เม็ดทรายกายกองมองทะเล เดินโซเซว้าเหว่หรือทะเลเหงา มองไปคิดไปคล้ายตัวเรา คิดถึงเรื่องเก่าเหงาทรวง น้ำทะเลซัดซาดให้วาดฝัน อันดามันตะวันส่องโรยร่วง เรือใบลำน้อยค่อยค่อยไปตามดวง ในทุกช่วงชีวิตลิขิตใจ หากทะเลได้ยินเสียงพร่ำบ่น ของคนเหงาเหงาเศร้าหวั่นไหว เพียงแค่ช่วยอำนวยช่วยทางได้ จะขอบใจด้วยไมตรีที่มีให้ไปนิรันดร์
12 ตุลาคม 2544 05:04 น. - comment id 14546
เหงา เศร้ากับเขาเป็นด้วยแฮะ อืม...แต่เพราะดีมากเลยนะชอบอ่ะ แต่อย่าเศร้าบ่อยนะสงสาร ทะเลน่ะรับฟังอย่างเดียวพูดไม่ได้ อัดอั้นแย่เลยค่ะ อิ๊ อิ๊ อิ๊
12 ตุลาคม 2544 05:09 น. - comment id 14549
ถ้าทะเลพูดได้ คงรำคาญเราน่าดู เลย ฟ้า จริงไหม อิ อิ
12 ตุลาคม 2544 05:50 น. - comment id 14567
ไม่ทราบค่ะ(ไม่ใช่ทะเล) แต่เราไม่รำคาญหรอกนะชอบฟังคนระบายเรื่องราวในใจ เพราะปัจจุบันก็ทำหน้าที่เป็นศิราณีให้เพื่อนๆ อยู่ตลอดอยู่แล้ว
12 ตุลาคม 2544 11:52 น. - comment id 14627
อิอิ......ถ้าทะเลพูดได้คงไม่มีคนเหงาไปเที่ยวทะเลแน่เลย..นิติ..เพราะเวลามองทะเลจะรู้สึกจิตใจสงบนะเนาะ
12 ตุลาคม 2544 14:18 น. - comment id 14648
อารมณ์เหงาเศร้าอยู่กลางใจ ใครเล่าจักเข้าใจ มัวพร่ำอยู่ร่ำไร กลับไปซบหน้ากับคนรู้ใจยังดีกว่า......
12 ตุลาคม 2544 20:10 น. - comment id 14667
eiei ^_^ namaki^^
14 ตุลาคม 2544 19:27 น. - comment id 14828
อ่านแล้วเหงาตามแฮะ แต่มะเคยระบายให้ใครฟังอ่ะ