ฤดูแล้งแสลงหลวงแสนห่วงหา ท้องทุ่งหญ้ามาเหี่ยวหมดเขียวสิ้น ยามแสงแดดแผดจ้าเป็นอาจิณ ทั่วแดนถิ่นติณทองมองกว้างไกล สนยืนต้นบนเนินเพลินลมหนาว สวยอะคร้าวคราวขึ้นหมู่ดูไสว แผ่กิ่งก้านต้านลมพัดข่มใบ เขียวสดใสได้แสงร้อนแรงมา ลมหนาวพัดสัมผัสพาผืนหญ้าพลิ้ว ใบรังปลิวลิ่วล่องเที่ยวท่องผา แล้วบิดควงร่วงหล่นวนลมพา ทั่วพื้นป่าครานี้มีแต่ใบ ถนนทางกลางไพรไร้เปียกชื้น ดินไม่ลื่นปื้นแผ่นอัดแน่นได้ รถวิ่งไปในทางจนกว้างไกล รอบป่าใหญ่ใต้สนวนทุ่งทอง