วิปโยค

เงาฝุ่น

เสียงสนั่นพรั่นพรึงจากฟากฟ้า	พายุพากรรโชกดั่งโลกไหว
ทั้งห่าฝนโถมทั่งดั่งตั้งใจ		หักก้านใบช่อดอกเหล่าพืชพรรณ
ธารใสเคยไหลเรื่อยกลับหลากเชี่ยว	เคยไหลเลี้ยวกลับท่วมท้นจนแปรผัน
ชั่วพริบตากล้าต้นน้อยจมหายพลัน	ต้นสูงชันยังโยกไหวไปตามแรง				
comments powered by Disqus
  • ส่องหล้า

    22 มิถุนายน 2547 11:54 น. - comment id 288070

    เป็นธรรมดาโลกมีโศกเคร้า
    เพราะมนุษย์โง่เขลาที่คิดแผลง
    ทำลายล้างโลกธรรมจนเปลี่ยนแปลง
    เพราะยื้อแย่งวัตุถุทำนุตน....
    เมื่อฝนซาต้นกล้าใหม่จะได้กล้า
    จะเติบโตสมสง่าอยู่ในหน
    จะอยู่ค้ำธรรมชาติในมลฑล
    จะรอซับเม็ดฝนที่หลนริน......
    
    มาเยือนครับ
  • KeAiNuRen

    18 กันยายน 2547 05:44 น. - comment id 333667

    ชอบอันนี้มากๆค่า อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่า ต้องพยายามมากขึ้นที่จะอยู่บนโลกใบนี้หนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน