน เกี่ยวไรเนี่ยคิกๆๆๆๆๆไปแล้วค๊าคิดถึงเสมอค่ะ พี่ดอกแก้วจ๋ำ
1 พฤศจิกายน 2547 12:01 น. - comment id 361456
เป็นสัจธรรมใช้ไหมคะพี่ดอกแก้ว มีพบกันก็ต้องมีพรากจากกัน มีความสุขแล้วก็กลายเป็นความทุกข์เพราะความสุขหมดไป ได้ความสวยงามของธรรมชาติและแง่คิดที่ดีมากค่ะพี่
1 พฤศจิกายน 2547 12:31 น. - comment id 361471
เห็นขยะบนหาดทรายอายฝรั่ง ^o^
1 พฤศจิกายน 2547 13:10 น. - comment id 361499
และทุกครั้งที่รอยหายไป..คลื่นจะคืนเม็ดทรายกลับลงสู่ทะเลค่ะ คิดถึงพี่ดอกแก้วนะคะ
1 พฤศจิกายน 2547 15:13 น. - comment id 361613
เห็นจริงอย่างที่พี่บอกค่ะ
1 พฤศจิกายน 2547 15:18 น. - comment id 361621
น้ำทะเล..ที่ซัด..รอยผืนทราย แม้จะดู..จางหาย..มองไม่เห็น แต่ยังคง..รอยจำ..ช้ำที่เป็น ดั่งรอยเด่น..ยากล้าง..ให้ห่างใจ ................................................
1 พฤศจิกายน 2547 15:25 น. - comment id 361633
ม่ายมีกลอนมาฝากเหมือนกะ หลายๆ ท่านนะคะ แต่อุ๊..มาทักทายด้วยใจคิดถึงค่ะ กลอนเพราะเหมือนเดิมนะคะ แต่วันนี้จาออกไปในแนวขมขื่น อ่ะค่ะ..จิจิ คิดถึงนะคะ พี่ดอกแก้ว
1 พฤศจิกายน 2547 18:48 น. - comment id 361773
@...ผู้หญิงไร้เงา... วิมานทรายทลายความใฝ่ฝัน ผ่านคืนวันน้ำเซาะเลาะสลาย ความเสื่อมสิ้นลบซากฝากรอยทราย หากไม่คลายยังติดข้องต้องหมองตรม สวัสดีค่ะน้องตูน ...ไปเที่ยวภูเขาแต่กลับคิดถึงทะเล ...อย่างนี้ก็ถือว่าเป็นกำไรได้สิคะ... หากมีโอกาสแล้วพี่ดอกแก้วจะขอร่วมทางขบวนทัวร์สาวๆสักครั้งนะคะ แต่ช่วงนี้คงไม่บ่อยนักที่จะเข้ามา เพราะมีภารกิจมากทั้งงานที่รับผิดชอบ และการเตรียมรักษาสุขภาพ ... ขอบคุณมานะคะที่นึกถึงพี่ดอกแก้ว..ไว้แข็งแรงดีแล้วจะติดตามไปให้ดูแลค่ะน้องตูน
1 พฤศจิกายน 2547 18:55 น. - comment id 361784
@...น้องไก่ ผลิใบสู่วัยกล้า... กลอนบทนี้อาจสวนทางกับเรื่องราวของความรักที่ไม่พรากจากกันของทรายกับทะเลกับคลื่น..ที่หลายคนอาจไม่เห็นพ้องด้วย แต่พี่ดอกแก้วชี้ไปที่ประเด็นของการเกิดขึ้น-การมีอยู่-การสิ้นไปของสภาพธรรม เช่น คลื่น ที่เกิดเพียงชั่วขณะแล้วก็สลายไป ... แต่ที่เราเห็นว่ามีอยู่ ก็เพราะมีการเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป็นระลอก...แต่ก็ไม่ใช่คลื่นลูกเดียวกัน ...คลื่นลูกเก่าสิ้นไปแล้วจึงเกิดคลื่นลูกใหม่ตามมา...เป็นสภาพที่ชัดเจนถึงความไม่จีรัง..แม้เรื่องราวของความรัก ความผูกพัน ในฐานะต่างๆก็เช่นกัน ..ที่มีเกิดขึ้นเพียงขณะๆ แต่อาศัยความถี่จึงดูเหมือนรักกันยืนยาว...แต่ความจริงแล้วเป็นการทำงานของจิตที่มารับอารมณ์ในบางขณะเท่านั้นเอง... ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาพิจารณาทรายกับพี่ดอกแก้ว
1 พฤศจิกายน 2547 18:59 น. - comment id 361789
@...เมกกะ... เพียงชั่วคราวราวพริบตาคราสุขใจ และจิตนั้นดับไปใช่ค้างฝัน เปลี่ยนไปรับอารมณ์อีกร้อยพัน แล้วอาจหันมาพบสบสุขใจ ผู้ชายอารมณ์ดี..ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจเสมอนะคะ...ใช่ค่ะ แค่ตักตวงห้วงแห่งสุขแต่ทุกข์นาน...
