โอ้อาลับใจหายมิวายแล้ว เหมือนกับแก้วพลัดตกอกข้าเอ๋ย จากสงขลาบ้านเกิดมาล่วงเลย จึงเฉลยเป็นบทกลอนวอนเล่ามา เมิองสงขลาน่าอยู่ดูน่าเที่ยว เมืองสงขลาไม่เปลี่ยวใจไม่เหงา ริมหาดทรายชายทะเลเสน่ห์เร้า ทำให้เฝ้าคิดถึงจึงเขียนกลอน สมิหลาชาดหาดสะอาดยิ่ง มองแลสิ่งภูเขาเล่าสิงขร สะพานเปรมยาวใหญ่ใจอาวรณ์ แต่ครั้งก่อนเคยผ่านบ้านผมเอง อยากจะกลับไปเยือนเมืองสงขลา แต่ไม่มีเวลาที่เหมาะเหมง เฝ้าแต่นึกถึงภาพวาดบรรเลง เท่านี้เองก็สุขใจในบ้านเรา
31 กรกฎาคม 2547 10:45 น. - comment id 303231
คิดถึงสงขลา............แล้วตอนนี้อยู่ใหนหล่ะค่ะ... ...เม็ดซายน์ก้อเป็นคนจังหวัดสงขลาเหมือนกัน. ....ตอนนี้ก็เรียนอยู่ที่นี่......คิดถึงบ้านก็กลับมาสิค่ะ...สงขลายินดีต้อนรับ....... ................/*--*/....
20 กรกฎาคม 2549 11:57 น. - comment id 414676
คิดถึงสงขลาเช่นกัน ไม่รู้เมือ่ไรจะได้กลับ ดีใจที่มีคนร่วมชะตะ.......ไม่ได้คิดถึงอยู่คน เดียว