รุ่งอรุณ

Rainsummer


รุ่งอรุณกรุ่นไอหมอกชอกช้ำจิต            เขาจะคิดเหมือนเราบ้างไหมหนอ
บรรยากาศยามเช้าฉันเฝ้ารอ              ชะเง้อคอมองหามามั้ยเออ
รุ่งอรุณกรุ่นไอรักสลักจิต                    นั่งหวลคิดคำนึงถึงคนไหน
จะคิดถึงคนใกล้หรือคนไกล                 บอกกับใจตัวเองวังเวงจัง
เวลาเช้าน่าห่วงหาน่าสุขสม                  มานั่งชมพระอาทิตย์พิศมัย
บอกตัวเองไม่เอาน่าอย่าเศร้าไป           ดูแลใจให้เวลาเยียวยามัน
หยิบขนมเอานมมาชงก่อน                   กินร้อนร้อนแสนอร่อยค่อยถวิล
จิบช้าช้าแต่ทว่าไม่ค่อยชิน                   เพราะเรากินรีบเร่งเก่งจนเคย
รุ่งอรุณยามนี้มีไอหมอก                       อยากฝากบอกกับหมอกนะเชียวเอ๋ย
ว่าให้เจ้าช่วยดูแลคนที่เคย                   มานั่งเอ่ยปลอบใจให้แก่กัน
ยามอรุณรุ่งเช้าเข้าเหมันต์                   เราจะหันไปไหนให้หม่นหมอง
ดูอาทิตย์ขึ้นใหม่ใช้ใจมอง                    ตะวันส่องขึ้นฟ้าโสภาจริง
กาลเวลาเปลี่ยนผันวันเลื่อนผ่าน            ฤดูกาลเปลี่ยนตามยามแปรผัน
ยากหยั่งรู้ใจใครในเร็ววัน                     ค่อยค่อยหันมองนิดพินิจเอย
กาลเวลาแปรไปใจคนเปลี่ยน                ดังคำรักมักเลี่ยนเปลี่ยนแปลงหนอ
น่าสงสารคนที่เขาเฝ้าแต่รอ                    ที่เฝ้าขอให้ใจใครคืนมา
หากเปรียบใจได้ดังดวงอาทิตย์               เราคงคิดเวียนเศียรเพียรเฝ้าหา
เพราะอาทิตย์หมุนเปลี่ยนทุกเวลา            รอจนกว่าจะหมุนมาองศาเดิม
ดวงอาทิตย์เปลี่ยนมุมกลุ้มใจนัก                ดังกับรักที่เปลี่ยนเหมือนดังฝัน
มาแวะเวียนแล้วเปลี่ยนไปทันใจพลัน       โอ้แล้วฉันจะตามทันได้อย่างไร
เรื่องความรักมักเปรียบไปตามใจฉัน          ยามเหหันมองหาคราหม่นหมอง
แม้ไม่มีรักนั้นสมใจปอง                            แค่ได้มองดูเธอละเมอไกล
แม้อาทิตย์จะหลีกไปเกินใจฝัน                 แม้คืนวันจะไม่หวนกลับมาหา
แม้ว่ามุมที่เปลี่ยนไม่หมุนมา                      จะขออยู่ในองศาที่ต่างกัน
ตามอาทิตย์คิดไปเหนื่อยใจนัก                  ตามหารักยิ่งเหนื่อยเป็นไหนไหน 
พอทีเถอะหยุดเสียทีเจ้าหัวใจ                   ไม่มีใครก็ไม่ตายจำไว้เลย
อย่าทำตัวง่ายง่ายให้เขารู้                        เขาจะดูหมิ่นเอาเฉาใจหนา
ให้ทำตัวดังอาทิตย์ที่ไกลตา                    เปลี่ยนองศาทุกวันสุขสันต์เอย             
				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    9 พฤศจิกายน 2546 22:31 น. - comment id 180072

    เป็นกลอนที่ไพเราะมากเลยค่ะ  อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นจัง ชอบค่ะชอบ
  • ผู้ชายคนเดิม

    9 พฤศจิกายน 2546 22:47 น. - comment id 180090

    กลอนที่เขียนให้ความรู้สึกดี ๆ มากเลยครับ
    
    แฝงความนุ่มนวลและความอุ่นไว้ในตัวเอง
    
    อ่านแล้วชอบมากครับ
    
  • Rainsummer

    11 พฤศจิกายน 2546 02:37 น. - comment id 180421

    ขอบคุณนะคะ........ที่เข้ามาอ่านและติชม ..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน