ค่ำคืนแห่งความเงียบเหงา.. อยู่อย่างเปล่าเปลี่ยวเพียงเรา..มองแสงดาววิบไหว ความเงียบของผืนฟ้า..สะท้อนลงมาถึงหัวใจ เมฆบดบังจันทร์เช่นไร..ใจเราก็หม่นไปเช่นนั้น ค่ำคืนที่แสนเหน็บหนาว.. เวลาช่างนานยาว..กว่าจะก้าวสู่ห้วงฝัน สะท้านอยู่ลึกลึก..ให้รู้สึกว่าไหวหวั่น ค่ำคืนเย็นเยียบและเงียบงัน.... ......อยากข่มตาให้ผ่านผัน..ในทันใด ......................................
3 กรกฎาคม 2546 00:42 น. - comment id 151197
อิอิ เพราะโครตๆ มาเปงหน้าม้าให้สิดพี่ 555
3 กรกฎาคม 2546 08:43 น. - comment id 151215
มาทักทายจ๊ะ กลอนยังเพราะเหมือนเดินนะ
3 กรกฎาคม 2546 09:42 น. - comment id 151227
อ่านบทกวีที่ออกมาจากใจ งดงามแกล้มสายฝนในวันนี้ พยายามแต่เรื่อยๆ นะครับ ความรู้สึกจริงๆ มักเขียนได้งามเสมอครับ
3 กรกฎาคม 2546 09:54 น. - comment id 151234
มาห่มผ้าให้ จะได้ไม่หนาว อิอิ
3 กรกฎาคม 2546 12:19 น. - comment id 151260
เธอหนาวใจหนาวกายมาจากไหน จงหยุดพักและทักทายสักหน่อยหนา ด้วยรู้ดีเธอนี้หนาวกายา จึงขอห่มผ้าหนา ๆ ให้คนดี ***มาห่มผ้าให้ค่ะ จะได้อบอุ่น กลอนน่ารักดีนะค่ะ***
3 กรกฎาคม 2546 19:53 น. - comment id 151343
รู้เรื่องสิคะ ชอบ ชอบ ^__^
3 กรกฎาคม 2546 19:53 น. - comment id 151344
รู้เรื่องสิคะ ชอบ ชอบ ^__^
3 กรกฎาคม 2546 20:41 น. - comment id 151372
สงสัยต้องฟังนิทานก่อนนอนมั๊งค่ะ จะได้หลับ ง่ายๆๆเนอะ ...เรื่องไรดีล่ะ ไปหานิทานก่อนน๊า....
4 กรกฎาคม 2546 01:21 น. - comment id 151445
นั่งมองฟ้าเดียวกันแต่ไม่เหมือนกัน ฟ้าของเรามืดมิดไม่มีแสงดวงดาวมีแต่แสงฟ้าแลบ เสียงฟ้าร้องครืน ๆ
5 กรกฎาคม 2546 18:16 น. - comment id 151932
ค่ำคืนที่เหน็บหนาว ใต้แสงดาวที่ริบหรี่ ข่มตาหลับนะคนดี คืนพรุ่งนี้ยังรอเรา