ตามหาดโคลนโล้นเลี่ยนเตียนไกลกว้าง น้ำลงห่างว่างเว้นเป็นนิจสิน เขาเดินส่ายป่ายเลนเป็นอาจิณ เที่ยวเก็บกินถิ่นตมมีถมไป ปลาตีนน้อยค่อยเลื่อนเคลื่อนขยับ กระโดดงับจับแมลงออกแรงใส่ หากตัวอื่นขืนล้ำทำตามใจ บุกรุกไล่เข้าใส่หาแสนน่าดู ครีบหลังกางวางท่าน่ากลัวนัก ส่ายปักหลักปลักโคลนลอบโจนสู่ หากตัวใดไร้น้ำยาหมดท่าบู๊ หลบเข้ารูกู่ไม่กลับลับลาโคลน ครั้นทะเลเร่มาเข้าหาฝั่ง น้ำเค็มคลั่งหลั่งไหลจากไกลโพ้น หาดมลายหายไปไม่เห็นโคลน ปลาตีนโจนโดนน้ำไล่โดดใส่รู
นกตะวัน 7 ก.ย. 2546 16:17 น. - ID 38694 
463
2
0
7 กันยายน 2546 22:39 น. - comment id 166045
นั่นสิครับ ชีวิตต้องสู้ ^^
8 กันยายน 2546 00:26 น. - comment id 166109
เป็นกลอนที่น่ารักดีจังเลยค่ะ
8 กันยายน 2546 15:10 น. - comment id 166244
นกตะวันเขียนดีเป็นที่หนึ่ง กลอนชีวิตชายเลนซึ้งไม่มีสอง ทิกิอ่านแล้วชื่นชอบไม่ลอบมอง อ่านปลาตีน ต้องตระกองรอยตีนตน กลัวไปทาบหยาบหยามชายเลนเขา คิดไม่เข้าตัวเอง...พลอยฉงน ตืนใครใหญ่ เหมือนปลาตีน...วัดรอยคน ตกใจตน หล่นในตม รอยปลาตีน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
