ยอดสนโยนโอนไหวลมไกวแกว่ง พายุแรงพัดเรื่อยโหมเฉื่อยฉิว สนครวญคร่ำร่ำไห้ใบปลิดปลิว ได้ยินสยิวดังอยู่หดหู่ใจ มองยอดสนล้นใบลมไล้ลูบ เหมือนมนต์จูบจากลมฤๅข่มไหว ต้องเอนอ่อนผ่อนตามทุกยามไป ปล่อยลมใส่ส่งแรงแกร่งทุกวัน ฟังสนครางพลางมองจ้องท้องฟ้า ยอดพฤกษาสะท้านลมผ่านผัน คล้ายเสียงเธอเผลอครวญป่วนใจพลัน ยิ่งโศกศัลย์ซึมเศร้าแสนเหงาตรม เธอไปลับฉับพลันไม่ทันลา สู่ฟากฟ้าฝั่งสวรรค์ฉันขื่นขม ส่งเสียงครวญหวนไห้ในสายลม ดังระทมแทบคลั่งดั่งสนคราง แด่ น้องหนึ่ง พิชเยศ เกตุรัศมีโรจน์ ผู้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ เมื่อเดือนเมษายน 2545 เหลือทิ้งไว้เพียงความทรงจำในวันวาน แต่ฉันยังคงได้ยินเสียงเธอเสมอ ยามใดที่เห็นยอดสนเอนไหว ส่งเสียงครวญครางในสายลม 26 เมษายน 2547
26 เมษายน 2547 20:51 น. - comment id 254801
ด้วยความอาลัย ..
27 เมษายน 2547 10:28 น. - comment id 255119
กลอนธรรมชาติต้องยกให้พี่นกตะวันเลย อิอิ
27 เมษายน 2547 13:39 น. - comment id 255253
ด้วยอาลัย...
27 เมษายน 2547 15:11 น. - comment id 255350
ครับ .. บางครั้งผมก็อยากรั้งหลายๆสิ่งใว้เหมือนกัน .. แต่เวลาสอนให้ผมทำใจ
27 เมษายน 2547 18:54 น. - comment id 255531
ทุกๆมุมของธรรมชาติ แอบแฝงไว้ด้วยความงดงาม แต่อารมณ์และความรู้สึกของผู้พบเห็น ย่อมแตกต่างกันในแต่ละคน ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของแต่ละคนที่ได้รับมา ขอบคุณทุกๆคนครับที่เข้ามาฟังเสียงสนครวญ หากเศร้าไปสักหน่อย ต้องขออภัยด้วยครับ
21 เมษายน 2550 13:54 น. - comment id 414972
คิดถึงลุงผู้ที่ได้ล่วงลับ จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
21 เมษายน 2550 14:32 น. - comment id 414973
คิดถึงลุงหนึ่ง ผู้ที่ไดจากไปอย่างไม่มีวันกลับ