1 พฤศจิกายน 2547 19:04 น. - comment id 361793
@...น้องหมูหวาน เพราะรัก... ที่ผืนทรายมีมากมายนอกจากน้ำ แต่ละยามเปลี่ยนไปให้พบเห็น มิมีใดแน่แท้สักประเด็น เดี๋ยวก็เห็นขยะปะผืนทราย สวัสดีค่ะน้องหมูหวาน.. พี่ดอกแก้วขอบอกว่า สิ่งที่น้องหมูหวานเขียนนั้นเกี่ยวกับเนื้อหาอีกประการหนึ่งที่พี่ดอกแก้วต้องการจะสื่อเช่นกันค่ะ...ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
1 พฤศจิกายน 2547 19:14 น. - comment id 361799
@...ชะเอม... เป็นฉากใหญ่ของใจทุกทุกดวง คนทั้งปวงเป็นเช่นนี้ที่จริงแท้ คือจิตใจย่อมเปลี่ยนไปและปรวนแปร จึงต้องแก้ที่ฝึกใจให้รู้จริง สวัสดีค่ะน้องชะเอม... ขอบคุณในความคิดเห็นนะคะ ...จริงอย่างที่น้องชะเอมเข้าใจค่ะ เพราะสภาพของจิตนั้นมีลักษณะที่แท้คือ ไตรลักษณ์...เมื่อเกิดขึ้นรับอารมณ์แล้วก็ต้องดับไป ..แล้วก็เกิดจิตดวงใหม่ขึ้นมารับอารมณ์อีก ที่อาจจะเป็นอารมณ์เดิมหรือมิใช่อารมณ์เดิม เช่น เห็นคลื่นกระทบหาดทรายเป็นระลอกอยู่ดีๆ ..อีกขณะหนึ่งก็เหลือบไปเห็นขยะที่ลอยตามติมมา ..อีกขณะหนึ่งก็อาจนึกไปถึงว่าคนไม่น่าทิ้งขญะลงไปในน้ำ ..แล้วก็อาจกลับมาที่การเห็นคลื่นกระทบหาดอีกครั้งก็ได้...ในช่วงเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีมีการรับรู้เกิดขึ้นมากมายในอารมณ์ต่างๆ ....หากเข้าใจได้อย่างนี้ ความรู้สึกยึดติดก็จะคลายลงได้ ความเป็นตัวตนก็จะน้อยลงค่ะ หากสนใจศึกษาเรื่องเหล่านี้ขอเชิญแวะไปที่บ้านพี่ดอกแก้วนะคะน้องชะเอม ขอบคุณที่แวะมาศึกษาความจริงของชีวิตกันนะคะ
1 พฤศจิกายน 2547 19:26 น. - comment id 361805
@...extreme life... เห็นขยะบนหาดทรายอายฝรั่ง ความคลุ้มคลั่งของใจใช่มีค่า ขยะล้นภายนอกไม่งามตา ขยะในยิ่งนำพาให้หมดงาม หากภายในไม่งามแล้ว ...ภายนอกยิ่งปราศจากความงดงามค่ะ เหมือนคนที่มักง่ายทั้งหลาย ..ทิ้งขยะในที่สาธารณะอย่างไม่คำนึงถึงความสะอาด... ยิ่งนานคนเช่นนี้ก็ยิ่งมีมาก .. ขอบคุณที่แวะมานะคะ
1 พฤศจิกายน 2547 19:28 น. - comment id 361807
@...น้องนางฟ้า... สิ่งที่หายไปนี้ บอกว่ามีความเปลี่ยนแปร ความยั่งยืนที่แน่แท้ คือความแปรที่เปลี่ยนไป ...ขอบคุณในคำไพเราะและความคิดถึงนะคะ...
