เที่ยวเดินดงฝ่าพงที่รกเรื้อ หมายใจเพื่อไปสู่ยอดแห่งภูผา แม้นเส้นทางขรุชันบั่นกายา ต้องเหนื่อยแรงเหน็ดล้าก็ฝ่าไป เพียงเพราะว่า..เห็นค่าในบางคำ จึงกระทำตามจิตที่คิดใฝ่ คือพิชิตยอดผาศิลาลัย ประกาศไว้ว่าเรานี้มีศักดา ผ่านความชื้นขื่นขมระทมใจ หนักแค่ไหนก็จะมุ่งปรารถนา พิษแผลร้ายจากรอยบาดคาดกายา ไม่มีค่าให้เสียขวัญกั้นเส้นทาง พบความงามตามเนินเพลินแมกไม้ บุบผาไพรชูช่อล้อเคียงข้าง ลำธารใสไหลรินไม่สิ้นราง ก็เพียงวางใจหย่อนผ่อนชั่วคราว มิอาจมีสิ่งใดให้เหนี่ยวรั้ง ทั้งรักชังหมดสิ้นรอยสืบสาว มีเพียงหวังตั้งใจไปคว้าดาว ถึงปวดร้าวก็มุ่งหมายไม่คลายคลอน
พี่ดอกแก้ว 8 ส.ค. 2546 20:09 น. - ID 37595 
758
8
0
8 สิงหาคม 2546 23:09 น. - comment id 159403
เมื่อเดินไกล ไปถึงยอด ก็ยิ่งหนาว ชีวิตเรา เมื่อมีได้ ย่อมมีเสีย ตำแหน่งใหญ่ ลูกน้องมาก มาคลอเคลีย ล้วนมาเลีย หาจริงใจ แทบไม่มี วันนี้ผมอาจจะมาแปลก ๆ แต่ก็ไม่ต้องแปลกใจเพราะถึงอย่างไร ก็ติดตามผลงานที่ดี ๆ ของอาจารย์พี่คนนี้ตลอดไป
8 สิงหาคม 2546 23:29 น. - comment id 159409
@....ชัยชนะ..... ไม่อยากบอกว่าปลื้มใจขนาดไหน ตามมาให้กำลังใจทุกบททุกตอนเลย..น่ารักจัง .....สำหรับบทที่แจมนี้ ไม่แปลกที่เท่าใด เพราะอาจเห็นความกลิ้งกลอก ของลูกน้องก่อนพบนาย ....จึงรู้เช่นและเห็นชาติ เข็ดขยาดพวกหน้าไม่อาย จึงตรองรู้ถึงเป้าหมาย และเหตุการณ์ต้องพานพบ ....ขอบคุณงามๆอีกครั้งค่ะ
9 สิงหาคม 2546 07:47 น. - comment id 159438
หน้าส่วนตัว
..วันนี้..เรนจะไปเที่ยว....
..แวะมา..ทักทาย..ก่อนไป...นะคะ..
จะเก็บภาพ..สวยๆ..มาฝากนะคะ...
