เสียงสนั่นพรั่นพรึงจากฟากฟ้า พายุพากรรโชกดั่งโลกไหว ทั้งห่าฝนโถมทั่งดั่งตั้งใจ หักก้านใบช่อดอกเหล่าพืชพรรณ ธารใสเคยไหลเรื่อยกลับหลากเชี่ยว เคยไหลเลี้ยวกลับท่วมท้นจนแปรผัน ชั่วพริบตากล้าต้นน้อยจมหายพลัน ต้นสูงชันยังโยกไหวไปตามแรง
เงาฝุ่น 19 มิ.ย. 2547 23:14 น. - ID 55554 
854
1
0
22 มิถุนายน 2547 11:54 น. - comment id 288070
เป็นธรรมดาโลกมีโศกเคร้า เพราะมนุษย์โง่เขลาที่คิดแผลง ทำลายล้างโลกธรรมจนเปลี่ยนแปลง เพราะยื้อแย่งวัตุถุทำนุตน.... เมื่อฝนซาต้นกล้าใหม่จะได้กล้า จะเติบโตสมสง่าอยู่ในหน จะอยู่ค้ำธรรมชาติในมลฑล จะรอซับเม็ดฝนที่หลนริน...... มาเยือนครับ
18 กันยายน 2547 05:44 น. - comment id 333667
ชอบอันนี้มากๆค่า อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่า ต้องพยายามมากขึ้นที่จะอยู่บนโลกใบนี้หนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