1 พฤศจิกายน 2547 19:31 น. - comment id 361808
น้ำเซาะเจาะผืนทราย ที่เรียงรายให้ช้ำชอก วันคืนคลื่นกระฉอก ให้ถลอกเป็นเรื้อรัง
1 พฤศจิกายน 2547 19:34 น. - comment id 361811
@...น้องอ้อม ใจปลายทาง... หากเห็นความเชื่อมต่อที่ก่อภาพ จะซึมซาบสุขใจไม่หมองศรี เพราะรับรู้กับความจริงของชีวี จะไม่ตรมฤดีจนเนิ่นนาน สวัสดีค่ะน้องอ้อม... เรื่องของความจริงเหล่านี้เป็นเรื่องที่ต้องอาศัยความสังเกต...และก็วางใจให้สงบในการค้นพบนั้นค่ะ แล้วความสุขก็จะเกิดขึ้นได้ง่าย ขอบคุณมากนะคะที่แวะมา
1 พฤศจิกายน 2547 19:38 น. - comment id 361813
@...magic... แรงคลื่นซัดจัดเม็ดทรายให้ต่างที่ คลื่นคราวนี้ซัดไปทางอย่างแรงส่ง คลื่นอีกลูกซัดทรายไปทางตรง ลูกต่อไปอาจส่งทางต่างกัน แม้หลายคนจะบอกว่าคลื่นก็ยังคงซัดทรายเหมือนเดิม แต่ความไม่เหมือนเดิมก็คือตำแหน่งของเม็ดทรายแต่ละเม็ดที่มีการเปลี่ยนแปลง ขอบคุณที่แวะมามองทรายกับพี่ดอกแก้วนะคะ magic
1 พฤศจิกายน 2547 19:44 น. - comment id 361816
@...น้องอุ๊ สาวดำคนน่ารัก... ทุกเหตุการณ์ในชีวีนี้เปรียบคลื่น ความเริงรื่น ความเศร้า ที่เราเห็น เหมือนคลื่นซัดหาดทรายให้กระเซ็น มิใช่เป็นความคงมั่นนิรันดร ขอบคุณนะคะน้องอุ๊..ที่แวะมาทักทาย เรื่องราวในชีวิตก็เหมือนคลื่นน่ะค่ะ มีมาแล้วก็จางหาย สลับกันไปทั้งความทุกข์และสุข... วันนี้อาจเศร้าไปนิด ...ไว้คราวหน้ามาอ่านอีกนะคะ
1 พฤศจิกายน 2547 19:49 น. - comment id 361818
@...ชัยชนะ... น้ำเซาะทรายเป็นลวดลายที่แตกต่าง แล้วกลับจางด้วยคลื่นใหม่ไล่โถมถา ชีวิตคนมีเปลี่ยนแปลงทุกเวลา และผ่านมาต่างมีรอยไม่น้อยเลย สวัสดีค่ะน้องชัย...ต่อไปพี่ดอกแก้วคงไม่มีโอกาสที่จะเข้ามาบ่อยๆแล้วนะคะ เพราะต้องจัดการกับภาระหลายๆอย่าง...โดยเฉพาะงานของมูลนิธิ ขอบคุณที่แวะมาเป็นกำลังใจเสมอนะคะน้องชายที่น่ารักเสมอ
1 พฤศจิกายน 2547 19:58 น. - comment id 361825
^_^ หวัดดีค่ะพี่ดอกแก้ว มีแฟนคลับเยอะจังเลยนะคะคนเมืองลิงคิดกลอนไม่ได้เลยค่ะ ตอนนี้สมองไม่แล่นค่ะ ต้องไปทะเลอีกสักรอบมังคะ อิอิ
1 พฤศจิกายน 2547 20:18 น. - comment id 361855
@...คนเมืองลิง ... บทกวีจากชีวิตที่คิดย้อน กลั่นเป็นกลอนฝากไว้ให้ศึกษา เพื่อเป็นทางสร้างสุขแก่ชีวา และเป็นฉากทัศนาในทางธรรม นั่นแน่ ...มีความสุขกับการตะลอนทัวร์มากเกินไปหรือเปล่าคะ เลยเขียนงานไม่ออก..เพราะอิ่มอืดอยู่กับความสุข...ถ้าขืนมาทั่วร์ทะเลอีกพี่ดอกแก้วก็คงได้เห็นข้ออ้างใหม่อีกแหงๆ... อย่างไรก็ตามวันที่ 9 ที่จะถึงนี้ขอให้คนเมืองลิงโชคดีนะคะ ...ในทุกสิ่งที่ปรารถนา..รวมทั้งการเดินทางไป-กลับอย่างปลอดภัยด้วยค่ะ
1 พฤศจิกายน 2547 21:31 น. - comment id 361883
^_^ พี่ดอกแก้วนี่น่ารักจริงๆค่ะที่จำวันสำคัญได้ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำอวยพร สวัสดีนะคะ
