เธอไต่ถามถึงพรมงามกลางผืนป่า เป็นดงหนารกแพนอยู่แดนไหน เขียวขจีคลี่เรียวก้านสานบ่วงใบ กระทบใจครั้งแรกพบสบสายตา แผ่กระจายรายรอบทุกขอบทิศ งามวิจิตรพรมสวรรค์จากชั้นฟ้า เขียวมรกตดั่งมณีตีราคา อาบห่มป่าซับน้ำฟ้าหล่อเลี้ยงไพร ใบสอดใบก้านสอดก้านต่างพันธุ์เผ่า ใต้ร่มเงาเอื้ออาทรม่อนไม้ใหญ่ เหล่านางไม้รุขเทวารักษาไพร ร่วมอวยชัยร่ายรำ..กังวานพฤกษ์ พรมสวรรค์บันดาลกลางดงดิบ แผ่วกระซิบวาบหวามในยามดึก ใบเฟิร์นน้อยคอยน้ำค้างพร่างโปรยลึก บ่มสำนึกถึงคุณค่าวิญญาใจ ในวิถีบาทบทกฎธรรมชาติ ใสสะอาดบริสุทธิ์ทุกยุคสมัย เกื้อกูลหนุน...เนืองนองครรลองไพร เป็นผู้รับผู้ให้ต่างกันไปในแดนดง ....................... ใบเฟิร์นที่ปกคลุมทั่วทั้งป่า ดั่งพรมสวรรค์บันดาล มาปูลาดอาบผืนไพรให้เขียวขจี ราวอัญมณีที่มีค่า ยากที่จะเสาะแสวงหามาครอบครองเป็นเจ้าของแต่เพียงคนเดียว ด้วยเป็นสมบัติรัตนะของไพรพฤกษ์ ที่ธรรมชาติเสกสรรให้เกื้อกูลซึ่งกันและกันตามกฎธรรมชาติ....แม้นแต่เหล่านางไม้รุขเทวาก็ร่วมยินดี
24 กรกฎาคม 2546 15:22 น. - comment id 156344
งามกระไรใบเฟิร์นจะเกินกล่าว กับเรื่องราวพบเห็นเหมือนเป็นฝัน สุดบรรยายถ่ายคำมารำพัน ธรรมชาติเสกสรรกว่าบรรยาย
24 กรกฎาคม 2546 15:51 น. - comment id 156353
คิดถึงเขาใหญ่ ที่อากาศเย็นสดชื่นยิ่งนักแล กลอนป่าแท้ท่านลำน้ำน่าน ป่าคือมณีมีค่าอนันต์ ดลบ้านนั้นให้สุขไสว เพราะป่าเขาทุ่งถิ่นไพร ฝากหัวใจลำน้ำน่านสานป่าเอย
24 กรกฎาคม 2546 16:55 น. - comment id 156374
อยากไปเที่ยวบ้างจังค่ะพี่นิว
24 กรกฎาคม 2546 17:19 น. - comment id 156383
งามทั้งภาพ...และบทกวี...ชอบมากค่ะ
24 กรกฎาคม 2546 17:19 น. - comment id 156384
งามทั้งภาพ...และบทกวี...ชอบมากค่ะ
24 กรกฎาคม 2546 17:42 น. - comment id 156394
ลำเนาไพร . พุดพัดชา ระรินหวานธารใสใจชุ่มฉ่ำ เมฆลอยร่ำเรี่ยยอดไม้ราวสายไหม หมอกบางบางพร่างพรมห่มราวไพร ก่อกองไฟหอมไออุ่นกรุ่นราตรี ใต้แสงดาวพราวฟ้าราตรีหอม หลอมดวงใจในอ้อมรักพักใจนี้ คิมหันต์หนาวอย่าร้าวใจนะคนดี ยอดชีวีฝากชีวันฝันฝากใจ.. ลำเนาไพรไหวกิ่งฝันในวันนี้ กลิ่นราตรีหอมรวงข้าวพราวไสว เฝ้ารำพึงกับรวงทองท้องฟ้าไกล ว่าหัวใจใครคนนี้มีรักจริง.. กระท่อมน้อยเชิงเขาไม่เหงาเศร้า ปีบร่วงพราวดาวพร่างพรอ้อนไหวกิ่ง สักสีทองราวห้องใจมั่นคงยิ่ง มอบใจจริงหญิงคนดีที่ฝากใจ.. มวลดอกไม้สยายกลีบเฝ้ารอรับ รอคืนกลับรับดวงใจให้หวามไหว ร่ายลำนำย้ำรอยรักลำเนาไพร หวานดวงใจในไพรกว้างกลางพนา.. ฟ้าแซมดาวพราวคำพรอ้อนคำหวาน ฝันตระการหวามไหวใจห่วงหา ขอบฟ้าไกลไรรุ้งทองโอบชีวา เพียงสัญญาว่าไม่พรากจากลำเนาไพรไปนิรันดร์!
24 กรกฎาคม 2546 21:50 น. - comment id 156461
บทกวี ทุกบท.. ของพี่นิว.. ทำให้เรนสนใจ..ที่จะค้น.. ชื่อ..ของต้นไม้... ..ชื่อ..ของดอกไม้... เรนชอบ..ดอกไม้ ..แต่ไม่เคยสนใจ..ที่เรียนรู้.. ..อ่านบทกวี.. ทำให้เรน..รัก ..ที่จะรู้จักเค้า.. เพื่อถนอม..บำรุง.. ไม่ให้เค้า..ไปจากเรน.. อีกหลายๆครั้ง... ที่เรนเอาเค้ามา..อยู่ด้วย.. แต่ไม่นาน... เค้าไป.. .. ตอนนี้.. เรนมี..กระถางดอกไม้.. เล็กๆ..มากมาย.. เค้าอยู่กะเรน... เพียงแค่...เรน..เข้าใจเค้า... เท่านั้น.. .... ขอบคุณ.. พี่นิว..นะคะ..
24 กรกฎาคม 2546 23:28 น. - comment id 156486
สดชื่นจังค่ะพี่นิว ---