มนต์คิมหันต์ผันผ่านกาลเวลา กระซิบใบพฤกษาว่าอย่าเศร้า แม้นความร้อนจะโรยร่างกลางใบเบา แล้วแผดเผาทีละน้อยค่อยแห้งใบ เหลือเพียงกิ่งทิ้งใบในไม่ช้า ทอดสายตาคงได้แลแต่กิ่งไหว แต่ไม่นานวรรษาผ่านลงพร่างใจ ใบไม้ใหม่ผลิแตกแยกใบงาม ยามเมื่อลมร้อนใจไหวระลอก ความรู้สึกช้ำชอกหลากคำถาม อาจหมุนวนจนไหวไฟลุกลาม เพียงชั่วยามจักสงบจบไฟใจ หลังร่องรอยริ้วไหม้ในใจนี้ จะมากมีประสบการณ์ให้ขานไข เป็นบทเรียนให้รู้ดูการณืไกล ใบไม้ใหม่ย่อมผลิผลัดพัดเพลงลม
พี่ดอกแก้ว 18 มี.ค. 2547 20:52 น. - ID 49039 
929
9
0
18 มีนาคม 2547 22:28 น. - comment id 233119
สิ่งเก่าใหม่เปลี่ยนไปไหลตามกาล คืนวันวานผ่านพ้นใช่หม่นไหม้ สุขสดชื่นเล้าโลมประโคมใจ ใหม่ไม่ใหม่ ตอกย้ำ ส่องนำทาง... แต่งไม่ค่อยเพราะนะคะ พอดีจะรีบกลับค่ะ ยังไม่ได้ดูดีๆเลยค่ะ ... พรุ่งนี้จะมาแก้ตัวใหม่นะคะ
18 มีนาคม 2547 23:31 น. - comment id 233159
ยามคิมหันต์ เห็นไม้ แตกใบผลัด ชวนชี้ชัด สัจธรรม นำบ่งบอก ว่าหมุนเวียน เปลี่ยนไป เกิดตายงอก ด้วยย้อนยอก หมุนวน หนทางกรรม
19 มีนาคม 2547 02:25 น. - comment id 233205
:)
19 มีนาคม 2547 14:08 น. - comment id 233368
มันเป็นเช่นนั้นเอง..... พี่ดอกแก้วหายไปนาน...สบายดีไหมครับ
21 มีนาคม 2547 20:33 น. - comment id 234511
หลังร่องรอยริ้วไหม้ในใจนี้ ยังเหลือดีบางส่วนล้วนคุณค่า ถึงจะช้ำเพียงใดในวิญญา แต่ก็ยังเหลือค่าน่าสนใจ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงคุณพี่ดอกแก้วจังไม่ค่อยได้เจอกันนาน รู้แต่ว่าภารกิจเยอะมาก ยังไงก็ดูแลสุขภาพบ้างนะค่ะ รักและห่วงใยเสมอค่ะ*-*
22 มีนาคม 2547 15:26 น. - comment id 234973
@...น้ำใส... ขอบคุณมากนะคะที่มีน้ำใจใสงามมามอบให้ ต้องขออภัยจริงๆที่เข้ามาตอบช้า เพราะวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ เป็นวันทำงานหนักของพี่ดอกแก้วค่ะ
22 มีนาคม 2547 15:31 น. - comment id 234983
@...ชัยชนะ... ที่เห็นง่าย คือภายนอก บอกเช่นนี้ ถึงคราวมี แล้วก็จาก พรากทุกสิ่ง ที่เห็นยาก คือภายใน เรื่องความจริง ไร้สาระ ให้แอบอิง ทุกเวลา สวัสดีค่ะชัยชนะ ...ดีใจที่แวะมานะคะ
22 มีนาคม 2547 15:38 น. - comment id 234991
@...tiki.... ขอบคุณในน้ำใจมากค่ะ
22 มีนาคม 2547 15:41 น. - comment id 234995
@...ฤกษ์... ใช่เลย ...ความจริงมันก็เป็นเช่นนี้ หายไปนาน...ร่างกายไม่ค่อยสบายนักหรอกค่ะ แต่ใจสบายมากด้วยได้รับกำลังใจและความปรารถนาดีจากน้องๆอย่างมากมาย ขอบคุณมากนะคะฤกษ์
22 มีนาคม 2547 16:26 น. - comment id 235024
@...ผู้หญิงไร้เงา... ริ้วรอยเก่าดั่งเงาให้คำนึง สุขโศกซึ้งล้วนผ่านกาลไปแล้ว ... สวัสดีค่ะน้องตูน ขอบคุณมากนะคะที่ห่วงใย คิดถึงน้องตูนเช่นกันค่ะ...
