สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ ๏ ฉายพรายแสงรุจิรัศมีศศิประภา เพ็ญผ่องกระจ่างตา....................................................พิไล ๏ แสงลูบโลมวสุธาและพงพนไศล แผกสีฉวีไพร............................................................สุพรรณ ๏ พรายแสงดารกะเด่นสกาวคคนะอัน พราวพริบระยิบสรรค์...............................................ภิรมย์ ๏ โอบอ้อนขวัญหฤทัยประโลมวจนะชม เดือนดารกาสม.........................................................สุปรีดิ์ ๏ ครั้งคืนนั้นประจุลึกผนึกหฤษฎี แน่นในฤทัยพี่...........................................................มิวาง ๏ ค่ำคืนไหนสุมะส่องสว่าง ณ คคนางค์ หวนคิดมิปลิดจาง.....................................................ละใจ ๚
22 พฤศจิกายน 2544 01:02 น. - comment id 20409
น่าอิจฉาจังเลยจ้า....... ชื่มชมเหมือนเดิมจ้า
22 พฤศจิกายน 2544 05:03 น. - comment id 20429
ได้ความรู้อีกแล้ว...ระดับปราชญ์ราชสำนักจริงๆ อาจารย์ถ้าจะให้ดีนะน่าจะพรรณาเนื้อความตรงโน้ตให้รู้ด้วยเพราะเด็กรุ่นใหม่บางทีไม่รู้คำศัพท์เผื่อจะได้เป็นวิทยาธานเพื่อนำไปใช้ต่อไปขอรับ..ยอมรับอาจารย์สุดยอดจริงๆ
22 พฤศจิกายน 2544 07:43 น. - comment id 20431
ขอบคุณครับที่แวะมาอ่านและให้ความเห็นไว้ คุณธนรัฐ อย่าอิจฉาเลย ผมกับแม่(คุณ) อยู่กันคนละจังหวัด พบกันได้เฉพาะเสาร์ - อาทิตย์ จึงต้องมีแต่ส่งความคิดถึงอย่างนี้ อ่ะ :-(
22 พฤศจิกายน 2544 07:48 น. - comment id 20432
ต่อ คุณกานต์ แหะ ๆๆ ขอบคุณครับสำหรับคำชม เล่นเอาผมเขินเชียว. นาน ๆ ทีเขียนฉันท์ที ยอมรับครับว่าเขียนยาก เพราะใช้คำภาษาบาลีมาก ต้องเปิดพจนานุกรมเขียน คนอ่านก็อ่านยาก เพราะต้องเปิดพจนานุกรมอ่าน ง่า คราวหน้าจะทำคำอธิบายศัพท์ เพิ่มเติมครับ
22 พฤศจิกายน 2544 12:34 น. - comment id 20442
ไพเราะ เหมือนเดิมครับ
22 พฤศจิกายน 2544 17:14 น. - comment id 20471
"สัททุลวิกกีฬิตฉันท์๑๙" ฉันท์ที่มีลีลาดุจสิงโตคะนอง คุณวฤกแต่งได้ไพเราะมากครับ
22 พฤศจิกายน 2544 23:42 น. - comment id 20551
เป็นงานที่หาอ่านยากมาก เพราะหาคนเขียนได้น้อยมาก ชื่นชมในความสามารถครับ
23 พฤศจิกายน 2544 06:00 น. - comment id 20570
ชื่นชมๆๆๆ ชื่นชมงานของคุณค่ะ ....ได้ทั้งความรู้.... ความรู้สึก......ความอิ่มเอมใจ ...... อ่านไปปลื้มไป......ปลื้มแทนแม่(คุณ) ^_^