หญ้าเอนพลิ้วหวิวไหวในสายัณห์ แสงท้ายนั้นทันส่องลูบต้องหญ้า ฝากสีทองของตะวันพลันทาบทา สวยยอดหญ้าคราแสงเยือนเป็นเพื่อนใจ ยามลมพัดปัดไปหญ้าไหวสั่น ยอดหญ้านั้นพลันล้อลมโชยห่มให้ พากันพัดสะบัดพลิ้ววาบหวิวไกว ลู่เอนไหวในสายลมพัดข่มมา ครั้นแสงทองของวันนี้ริบหรี่ลง ต้นหญ้าคงหลงเพ้อละเมอหา คอยวันใหม่ให้แสงสาดแรงมา ส่องยอดหญ้าทาอร่ามงามดั่งทอง ค่ำคืนนี้ยังมีลมพัดข่มอยู่ หญ้าคงลู่ชูยอดพลิ้วปลิวลอยล่อง เล่นแสงจันทร์อันอำไพไร้คนมอง กลางเสียงซ้องของแมลงแห่งราตรี
นกตะวัน 27 ต.ค. 2546 09:59 น. - ID 40594 
581
3
0
27 ตุลาคม 2546 16:58 น. - comment id 176564
เคยมีโอกาสได้เห็นระบำยอดหญ้าอย่างนี้เหมือนกัน มันสวยมาก ๆ จริงอย่างที่คุณว่าสะด้วยสิ ^-^
27 ตุลาคม 2546 22:09 น. - comment id 176634
ดีจัง ที่มีโอกาสท่องไพรแบบนี้ อัลมิตราเองกล้าๆกลัวๆที่จะเดินป่า ... แต่เพียงได้ฟังความเล่าถึงก็สุขใจแล้วค่ะ
27 ตุลาคม 2546 22:50 น. - comment id 176650
เป็นอะไรที่ดีจังเลยค่ะ ขอให้มีความสุขกับการเดินทางนะค่ะ กลอนคุณไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ
28 ตุลาคม 2546 11:59 น. - comment id 176787
หน้าส่วนตัว
เป็นกลอนที่บอกถึงความรู้สึกได้ดีอย่างมากเลย...
บรรยายได้เห็นภาพราวกับได้ไปสัมผัสที่นั้นจริงๆเลยฮะ...
-+:ชอบมากๆเลยครับ:+-
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
