เดินป่าฝ่าดงลึก ไม่เคยนึกย่อท้อทน มุ่งสู่ภูเบื้องบน ถึงจุดหมายที่ปลายทาง เดินผ่านริมรางธาร ข้ามสะพานที่ทอดขวาง หินซ้อนซ่อนจัดวาง กลางสายน้ำวารีริน เดินลอดขอนไม้ล้ม ต่างต้องก้มเกือบติดดิน แว่วเสียงป่ายลยิน กิ่งไม้หักเหมือนทักทาย เดินข้ามขอนไม้พาด เอนลงลาดรับแดดฉาย ไม้ใหญ่ยืนเรียงราย เหมือนรอรับกับตะวัน เดินผ่านป่าหญ้าคา ลมพัดมาพาหนาวพลัน ยอดหญ้าโอนอ่อนอัน เอนเอียงซ้ำตามลมพา เดินขึ้นเนินมรณะ หยุดชั่วขณะ ณ เชิงผา หันมองย้อนลงมา ลาเบื้องล่างสู่ลานสน.
ม.ปณิธาน 29 มิ.ย. 2547 03:08 น. - ID 56139 
1205
4
0
29 มิถุนายน 2547 04:39 น. - comment id 291195
ภูผาสูงสู่ฟ้า ดังบอกว่าที่แสนไกล ใจคนจะวนไป ท้ายเกาะไว้ในใจตน เดินเดียวเปลี่ยวรกชัฎ เกรงจะพลัดหลงแห่งหน เพียงเสียงจากธารชล แทรกราวหล่นหม่นใจครวญ
29 มิถุนายน 2547 06:11 น. - comment id 291218
gเมื่อกี้เดินลง ตอนนี้คงเดินขึ้นละซีคะ
1 กรกฎาคม 2547 01:11 น. - comment id 291827
ใช่แล้วครับคุณ tiki ;) แต่กว่าจะขึ้นไปได้ก็แทบแย่
9 กรกฎาคม 2547 00:15 น. - comment id 295357
อยากไปเที่ยวภูมั่งจังเลยค่ะ น้องแอมชอบเที่ยวป่าอ่ะแต่พักนี้ไม่ได้ไปเลยอ่ะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
