เหม่อมองหญ้าเจ้าชู้ชูช่อไกว ลมแรงไป หรือไร เจ้าไหวหวิว จะเก็บเจ้า มากอดไว้ ไม่ให้ปลิว ก็กลัวกิ่ว หนามเกี่ยว เรียวหนามคม เจ้าแลเด่น สมค่า หญ้าเจ้าชู้ ใครจะชู ช่องาม ต้องตามก้ม ใครจะเด็ด มาเชย มาชื่นชม ระวังคม ทิ่มตำ กระหน่ำใจ จะปล่อยไว้ ก็กระไรเหมือนไร้ค่า ประดับดิน สิ้นราคา จะคว้าไขว่ ครั้นจะเก็บ มาเชย เลยกระไร เจ้าก็คมเกินไป หักใจไม่ลง ดอกหญ้า เหมือนกับฉัน ทุกวันนี้ คิดจะมีรักไว้ ใจจะหลง จะปล่อยกาล ผ่านไป ใจจะปลง หรือจะ ตกลงรัก หนักใจจัง ไม่เคยรู้ว่ารักนี้ ดีอย่างไร มีหนามคมหรือไม่ ใจยังหวัง หรือสวยหรูเลิศลอยพลอยภวังค์ ก็กำลัง หยั่งใจ ใช้ความคิด จะรัก จะเมิน จะเขินอาย จะใจหาย ใจจะขาด หรือพลาดผิด แค่หาเพื่อนคลายเหงา กับเขาสักนิด ก็กลัวคิด ไปเอง เกรงใจลอย
13 พฤศจิกายน 2544 11:31 น. - comment id 19217
หายไปนานเลยครับ เพราะไม่ค่อยว่างเขียนกลอนมาให้อ่านกัน อ่านแล้ว ก็ ชมกันมั่งนะ เหมือนกำลังใจให้คนเขียนกลอน
13 พฤศจิกายน 2544 11:41 น. - comment id 19220
เพราะมากเลยค่ะ....เพิ่งเคยอ่านกลอนของคุณครั้งแรก
13 พฤศจิกายน 2544 15:53 น. - comment id 19239
เพราะมากครับ ฝีมือฉกาจจจจจจจจจจจเจงๆ
13 พฤศจิกายน 2544 16:22 น. - comment id 19250
กลอนเพราะจังเลยจ้า...