โคนต้นไม้ใต้นั้นฉันมองเห็น เจ้ากระเล็นเร้นซ่อนรีบซอนสู่ เหมือนกระรอกหลอกเราเฝ้าแลดู ตรงปลายหูพู่สั้นขนนั้นเกรียน หลังลายล้ำดำขาวขีดยาวเด่น รวมเก้าเส้นเน้นขาวสกาวเลี่ยน ข้างน้ำตาลซ่านเทาแซมเคล้าเนียน หางผิดเพี้ยนเตียนตัดตวัดมา ท่องทั่วถิ่นกินผลเกลื่อนกล่นสิ้น หล่นเปื้อนดินกินได้ไม่ถือสา สองเท้าหน้าคว้าจับกระชับมา แก้มหนวดหนาตาพองหน้ายองใย ช่างเป็นสุขสนุกจริงสิงที่นี่ กินอยู่ดีมีป่าให้อาศัย ไม่ถูกขังนั่งปลงในกรงใคร ฉันสุขใจได้เห็นเป็นรางวัล
นกตะวัน 1 ธ.ค. 2546 23:55 น. - ID 42251 
345
1
0
2 ธันวาคม 2546 03:44 น. - comment id 186905
กระรอกตัวนี้คงสวยมาก จนฉันอยากจะได้เห็น ทำยังไงจึงจะได้พบประสบเป็น จะได้มีโอกาสเห็นดั่งเช่นคุณ *-*กลอนไพเราะจังเลยค่ะ ชอบกลอนบทนี้มาก โดยเฉพาะบทสุดท้ายชอบมากเลยค่ะ คำว่า ไม่ถูกขังนี่งปลงในกรงใคร ชอบเป็นพิเศษเลยค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
