ใบไม้ร่วงควงหล่นเกลื่อนกล่นพื้น ทนกล้ำกลืนกวาดไปไม่กล้าบ่น แม้รกมากหากมองกองท่วมท้น แต่ต้องค้นเขี่ยเก็บเจ็บใจจริง ปลูกต้นไม้ใหญ่โตรโหฐาน ได้สราญเริงใจใช้สู่สิง มีร่มเงาเหล่าพฤกษาน่าแอบอิง นั่งเฉยนิ่งนอนสบายผ่อนคลายเย็น อย่าทนมองกองใบสุมใส่ดิน คลุมพื้นสิ้นเสื่อมเฉาแสนเน่าเหม็น ยามหน้าแล้งแห้งใหญ่ต้องใจเย็น เดินเคี่ยวเข็ญบังคับตนเลิกทนดู หากทิ้งคลุมสุมหนาไม่น่ามอง งูแมงป่องซ่องสุมมารุมอยู่ ตะขาบแมลงแห่งไหนยังได้รู้ ใครกล้าทู้ทนเห็นทั้งเหม็นใบ บ้านนกตะวัน หนองแขม 2 เมษายน 2547
นกตะวัน 2 เม.ย. 2547 16:58 น. - ID 50141 
525
1
0
2 เมษายน 2547 17:22 น. - comment id 240388
ทั้งจำปีใบมะม่วงที่ร่วงหล่น มิเคยบ่นทนกวาดทั้งเช้าค่ำ ฝึกงามใจรักธรรมชาติไพรลี้ระกำ พร้อมตอกย้ำบทเรียนใจ..ชีวิตใจก็เหมือนใบไม้ พร้อมร่ายลาลงสู่ดิน..อีกไม่นาน
3 เมษายน 2547 17:47 น. - comment id 240857
กลอนไพเราะจังเลยค่ะ มาชื่นชมผลงานนะค่ะ ชื่นชมจริง ๆ เลยค่ะ เห็นอะไรแต่งได้หมดแบบนี้ นับถือค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