9 สิงหาคม 2546 10:26 น. - comment id 159461
หัวใจที่มุ่งมั่น หมายโรมรันภูผาใหญ่ ท้องฟ้านั้นกว้างไกล ไม่ย่อท้อต่อเรี่ยวแรง ต้องไปยังจุดหมาย แม้จะตายด้วยอับแสง สุริยาพรายพะแพร่ง เป็นพลังสู่กายา ภูเขาล้วนสัตว์ร้าย นั้นกระจายทั่วเวหา หุบเหวและเมฆา เป็นคู่กันตลอดไป เดินทางระเร่ร่อน ใจนั้นร้อนเป็นฟอนไฟ ด้วยจิตนั้นอยากไป ให้ถึงที่ยอดสวรรค์ อาทิตย์ลาแล้วหรือ ใจยังดื้อยังมุ่งมั่น ไปเร็วไปด้วยกัน ใจโรมรันเดินต่อไป หาทางไม่เคยเจอ เหม่อละเมอวิเวกใย อย่าสิอย่าเหงาใจ ต้องฝ่าฟันไปคว้าดาว . . . |NdEpEndEnT
11 สิงหาคม 2546 23:59 น. - comment id 159494
@.....เรนน้อย.... แม้ว่าจะทราบช้าไปนิด ..(หลายวันเลยละ) แต่ก็ขอให้มีความสุขในการท่องเที่ยวนะจ๊ะ แล้วจะรอชมภาพสวยๆ ...ค่ะ
12 สิงหาคม 2546 00:08 น. - comment id 159495
@...5258 ..เสรีชน อ่านบทเดินทางของเสรีชน..(ตั้งให้ใหม่นะ) แล้ว ขอแจมหน่อยนึงนะคะ ทางไกลไร้รอยเรียบ หมายจะเหยียบไปสู่ดาว มีแต่หนามเกี่ยวราว เป็นริ้วแผลแล่เนื้อกาย รีบเดินก็เหนื่อยล้า ความแข็งกล้าอาจละลาย รีบร้อนไม่ผ่อนคลาย อาจเครียดถึงตึงเกินไป สัตว์ร้ายที่หมายขบ รู้หลีกหลบก็รอดได้ เมื่อคราสิ้นแสงไฟ ไม่สิ้นใจเพราะแสงจาง พร่างไพรอาจวกวน และมืดมนเกินไปบ้าง เพิ่มไฟให้เส้นทาง คือไฟทองของดวงตา ขรุขระละโทโส ก็จะโผสู่โลกหล้า ด้วยพร้อมความเมตตา และพร้อมคว้าที่ดวงดาว ขอบคุณมากค่ะที่มาสร้างสีสัน
12 สิงหาคม 2546 18:06 น. - comment id 159588
เที่ยวกลางไพรเที่ยวละไมในแดนดง ค้นหาพงศ์เผ่าหรือคะพี่ หรือค้นหาขุมทรัพย์เจ้าแม่กาลี จะติดต่อ...อินเดียน่า โจนส์ ให้พี่ก็แล้วกัน อิอิ ..อีกแล้ว อิอิ
13 สิงหาคม 2546 15:51 น. - comment id 159770
เราแวะมาเที่ยวเดินดงมั่งน่ะ.. พราน.. คลี่หมอกหนาวพราวกระจายละลายแผด คลุมบังแดดแหวกแสงผ่านม่านเวลา พัดกระชากจากจีนสูงนกยูงถลา อีนกกาดำขำขับขยับออก ยูงแพนหางกางสีสวยระรวยขน หงส์ร่อนยลริมตลิ่งอิงน้ำหยอก เท้ากระแซะปีกแหย่ตีกระฉอก เม่นกระรอกเปียกขนสั่นกระโจนหลีก พอสายแดดออกทอดเงางอกกาง พรานซุกตาจ้องค้างซ่อนไม้ปลีก ยืนตัวแข็งเงียบส่องกล่องธนูนื่งอีก กระสู้กระแตฉีกหวีดก้องกู่ร้อง มือสาวราวคันลั่นตรงกลางเหมาะ ธนูเลาะเจาะเหม็งเล็งหัวหม่อง กลับกลางลำดิ้นสะแด่วเอวขาดร่อง ตามันจ้องฮ้องสนั่นลั่นลมสิ้น..
13 สิงหาคม 2546 21:15 น. - comment id 159830
@..ชะเอมขอบคุณมากค่ะที่จะหาหัวหน้าทัวร์ให้ ตอนนี้ขอแค่ไปอยู่บนยอดดอยชมดาวก็พอแล้วค่ะ
13 สิงหาคม 2546 21:19 น. - comment id 159834
@...มาแบบพรานไพรเต็มรูปแบบขนาดแท้อย่างนี้ ไม่กล้าวัดฝีมือธนูหรอกค่ะ เกรงจะถูกศรพุ่งเฉียดจนเอวขาดวิ่นล้มลงไปอีกคน ขอบคุณมากค่ะ โกโรสุเกะ ...ได้อ่านฉากไพรระทึกขวัญอีกฉากหนึ่ง แบบไม่ต้องลุ้น
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
