ลาแล้วลาลานสนบนภูสวย ลาไปด้วยใจภักดิ์รักภูผา ลาลำธารใสเย็นเคยเล่นมา ลาดอกหญ้ายอดงามยามไหวเอน คงคิดถึงท้องทุ่งหญ้าป่ากว้าง ไอหมอกจางน้ำค้างพรมบนใบเห็น ไอแดดอุ่นยามสายให้คลายเย็น คงเหลือเป็นเพียงภาพตราบเท่านาน คงคิดถึงสายลมโหมแรงพัด โบกสะบัดส่งเสียงสำเนียงขาน ฝากสายลมผ่านป่าเอ่ยลาลาน ฝากกับกานท์กลอนไว้ในกวี ไม่ลืมวันเหนื่อยเหน็ดระเห็จหา สิ่งงามตางามใจในแดนนี้ ความอ่อนล้าอ่อนแรงที่เคยมี สายวารีไหลล้างให้จางไป ไม่ลืมคืนนั่งหนาวดูดาวเด่น ประกายเป็นระยับเหมือนจับได้ ฟังเพลงป่าบรรเลงครื้นเครงใจ นั่งผิงไฟไออุ่นกรุ่นควันฟืน ลาแล้วลาสนสามใบงามเด่น ลาความเย็นยะเยือกจนเกินทนฝืน ลาไปแล้วใช่ลาลับคงกลับคืน ขึ้นมายืนอีกครั้งดังตั้งใจ.
ม.ปณิธาน 29 มิ.ย. 2547 03:00 น. - ID 56138 
1579
5
0
29 มิถุนายน 2547 04:43 น. - comment id 291197
แม้คำลาว่าแล้วใช่แล้วลา คงเบิกฟ้าฝากเด่นเป็นแรงหวล งามภูลำเกินยำเกินคำครวญ ทุกภาพป่วนวนหาคราคำนึง
29 มิถุนายน 2547 06:11 น. - comment id 291217
สวยงามมากบทของคุณ
29 มิถุนายน 2547 23:29 น. - comment id 291512
บรรยายได้ สวยงามมาก ถอยคำ อ่านแล้วเห็นภาพ ทำให้อยากไป ภูสอยดาวจัง
1 กรกฎาคม 2547 01:16 น. - comment id 291828
ขอขอบคุณทุกๆคนที่ให้กำลังใจผมนะครับ และก็คุณ อาภาภัส ด้วยที่ร่วมแจม ได้ไพเราะจริง
9 กรกฎาคม 2547 00:19 น. - comment id 295359
อยากไปเที่ยวมั่งจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