22 มีนาคม 2547 23:40 น. - comment id 235248
หน้าส่วนตัว
พฤกษาไหวไกวสั่นครั้นลมโบก
ขึ้นกับโชควาสนาถ้าขื่นขม
ไฉนเลยเก็บมาเศร้าเร้าระทม
ให้สู้ข่มใจครวญหวนหาใด
ลมรำเพยผ่านแผ่วจากแนวทุ่ง
ฟ้าเกิดรุ้งพาดพร่างกลางฟ้าใส
พฤกษาดารดาษผงาดใบ
ท้าลมได้แน่นอนตอนลมโชย
เมื่อสิ้นฤทธิ์แรงลมที่ถมใส่
ชูช่อใหม่แตกผลิสิอย่าโหย
ชีวิตคนเราเมื่อล้าหมดแรงโรย
ก็ทรุดโดยสิ้นแรงแห่งตัวตน
แต่ยืนหยัดตัดใจไม่ยอมหม่น
ฝ่าลมฝนโหมซัดแม้ขัดสน
ด้วยแรงใจใฝ่ดีมีอดทน
ก็ผ่านพ้นไปได้ใช่อาดูร
จาก...น้องแพรฯ
@. น้องแพร
เปิดม่านไพรเปิดใจให้ไร้ม่าน
เปิดห้วงกาลสู้ใหม่ไม่สิ้นสูญ
เปิดรอยก้าวประสบการณ์ที่เพิ่มพูน
เปิดตำนานทวีคูณจากสงคราม
เป็นบทเรียนเพียรฝึกให้นึกรู้
เลือดนักสู้ฆ่าได้อย่าให้หยาม
หากล้มลงถูกปลงชีพคุกคาม
ดีกว่าความอ่อนแอแพ้ใจตน
ใบไม้ผลัดผลิใหม่ไม่ยอมท้อ
ยังแตกช่อล้อไกวไปทุกหน
ตราบถึงวันสิ้นแรงจะบันดล
คือวันที่สิ้นตนเพราะความตาย
พี่ดอกแก้ว
แม้ลมร้อนโลมไล้ไม้เริ่มกร้าน
เกิดตำนานฝันใหม่ไม่มีสาย
ชีวิตคนพากเพียรยังเวียนว่าย
รึควรหน่ายเริ่มต้นค้นหามัน
แม้ทุกข์ร้อนซ่อนไว้อย่าให้เห็น
เก็บและเร้นให้ลับปรับความฝัน
ไม่นานนักสิ่งหมายจะใกล้พลัน
ใบไม้มันยังชูใบให้แดดโลม
จงสู้ต่อด้วยใจไม่ควรจาง
พร้อมก้าวย่างสู่ฝันอันเริมโหม
มนต์คิมหันต์นั้นเพิ่งเริ่มประโคม
ต่อโพยมเยือกเย็นเห็นกับตา
เพราะไม้ยังยืนหยัดสะบัดใบ
และโบกไหวล้อลมชมหรรษา
ชีวิตคนเรานี้ที่เกิดมา
กลัวอะไรหนักหนากับความตาย
จาก..น้องแพรฯ.
ผลัดและพรากจากไปในคิมหันต์
มนต์วสันต์พลันพร่างร่างเป็นสาย
สุขและทุกข์มีเกิดมีมลาย
อยู่ไม่นานก็พลัดพรายเพราะหมดแรง
แม้นลมร้อนเริงร่าท้ากายกร้าน
ร้อนไม่นานสานแดดที่แผดแสง
ใบกรอบเกรียมเปี่ยมน้ำตาลพาลจัดแจง
โรยร่างแฝงพื้นดินสิ้นฤดู
สายวรรษาพาผลิริเริ่มสร้าง
ไม้โรยร้างเริ่มใหม่ให้เรียนรู้
ผิดพลั้งไปในอดีตขีดเป็นครู
ฝึกฝนซ้ำไปสู่ความยอดคน
ร้อนจักคลายหายร้อนย้อนรอยแล้ง
สลับแสงอุษาฝ่าสายฝน
ชุบใจจินต์สิ้นฝืนคืนกมล
เป็นนักสู้อีกหนบนสังเวียน
พี่ดอกแก้ว..
แม้คิมหันต์ผันเปลี่ยนมิเวียนหลง
ก็ยังคงผ่านผันอันแปรเปลี่ยน
ฤดูกาลดาลดลดุจเปลวเทียน
จะหันเหียนโหยหาพาระทม
จะหนาวร้อนอย่างใดใบไม้นั้น
ก็ยังผันผลิใหม่ได้งามสม
ดุจชีวิตคนเราเศร้าโศกตรม
แม้ซานซมอาจสร่างทางชีวี
ใบไม้เก่าร่วงหล่นลงสู่พื้น
ใบอื่น ๆ แตกใหม่ได้ทุกที่
เหมือนมนุษย์เรานั้นอันมากมี
คนหนึ่งที่จากไปใหม่ก็มา
ฉะนั้นหรือเราควรหม่นให้จนจิต
ทางชีวิตเลือกได้ใช่ไร้ค่า
ไม่ต้องหมองกับความช้ำทำระอา
อีกไม่ช้าก็คลายหายไปเอง
จาก..น้องแพรฯ.
หนึ่งใบบางร้างลาคราแห้งโหย
เพราะร่วงโรยโดยวัยใช่ข่มเหง
หนึ่งใบอ่อนร่อนร่างเป็นนักเลง
ไม่เคยเกรงลมกรูสู่พื้นดิน
เป็นคำถามลามไหลไปทั่วป่า
คิมหันต์ลาจากไปพรากใบสิ้น
ชนรุ่นเก่าตกยุคไร้แผ่นดิน
ใบผลิใหม่ล้วนสิ้นดรุณธรรม
พืชพันธุ์ใดจักให้ใบไม่เน่าเสีย
ไร้รอยเพลี้ยเกลี่ยใจให้งามขำ
หากใบหงิกใบงอช่อระกำ
สิ้นคิมหันต์ชอกช้ำไม่รู้วาย
พี่ดอกแก้ว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
