มองไปบนท้องฟ้า หมู่นกกาผกโผผิน สยายกางปีกบิน ออกหากินถิ่นพนา บทเพลงธรรมชาติ ทวิบาทชาติปักษา ดำเนินเพลินวนา หมู่นกกาถลาลม อุทัยสว่างแจ้ง เมื่อค่ำแล้งไร้แสงโสม มืดมิดไร้รื่นรมย์ นกก็ตรมกลับรังนอน ความมืดมีอำนาจ จตุบาทสัตว์ร้ายหอน สิงห์เสือหมาป่าจร เที่ยวเร่ร่อนออกหากิน นอนหลับกลับผวา สติล้าชีวิตสิ้น เสือร้ายที่หากิน ทั่วแผ่นดินอันตราย ฯ
12 มีนาคม 2544 08:44 น. - comment id 523
อืมม......เพราะจังเลย.......อยากแต่งกลอนแนวนี้ให้ได้แบบนี้ม่างเนาะ...
4 เมษายน 2544 17:32 น. - comment id 986
อ่า เพราะจัง....
4 เมษายน 2544 21:48 น. - comment id 988
อ่า..เพราะสุดๆ เลยค่ะ..หาคำมาแต่งได้ไพเราะจัง.ค่ะ..^_^
10 เมษายน 2544 13:32 น. - comment id 1154
คุณแต่งได้สุดยอดในการใช้ถ้อยคำที่ตั้งไว้ในใจเลยนะ แต่อยากถามว่ามันตรงกับอารมณ์ลึกๆที่มีอยู่ทั้งหมดหรือยัง