1 พฤศจิกายน 2547 23:05 น. - comment id 361985
สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว กานต์ไม่ขอบเล่นน้ำทะเลค่ะ แต่กานต์ชอบเล่นบนหาดทรายมากกว่าค่ะ นอนในหลุมทราย ก่อกองทราย แต่สุดท้ายทรายก็หายไปกับทะเล น่าเสียดายมากค่ะได้แต่นั่งมองยามคลื่นพังปราสาทของตัวเอง มาอ่านงานงามของพี่สาวค่ะ เป็นกำลังใจให้พี่สาวทุกอย่างนะคะ คิดถึงค่ะ
2 พฤศจิกายน 2547 02:54 น. - comment id 362068
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
2 พฤศจิกายน 2547 16:04 น. - comment id 362317
@...คนเมืองลิง... อุตส่าห์แวะเวียนกลับมาอ่าน..ขอบคุณเช่นกันค่ะน้อง
2 พฤศจิกายน 2547 16:10 น. - comment id 362321
@...น้องกานต์ เพียงพลิ้ว... ก่อกองทรายวุ่นวายกับการแต่ง ออกแบบแปลงเปลี่ยนไปให้หรรษา อาจถูกคลื่นซัดไปในธารา แต่กอบกู้ขึ้นมาไม่ยากเลย ขอบคุณมากนะคะน้องกานต์ ดึกแล้วก็ยังอุตส่าห์แวะเข้ามา ขอให้มีความสุขใจกับการอ่านนะคะ ..บางที่ปราสาททรายที่ไม่สวย ถูกคลื่นซัดไปก็ดีนะคะ จะได้ก่อกองใหม่ให้สวยๆไงคะน้องกานต์
2 พฤศจิกายน 2547 16:12 น. - comment id 362323
@...น้องแจม... ทั้งๆที่ไม่สันทัดกับความเข้าใจในแนวนี้.. ก็ยังอุตส่าห์เข้ามาอ่านเป็นเพื่อน ขอบคุณมากนะคะน้องแจม....
4 พฤศจิกายน 2547 13:26 น. - comment id 363620
เกลียวคลื่นแรกแตกซ่านผ่านทรายขาว ทิ้งเรื่องราวเป็นริ้วรอยให้คอยเห็น ให้รับรู้ความจริงดั่งที่เป็น คลื่นซัดเซ็นเป็นบทเรียนที่เปลี่ยนไป.....
4 พฤศจิกายน 2547 23:07 น. - comment id 364058
@...เทรดสโตน ... ริ้งรอยทรายลวดลายไม่เคยซ้ำ บอกลำนำชีวีที่สืบสาย แต่ละคลื่นครืนโครมโถมทลาย บอกลวดลายวิบากที่หลากมา ขอบคุณมากค่ะ เทรดสโตน ... ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
11 กุมภาพันธ์ 2548 23:18 น. - comment id 414023
ชอบจริงๆ ลีลาชีวิตแต่ละท่านมันน่าขันเสียจริงๆ เราก็นึกว่าเราแย่ไหนๆมีคนอื่นแย่ยิ่งกว่าเรา เจอวิบากปัญหาสารพันต้องฝ่าฟันสู่เส้นทางฝันบ้างล้มบ้างเจ็บนานาพรรณแต่ก้อแค่นั้นแหละชีวิตวันนี้ยังไม่สายรีบตื่นรีบขนขวนเส้นทางเกวียนยังอีกนานหากเมื่อไหร่โคผู้ลากไม่หยุดเดินจะเพียรชอบเพียรชังกันไปใยเมื่อสุดท้ายก็ไม่ได้อะไรติดมือมีเพียงแต่ต้นทุนบุญกุศลที่คอยสร้างคอยบำรุงทุกคืนวันคงสักวันมันต้องเป็นวันของเรา
11 กุมภาพันธ์ 2548 23:19 น. - comment id 414024
ชอบจริงๆ ลีลาชีวิตแต่ละท่านมันน่าขันเสียจริงๆ เราก็นึกว่าเราแย่ไหนๆมีคนอื่นแย่ยิ่งกว่าเรา เจอวิบากปัญหาสารพันต้องฝ่าฟันสู่เส้นทางฝันบ้างล้มบ้างเจ็บนานาพรรณแต่ก้อแค่นั้นแหละชีวิตวันนี้ยังไม่สายรีบตื่นรีบขนขวนเส้นทางเกวียนยังอีกนานหากเมื่อไหร่โคผู้ลากไม่หยุดเดินจะเพียรชอบเพียรชังกันไปใยเมื่อสุดท้ายก็ไม่ได้อะไรติดมือมีเพียงแต่ต้นทุนบุญกุศลที่คอยสร้างคอยบำรุงทุกคืนวันคงสักวันมันต้องเป็นวันของเรา