ฝนตกตอนเย็นให้เปล่าเปลี่ยว เงียบเชียบเชียวในห้องของนักฝัน ทันใดนั้นสายฟ้าฟะฟาดฟัน ถูกโรมรันจนมิอาจตั้งตัวนิ่ง ใจไหวกายเคลื่อนต้องหลีกหลบ ฤ บรรจบแห่งใดหรือจมดิ่ง กายาไร้ลมหายใจไม่ไหวติง เหมือนถูกทิ้งสู่ห้วงเมฆอันมืดหม่น ฟ้าตอนนี้ทำไมถึงมืดมิด ฤ สวรรค์ปกปิดทางเดินดั้นด้น หากต้องฝืนกลืนกล้ำวังเวียนวน ใจสับสนเดียวดายใต้ฟ้าดำ
23 สิงหาคม 2546 22:31 น. - comment id 162365
ใจสับสนเดียวดายใต้ฟ้าดำ เป็นน้ำคำที่พร่ำเอ่ยเปิดเผยจิต ว่าจริง ๆ คงมีความกังวลในชีวิต หรือว่าในดวงจิตมีความคิดในสิ่งใด ***แวะมาเป็นเพื่อนนะค่ะ ตอนนี้ยังไม่สามารถต่อ msn ได้เลย ถ้ายังไงรอก่อนนะค่ะ ถ้าต่อได้เราคงจะได้คุยกันอีก***
23 สิงหาคม 2546 22:36 น. - comment id 162367
~ ผู้หญิงไร้เงา ทำไมใจฉันถึงอ้างว้าง ฤ เพราะห่างหายไปสู่ห้วงฟ้า สงสัยจะถูกกลืนจากเมฆา ให้ล่วงหล่นมาสู่หัวใจ . .
24 สิงหาคม 2546 01:50 น. - comment id 162470
เหตุใดหนอ...จะขอเอาใจช่วย ให้ผ่านห้วงนี้ไป.....อย่าใจหาย
24 สิงหาคม 2546 22:56 น. - comment id 162659
ฟ้าสีทอง ผ่องอำไพ ใช่จบสิ้น อยู่ที่จิน ตนาการ อันหวานฉ่ำ หรือละเลง เกลือกกลั้ว ให้มัวดำ จะสุขล้ำ หรือย้ำแย่ แล้วแต่ตน