ค่ำคืนนี้มีดาวพร่างพราวฟ้า ส่องแสงจ้าดารดาษดั่งวาดแต่ง ดุจสร้อยเพชรเก็จแก้ววับแววแรง จรัสแสงแข่งจันทร์พลันหม่นจาง หากเธอเห็นเช่นฉันคืนวันนี้ ของขวัญที่มีนภาฟ้าสรรค์สร้าง วาดให้เห็นเป็นสายเรียงรายทาง สุกสว่างกระจ่างใสในเวหา ขอมอบไว้ให้เธอยามเผลอจิต พะวงคิดติดพันฉันนักหนา สวมใส่ไว้ใกล้หมอนก่อนนิทรา เสน่หาอาลัยอย่าได้ลืม ยามเธอฝันทันใดฉันไปถึง มอบรักซึ้งตรึงใจให้เธอปลื้ม สวมสร้อยเพชรเก็จสกาวดาวให้ยืม แสนดูดดื่มลืมสิ่งใดไปชั่วกัลป์
นกตะวัน 19 พ.ย. 2546 18:16 น. - ID 41704 
448
3
0
20 พฤศจิกายน 2546 00:47 น. - comment id 183205
แบ่งเศษเสี้ยวฝากมาหาพุดบ้างก็ได้นะคะ
20 พฤศจิกายน 2546 12:09 น. - comment id 183265
lสงสัย สร้อยดาวจะยาวมาก และก็สูงด้วย จากยอดดอยอะค่ะ
20 พฤศจิกายน 2546 19:57 น. - comment id 183362
หน้าส่วนตัว
..เรน..ก้อเคยไปดอยอินท์.. แค่ครั้งเดียว..
..สูงมาก..นะคะ..
..ถ่ายรูปไว้ด้วยนะคะ...
เรน..แวะมาชื่นชม...บทกวี..ที่ไพเราะ...
21 พฤศจิกายน 2546 00:44 น. - comment id 183422
ฝากใจไว้กับดวงดาว ฝากเรื่องราวไว้กับท้องฟ้า ฝากความรักไว้กับคนไกลตา แล้วเมื่อไหร่เธอจะรับฝากหนาคนดี *-*กลอนไพเราะอีกแล้วค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
