หน้าส่วนตัว
แสงตะวันล้าโรยลมโชยอ่อน
แดดสะท้อนผืนน้ำเย็นเป็นระลอก
มวลหมู่ปลาแหวกว่ายใต้แหนนจอก
หมู่นกออกจากที่กินคืนถิ่นรัง
ตัวฉันนั่งเมียงมองจ้องสายน้ำ
ไหลไปตามทางน้ำที่มันไหล
ไหลระรินราดรดไม้น้อยใหญ่
ก็ยังไหลลงไปไม่หวนคืน
ความหวานชื่นคืนฝันผ่านไปแล้ว
ความจริงแน่วแน่แท้ต้องแก้ไข
สิ่งที่พลาดผิดมาเกินอภัย
ขอแก้ไขสรรสร้างอย่างตั้งใจ
เหมือนนกน้อยคอยคู่ที่อยู่ห่าง
มองตามทางคู่ไม่รู้เจ้าอยู่ไหน
คอยคิดคว้างห่วงหาและอาลัย
ว่าเมื่อไหร่กลับคอนขอนคืนรัง
ณ ริมฝั่งวังวนที่หนไหน
ซ่อนเจ้าไว้หรือลืมรังไม่กลับหวน
แดดรอนรอนจวนจะลับดับรัญจวน
หรือโดนตรวนโซ่ทองถูกจองจำ
จนพลบค่ำตะวันดับลับยอดไม้
เจ้าอยู่ไหนหนใดใครคอยอยู่
เจ้ามาดูน้ำตาคนคอยคู่
เสียงร้องกู่ดังก้องสะท้อนไพร
เจ้าคงไปขื่อขอนที่นอนใหม่
จึงจากไปไร้เยื่อไม่เหลือรัก
ลืมเสียสิ้นถิ่นนอนที่รู้จัก
คนเสียหลักไร้คู่อยู่อย่างคอย
เรไร 3 พ.ค. 2547 19:58 น. - ID 52676 
978
5
0
3 พฤษภาคม 2547 20:51 น. - comment id 259640
มาตั้งหลักสักครั้งยังไหวไหม เปิดหัวใจให้เรไรใช้ยึดเกาะ หากหัวใจเจ้าเรไรไม่ลัดเลาะ แค่อกเดาะ giwi ดาม จงถามใจ 555 ไม่เจ๊อะกันนานคิดถึงจังเลยยยยยย กลอนเพราะคร๊าบบบ
3 พฤษภาคม 2547 20:58 น. - comment id 259648
มาเปนกำลังใจคะ
3 พฤษภาคม 2547 20:58 น. - comment id 259649
ณ ริมฝั่งวังวนที่หนไหน แต่ดวงใจยังชิดใกล้ให้ห่วงหา ไม่มีหลอกบอกไว้ในอุรา ยังห่วงหาคิดถึงซึ้งห่วงใย แต่เพียงให้ต้องคอยอย่าน้อยจิต ทั้งที่ฉันนั้นเฝ้าคิดติดฝันใฝ่ มีเธอนั้นในจิตคิดห่วงใย เพียงแต่ไกลจึงส่งใจไปดูแล *-*คอยนานไหมค่ะ มารายงานตัวแล้วค่ะ กลอนบทนี้แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ แหมบรรยากาศริมฝั่งแม่น้ำ โรแมนติกดีเหมือนกันนะค่ะ อิอิ*-*
3 พฤษภาคม 2547 21:07 น. - comment id 259659
ก่อนว่ารักจากใจใครหนอบอก
กลับต้องชอกช้ำตรมคมคำหวาน
นึกว่ารักจะหวานชื่นยั่งยืนนาน
ก็มาพาลรักขมเพราะลมลวง...
(ถ้าหากว่าสายน้ำไม่ไหลกลับ... ก็ยอมรับความรักที่หักเห นะครับ.)
แวะมาทักทายและให้กำลังครับ แล้วเจอกันอีกครับ.
4 พฤษภาคม 2547 02:02 น. - comment id 259874
ธรรมชาติ สามารถสร้างกวีได้ทุกอารมณ์ ***แต่งได้เพราะจับใจค่ะ*** ***แวะมาชม***
4 พฤษภาคม 2547 03:52 น. - comment id 259903
:)
4 พฤษภาคม 2547 06:00 น. - comment id 259955
เพราะจัง เห็นภาพเลยค่ะ
5 พฤษภาคม 2547 06:35 น. - comment id 260885
อยู่อย่างคอยรอยรักสลักจิต นกตัวนิดร้องหาคู่ไม่รู้หาย เสียงแสนเศร้าเหงาใจไห้เดียวดาย กู่ก้องไพรเรียกหามาคืนคอน วอนตะวันส่องแสงแรงคิดถึง ลมรำพึงฝากรักยากจักถอน ถึงคู่นกที่บินไปไกลจากคอน กลับมาก่อนสู่ขอนนอนรวงรัง ให้นกคู่ที่อยู่คอยหายหงอยจิต เริ่มชีวิตวันใหม่ใจสมหวัง มีความรักสวยงามและจริงจัง เป็นพลังหล่อเลี้ยง..เคียงชีวี ..............................................
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
