สัตตบุษย์ผุดพ้นน้ำงามล้ำเหลือ แสงทองเจือเรื่อนวลชวนขาวสวย หยดน้ำค้างพร่างพรมห่มคลุมด้วย คลี่กลีบย้วยช่วยแย้มแกมเกสร ใบยกชูดูใหญ่กลมต้านลมพัด น้ำกลิ้งปัดฉวัดเฉเทเป็นก้อน กลอกกลิ้งไปกลางใบบัวยั่วภมร ต่างบินร่อนจรลงตรงดอกบาน บัวหลวงขาวพราวเด่นเห็นกลางบึง ล่อลวงผึ้งบินหึ่งลิ้มชิมน้ำหวาน หลอกให้ดมผสมเกสรซอกซอนนาน ทุกดอกบานผ่านดมจนสมใจ ครั้นเย็นย่ำร่ำร้องบัวต้องหลับ ดอกขยับกระชับกลีบลีบตูมใหม่ เช้ามาถึงจึงแย้มต่อคอยรอไว้ บานสดใสใหม่อีกครั้งสะพรั่งบึง