ยอดท่าเพชรสูงสล้างกลางโค้งฟ้า สุดสายตาลิบลับรับขอบสรวง ในสีแสงสนธยาเชิงลาดวง ริ้วเมฆควงวนสายรายนภา ด้วยมนต์ขลังพลังแรงแห่งฝอยฝน พร้อมลมบนกรีดหวิวโปรยพลิ้วพร่า แพสายรุ้งพร่างระยับรับนัยน์ตา เพลงวนาขับกล่อมย้อมกลางใจ เขาท่าเพชรสูงสง่าเป็นราศรี ครั้นราตรีจันทร์สกาวดาวไสว ยอดท่าเพชรจักโดดเด่นเห็นแต่ไกล ผ่านมาไปตอกย้ำจำไม่ลืม.
รพี พรรณราย 30 พ.ค. 2547 15:45 น. - ID 54461 
1186
10
0
30 พฤษภาคม 2547 16:53 น. - comment id 276973
ไพเราะมากค่ะ
30 พฤษภาคม 2547 18:16 น. - comment id 277029
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่เอตั้งอยู่ตรงไหนของจังหวัดสุราษฏร์หละเนี่ย จริง ๆ จะบอกว่าไปสุราษฎร์บ่อยเหมือนกัน แต่ยังไม่เคยเห็นเลย อิอิ
30 พฤษภาคม 2547 19:43 น. - comment id 277078
แลยอดเขา ณ เหย้าถิ่นบ้านเกิด .. :) ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ไปเยือนหรือเปล่า แต่ก็อยากไปนะคะ ถ้าเป็นไปได้
30 พฤษภาคม 2547 20:35 น. - comment id 277099
บรรยายได้สวยงามมากค่ะ..อยากไปแล้วซิคะ.. แหะ..แหะ...แล้วใครจะเป็นไกด์ให้ล่ะ...เพราะไม่เคยไปสุราษฏร์ค่ะ....
30 พฤษภาคม 2547 20:37 น. - comment id 277103
หน้าส่วนตัว
ไพเราะ.. มากเลยนะคะ..
คำสัมผัส..ที่ใช้ ..
เรน..ชอบจังคะ..
เรน.. แวะมา ..ขอบคุณ ..นะคะ..
30 พฤษภาคม 2547 21:28 น. - comment id 277152
ขอบคุณพี่ทิกิ ขอบคุณขอบคุณคุณผู้หญิงไร้เงา เขาท่าเพชรอยู่ในเขตตัวเมืองครับ ขอบคุณคุณอัลมิตรา รุ่นพี่(พรระวี)ผู้ชักนำ รพี เข้ามาที่นี่เลื่อมใสและยกกย่องความสามารถไว้มากมาย ขอบคุณที่ให้ความเมตตา ขอบคุณคุณพี่ราชิกา ขอบคุณคุณเรน ดาวประกายพรึกแห่งแคว้นลานนา
30 พฤษภาคม 2547 22:52 น. - comment id 277204
ฝากความระลึกถึงคุณพรระวีด้วยค่ะ ..
31 พฤษภาคม 2547 00:11 น. - comment id 277263
เวลาที่กวีพรรณาถึงความงามแห่งธรรมชาตินั้น ชวนให้ประหวัดไปถึงธรรมชาติที่แท้ในใจเรา หลายๆ ครั้งที่เราเขียนถึงธรรมชาติ อันนี้คงเป็นบทพิสูจน์ดีว่า ธรรมชาตินั้นเป็นสิ่งที่ถูกมาคู่กับทุกๆ สิ่ง ผมอ่านบทนี้แล้วรู้สึกคุ้นเคยจนบอกไม่ถูกราวกับเนื้อดินเดียวกัน
31 พฤษภาคม 2547 00:34 น. - comment id 277285
..พี่แมว...บ้านเดียวกาน..ผมผ่านเกือบทุกวัน.. มองมาหลังบ้านมันก็เห็นเป็นลูกลูก มีใครปลูกมันมาใช่ไหมหน่อ คงต้องรอฟังคำอธิบายจากคนหล่อ นั้นคือพี่ที่เฝ้ารออยู่บนเขา..ท่าเพรช.. อยากให้เพื่อนๆพี่ๆลองขึ้นไปดูนะ...มันสวยงามมากเลย...
31 พฤษภาคม 2547 08:59 น. - comment id 277361
เข้ามาอ่านงานงามค่ะ
31 พฤษภาคม 2547 10:43 น. - comment id 277403
ไม่ได้เจอกันนานเลยคิดถึงครับ..พอดีช่วงนี้งานเยอะอ่ะครับ ยังคอยเป็นกำลังใจอยู่นะครับ เขียนได้เก่งเหมือนเดิมครับ
31 พฤษภาคม 2547 12:15 น. - comment id 277461
คุณลำน้ำน่าน คงเหมือนกับผม ธรรมชาติเป็นสิ่งที่ปลอบเล้าประโลมใจให้มนุษย์รู้จักตัวตน คุณยาสีฟัน คงสำนึกรักบ้านเกิดเช่นผม ขอบคุณครับ คุณกาพย์นภาลัย ขอบคุณครับ อย่าเอาแต่ชมเลยนะครับ กรุณาตำหนิกันบ้าง เพื่อช่วยขัดเกลาข้อเขียนผมให้ราบรื่นกว่านี้ ยังเป็นไก่อ่อนสอนขันอยู่นะครับ คุณผลิใบสู่วัยกล้า นี่เป็นมิตรเก่าๆที่มีน้ำใจต่อกันมิได้ขาดสาย คุณอัลมิตรา ผมจักผ่านข้อเขียนของท่านไปยังพี่พรระวี ซึ่งขณะนี้กำลังปล้ำผีลุกปลุกผีตื่นอยู่กับสุขภาพ ไม่ค่อยได้เข้ามาในชมรม(ชมรมวรรณกรรมลุ่มน้ำตาปี)
31 พฤษภาคม 2547 13:08 น. - comment id 277510
อ่านแล้วชื่นใจจังค่ะ ตามประสาคนกรุงผู้ห่างไกลป่าสีเขียว... แต่ถึงห่างตา...ก็ได้ซึมซับอ่านถ้อยบท... จิตใจก็สบายขึ้นเยอะเลยค่ะ .............................................................
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
