แต่ก่อนครั้งโบราณนานมา..... สามสหายต่างเห็นหน้าอยู่ทุกเมื่อ ไมตรีเกื้อหนุนคอยจุนเจือ สามเกลอคอยช่วยเหลืออยู่ทุกวัน หนึ่งนั้นคือแผ่นดินผู้ยิ่งใหญ่ สองคือแผ่นฟ้าไกลไร้ขีดกั้น สามนั้นคือแผ่นน้ำฉ่ำชีวัน ต่างเป็นเหมือนเพื่อนกันแต่นานมา.... จวบจนกาลผ่านไปตามโลกหมุน สิ่งต่างๆเจือจุนตามประสา ล้วนหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามเวลา สิ่งต่างๆเกิดขึ้นมาบนแผ่นดิน สรรพสัตว์และต้นไม้สีเขียว เกาะแก่งเลาะเลี้ยวไม่จบสิ้น หลายสิ่งเปลี่ยนไปในแผ่นดิน ต่างได้ยินเสียงแผ่นดินแสนสุขใจ แม้นแผ่นน้ำก็กำเนิดเกิดชีวิต ทั้งปูปลาน้อยนิดทะเลใหญ่ คลื่นลมพัดกระทบซบหาดทราย มีแม้น้ำน้อยใหญ่คอยพัดพา ทั้งแผ่นดินและแผ่นน้ำต่างกลมเกลียว จนลืมสิ้นจะแลเหลียวมองแผ่นฟ้า มิตรภาพจางหายในเวลา ในที่สุดแผ่นฟ้าก็จากไป กว่าจะรู้สึกตัวถึงเพื่อนรัก ก็ยากนักจะดึงกลับคืนมาได้ โอ้...แผ่นฟ้าเพื่อนเอ๋ย...อยู่หนใด ช่างอยู่สูงเกินไปจะพูดจา ทั้งแผ่นดินและแผ่นน้ำช้ำใจนัก ด้วยมิอาจดึงเพื่อนรักกลับมาหา สรรพสิ่งสรรพสัตว์จำนรรจา เหล่ากุ้งหอยปูปลาต่างคร่ำครวญ จึงปรึกษากันว่าเอาอย่างนี้ ฝากลมหายใจที่มี....กับลมหวน ให้คลื่นลมพัดไกลไปเชิญชวน เป็นเมฆน้อยลอยทวนสู่เบื้องบน เป็นสัญญานบอกว่าเราคิดถึง และรำพันรำพึงอยู่ทุกหน โอ้..เมฆจ๋าฝากไปถึงเบื้องบน ฝากบอกฟ้าสักหน....คิดถึงกัน ด้วยแผ่นฟ้าอยู่สูงเกินได้ยิน แต่เมฆน้อยยังบินไปสู่ฝัน เป็นสัญญานฝากความคิดถึงกัน ถึงแผ่นฟ้าแผ่นนั้นอย่างจริงใจ เมื่อแผ่นฟ้าได้เห็นเมฆปุยขาว ทั้งดวงใจปวดร้าวและหวั่นไหว เพื่อนรัก....ฉันไม่อยากจะจากไป แต่ช่างห่างช่างไกลเสียเหลือเกิน รู้ว่าวันเวลาพรากเราไป รู้ว่าความห่างไกล...ให้ห่างเหิน ในยามนี้ฟ้าช้ำใจเหลือเกิน แม้อยากกลับไปร่วมเดินก็ไม่ทัน จึงฝากน้ำตาส่งกลับไป เมฆจ๋า...บอกความในใจของฉัน กลับไปบอกเพื่อนรักในเร็ววัน บอกว่ายังคิดถึงกันไม่เปลี่ยนไป เมฆน้อยลอยลิ่วลงต่ำ แบกความเจ็บช้ำลงมาให้ บอกแผ่นดินแผ่นน้ำ...ให้ฉ่ำใจ ว่าเพื่อนรักยังห่วงใย...ไม่ลืมคำ และนี่คือที่มาของสายฝน สายน้ำแห่งเบื้องบนที่ชุ่มฉ่ำ น้ำตาแห่งมิตรภาพ...ความทรงจำ เป็นถ้อยคำฝากรัก...ฝากดวงใจ
burst 26 ม.ค. 2547 14:33 น. - ID 45393 
1878
3
0
26 มกราคม 2547 14:54 น. - comment id 207905
กลอนยาวจัง ให้ความรู้ดีด้วย ยักคิ้วอยู่เรื่อย ไม่เมื้อยเหรอค่ะ *___________*
26 มกราคม 2547 16:30 น. - comment id 207949
เคยได้อ่านเรื่องราวนี้มาเหมือนกัน ไม่คิดว่าคุณจะนำมาเขียนเป็นกลอนได้ดีเหลือเกิน ^-^
26 มกราคม 2547 17:30 น. - comment id 207982
เบิร์สท์เขียนอย่างนี้ดีจังค่ะ อิอิ
27 มกราคม 2547 00:14 น. - comment id 208146
ผู้หญิงไร้เงาก็เคยอ่านเหมือนคุณข้าวปล้องเลยค่ะ ซึ่งก็ยอมรับนะค่ะเมื่อคุณนำมาแต่งเป็นกลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ความหมายของเรื่องยังครบถ้วนสมบูรณ์มาก ชื่นชมเสมอค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2547 22:02 น. - comment id 220339
ขอยืนไปใช่หน่อยนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
