ธนูน้อยลอยเลื่อนเคลื่อนพิฆาต แหวกอากาศพาดผ่าน้ำงามล้ำเหลือ พุ่งเข้าหามัจฉาใดไวเหลือเฟือ ไม่น่าเชื่อเมื่อปลานั้นทันติดมา แล้วพาไปในสถานบ้านพักพิง ไม่อ้อยอิ่งชิงฟาดใส่ใบพฤกษา ขยอกขืนกลืนปลานั้นพลันจากลา ผ่านธาราฝ่าไอแดดแผดทั่วไป กลางแสงทองส่องประกายฉายสู่น้ำ เขาหล่อล่ำสวยล้ำค่ากว่านกไหน คือมรกตสดใสเขียวบินเลี้ยวไป เฉียดธารใสในแดดส่องต้องขนมัน เจ้ากระเต็นเห็นตัวจ้อยน้อยนิดนี้ เกาะอยู่ที่มีตอไม้ใกล้น้ำนั่น คอยค้นหาจับปลาไปได้ทั้งวัน ธนูเขียวนั้นฉับพลันเลี้ยวคดเคี้ยวไป