บัวชูใบ

นกตะวัน


บัวชูใบใต้น้ำสูงล้ำลิ่ว			
โผล่พ้นผิวน้ำกระเพื่อมแลเลื่อมไหว
พาดใบพิงอิงแนบแอบน้ำไป			
สายน้ำใสสั่นเลื่อนเคลื่อนใบลอย
ยามแสงส่องต้องใส่ในน้ำนิ่ง			
ใบอาบผิงผึ่งแดดแผดเผาหน่อย
สีของใบใสเชียวเขียวไม่น้อย			
ผิวใบพลอยพลิกผันเลื่อมมันทา
ครั้นเย็นย่ำค่ำลงใบคงอยู่			
ยังคงรู้ลอยเรื่อยแต่เฉื่อยหนา
ก้านค่อยยาวสาวไปได้หลายวา		
แผ่ใบหลารอบกอรอแสงทอง
จวบใบเคืองเหลืองไปไร้ราศี		 	
มีราคีขอบใบให้หม่นหมอง
เกิดฉีกแหว่งแกว่งไหวไม่น่ามอง		
แล้วใบต้องหลุดต่ำเน่าช้ำตาย
26 มิถุนายน 2547				
comments powered by Disqus
  • ม่านแสง

    27 มิถุนายน 2547 19:46 น. - comment id 290671

    ไพเราะมากครับ
  • :+: จัตวา :+:

    2 กรกฎาคม 2547 17:30 น. - comment id 292236

    เข้ามาอ่าน ไม่เคยผิดหวังเลย
    
    เพราะจริงๆ ครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน