ต้นวสันต์กับค่ำคืนนี้ที่สายฝนกำลังหว่านไหวอาบทาความมืดหม่น..... ท้องฟ้าในยามต้นฝนนั้นมัวซัว ม่านหมอกของเมฆฝน...พาให้ใจตรม.. หนุ่มนาเพิ่งจะเสร็จจากงานหว่านไถ ที่เพียรพยายามสืบสาน... ด้วยหัวใจรักและพลีใจให้กับท้องทุ่ง ดอกผักบุ้งและรวงข้าว..มานานนับ อายดินกลิ่นฝนที่โรยอวลมาแตะต้องจมูกในยามนี้..กำซาบ..ซ่านหัวใจ ในวันนี้ที่ฝนเดือนเจ็ดกำลังบ่งสัญลักษณ์แห่งการเริ่มต้น...ของชาวนา หนุ่มนาไม่รอช้าที่จะบ่มเพาะเมล์ดพันธุ์แห่งชีวิต...กับต้นกล้าแห่งความฝัน หอมหยาดฝนที่ราดรดลงบนดวงหน้าที่เมื่อเช้านี้ พาให้หัวใจยังตื่น ชื่นมื่นรับฝัน กับวันนี้ที่ได้เรียนรู้ว่า..ฝนฟ้าและฤดูกาลคือรางวัลที่ธรรมชาติกำนัล ให้กับผู้ที่มีดวงใจละมุนละไม..ไม่อ่อนแอ และแพ้พ่ายต่อชะตาชีวิต แต่กลับรู้ซึ้งถึงคุณค่าแห่งสายฝน...ที่ยังหมุนเวียนมาประสบพบเจอทุกๆ ฤดูกาล ในยามที่เราท้อแท้ ในวันใดวันหนึ่งของชีวิต..เพียงได้ยินเสียงฟ้าฝนคะนอง และสายลมที่พริ้วพราว..ทำให้ความทุกข์ที่มีอยู่อันตรธานอย่างน่าอัศจรรย์ ยอดผักบุ้งที่แข่งกันชูช่อชัน อวดโฉม คอยรอสาวนามาเด็ดเดี่ยว..เกี่ยวเก็บ บางคนอาจจะขาดประโยชน์ในยามที่สายกระหน่ำ.. แต่สำหรับชาวนาอย่างฉัน สายฝนทำให้ยอดผักบุ้งและตำลึงอวบอิ่มและเขียวสด...เด็ดมาผัดมาแกง... แกล้มแกงส้มปลาหมอและผักลิ้น....เป็นกับข้าวงามง่ายที่ไม่ต้องแลกด้วยเงิน ดอกไม้ดินที่เบ่งบาน..รอให้มือเรียวงามแห่งสาวชาวนามาประคองเด็ด... อย่างรู้รักรู้ค่าในงามดอกดินและกลิ่นฝน....หาใช่ดอกเบี้ยงามในกรุงกรง ผืนแผ่นดินที่เหี่ยวแห้งกลับอุ้มน้ำ..พร้อมให้ต้นไม้ได้หยั่งรากและฝังหัว... ผักกระเฉดในคลองก็เริ่มยืดยอด...กับสายน้ำที่ขุ่นข้นด้วยโคลนดินและตม เป็นวิถีที่เกื้อกูลและเอื้ออาทรให้ผักกระเฉดได้ดูดซับอาหารจากโคลนดิน และให้สมค่าที่ธรรมชาตินั้น เป็นวงจรที่เอื้ออาทรในทุกๆ ชีวิต..... คนเพาะปลูกเห็นประโยชน์ในสายฝนและผืนแผ่นดิน. ผักกาดขาวและผักกวางตุ้งในร่องสวนระบัดใบอรชร...หน่อไม้แตกกอรอรัก อีกเม็ดฝนที่ตกกระทบหลังคามุงจาก เป็นเสียงดนตรีที่หาฟังได้ยาก แต่ชาวนากลับชอบใจและพิสมัยในเพลงสายฝนพรำ..... เป็นดนตรีบรรเลงเพลงรักและเพลงช้ำระกำทรวงได้ในเพลงเดียว... ฉันชอบถอดรองเท้าเดินย้ำโคลนดินที่เหลวนุ่มและอุ่นเท้า... ราวกับว่าหัวใจไม่ได้รู้สึกถึงความหนาวเหน็บแห่งสายฝนนี้ หอมดินเคล้ากลิ่นไอฝน...เพลงครวญดั่งแววเหนือยอดกระถินอวบน้ำ เป็นเพลงรักเพลงหวานที่บันดาลหัวใจให้หนุ่มสาวชาวนาหัวใจบรรเจิด.. เสียงขูดมะพร้าวจากบ้านไหนดังแว่วมา...ราวกับจะแข่งกับเสียงฟ้าฝน ที่คะนองคึก...ผสมผสานเป็นเสียงดนตรีบรรเลงกล่อมท้องทุ่งในยามเย็น ในยามนี้ฉันคิดถึงบทเพลงแสนรักบทเพลงหนึ่ง....ที่ขึ้นต้นว่า พี่ลืมยอดเถาตำลึงรายเรียง... น้องเก็บเอามาแกงเลียงเพื่อเลี้ยงพี่เจ้า แกงคั่วถั่วฝักยาว... อีกน้ำพริกปลาเจ๋า เราสองคนทนกินทนกลืน....... สายฝน หอมดินเคล้ากลิ่นไอฝนยังทำให้ดอกรักในหัวใจผลิบาน... ให้คิดถึงยอดดวงใจสำหรับบางคนที่รักร้าว...กับหัวใจแห้งเหี่ยว รอให้หยาดฝนมาประทานพรให้เห็นงามในคุณค่าใกล้ตัว..... ไม่ต้องไขว่คว้าหาดวงใจที่แห้งแล้งมาครอบครอง..ให้เปลืองใจ ดอกกระเฉดสีเหลืองที่เก็บมากองอยู่ตัดกับใบตองสีเขียวสด เป็นศิลปกรรมที่บรรจง...แต่งแต้มให้หรูเริดได้ไม่ยาก...... ต่างจากดอกผักบุ้งและอัญชันที่ริ้มรั้วข้างบ้าน...ม่วงครามและง่ายงาม เป็นพลังใจให้เรียนรู้ว่า..ทุกเฉดสีของธรรมชาติ มีความงามงด... ที่สมดุลในหน้าที่และเผ่าพันธุ์ของตนเอง...หาได้ไร้ค่าแม้แต่สิ่งเดียว ครึ้มฟ้าครึ้มฝน ทำนาหว่านกล้า เดี่ยวก็เปียก เดี่ยวก็แห้ง........ แต่ชาวนาอย่างฉันก็สุขใจที่ได้ยืนอยู่กลางสายฝน... ชื่นชมกับดอกดินและดอกฝน ปนดอกไม้ใบหญ้าที่เริงระบำ ฝนจ๋า.....ดินจ๋า ในวันนี้ที่อยากจะบอกว่า สายฝนพรำ และหอมดินกลิ่นไอฝนนั้นเป็นโอสถสมานใจที่รานร้าว.. ให้ฟื้นคืน รวมเรี่ยวแรงหยาดสุดท้ายที่มี....ขุดเสาะหาทรัยพ์สมบัติ ที่บรรพบุรุษได้ฝังไว้ในผืนดิน ...พลิกท้องนาท้องไรให้มีค่าอีกครั้ง ฉันจะได้ยินเสียงเพลงมนต์รักลูกทุ่งบรรเลิงแกล้มเสียงขลุ่ย..... ที่ต้องแหงนหน้ามองยอดต้นตาล ...หาเสียงขลุ่ยครวญแผ่วมา พลิ้วผ่านทิวแถวต้นตาล.....เป็นมนต์เพลงที่ตรึงหัวใจได้ชะงัก ฝนเริ่มหนาเม็ดอีกครั้งแล้ว บทเพลงแห่งฤดูกาลกำลังทำหน้าที่ ฉันทานข้าวอิ่มเต็มท้อง แกงส้มผักลิ้นกับน้ำพริกแมงดา...... ที่วันนี้ได้แสดงฝีมือ ต้มยำตำแกงเอง...ด้วยขาดยอดดวงใจที่ลาลับ ท้องนากำลังระงมงำด้วยเสียงกบผสานเขียดตัวจ้อย....ราวกับจะสอนใจ ให้ดวงใจได้รับรู้โลกสองด้าน...ทั้งงามและรานร้าวในคราวเดียว... ฝากบทเพลงแห่งสายฝนในค่ำคืนนี้.....ถึงยอดดวงใจคนไกล ว่าสายฝน หอมดิน และกลิ่นอายของทุ่งรวงทองยังรอรับฝัน....... ในทุกๆ ฤดูกาลแห่งใจ......ฉันเปิดเพลง ฝากดิน เพื่อกล่อมเกลาหัวใจ ให้หลับใหลไปกับสายวสันต์...ดอกดินและกลิ่นทุ่งทอง...นิรันดร์ ดินเจ้าเอ๋ยข้าเคยอยู่ใกล้มาก่อน.. ดินอุ่นร้อนหรือเย็นก็เป็นเพื่อนฉัน ยามเมื่อเขาร้างไป ไกล ใจก็ยังนึกหวั่นหวั่น นี่อีกสักกี่วันถึงมา ดินอ้างว้างระทมขื่นขมตรมเศร้า.. ดินก็เหมือนเช่นเรารักเขาหนักหนา เขาเป็นเหมือนเจ้าดวงใจ..ดินเรียกเขาคืนมามา.. บอกเขาเถิดดินจ๋าข้าคอย อภัย เถิด ดิน.. ได้แนบซบไอกลิ่น ดินนั้นอุ่นไม่น้อย... อุ่นอกเขา อุ่นอกเขา เราก็พลอย.. อุ่นจากรัก ที่ฝังรอย อุ่นไม่น้อย ประทับใจ ดินช่วยซับน้ำตาข้าขอลาจาก.. ช่วยฝากซากรักเศร้าของเราได้ไหม ถ้าหากเขาไม่มาเยือน คงได้พบรักใหม่ ใหม่ ดินถมร่างฉันไว้ ให้จม
ลำน้ำน่าน 2 ก.ค. 2546 13:07 น. - ID 35968 
1533
8
0
2 กรกฎาคม 2546 13:23 น. - comment id 150927
ชอบค่ะ
2 กรกฎาคม 2546 13:53 น. - comment id 150933
ฝนหยดไม่หมดหยาด ละอองดาษลงกราดดิน ซ่าเสียงคือเรียงสิน ไล่ร้อนผินให้สิ้นผล จากสรวงหล่นล่วงสืบ ทุกซอกหลืบไหลคืบลน ลิ่วฝอยเป็นย้อยฝน ซึมซาบถลพลอยล้นโถม กบเคียงจำเรียงค่ำ อึ่งอ่างร่ำอยู่ราวโรม พ้องหรรษ์กระชั้นโหม ช่างครื้นโครมมาโน้มขาน เมื่อโสมไม่โลมสรวง มาเร้นดวงลับยวงดาล พลบกล้ำก็คร่ำกาฬ เป็นมืดม่านบันดาลหมอง ทอแขเคยแผ่ไข มาล่วงไร้เลือนใสรอง เมฆข้นมาล้นครอง เป็นครรลองที่ต้องรอ
2 กรกฎาคม 2546 14:23 น. - comment id 150940
สวัสดีค่ะพี่นิว พี่นิว มาคราวนี้เศร้าจัง คิดถึงพี่นิวนะค่ะ
2 กรกฎาคม 2546 16:59 น. - comment id 150978
ใครทำให้อกหักหรือนี่ ถึงได้เศร้าขนาดนี้ได้ไงหนอ หรือสาวเหนือไม่ยอมมาเคล้าคลอ งั้นสาวใต้ขอดูแลต่อคงไม่ว่าอะไร ***อย่าโศกเศร้าไปเลยค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ***
2 กรกฎาคม 2546 18:02 น. - comment id 150998
And when you reach for love youll only need to reach for someone
2 กรกฎาคม 2546 18:08 น. - comment id 151002
สายวสันต์ตะวันลาพาใจโศก ราวหยุดโลกสิ้นหวานรานร้าวไหว ไม่มีฝันไม่มีวันไม่มีใจ มอดแล้วไฟเสน่หาลาแรมรอน..
2 กรกฎาคม 2546 19:29 น. - comment id 151022
มาปลอบใจคนเศร้าค่ะ...เป็นไงบ้างคะ...หายไปไหนตั้งนาน..ไม่สบายหรือเปล่าคะ...เป็นห่วงนะคะ...มาให้กำลังใจค่ะ..
2 กรกฎาคม 2546 20:02 น. - comment id 151036
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^.......สดชื่นระคนเศร้า........^*^
พาใจเหงาหนาวเยือกเย็น
แวะมาให้กําลังใจนะคะ
ชื่นชมในอารมณ์ละมุนละไมจัง
^*^...................^____^...............^*^
2 กรกฎาคม 2546 20:49 น. - comment id 151068
:) ........................................... :)
2 กรกฎาคม 2546 22:58 น. - comment id 151150
บทกลอน..ของเรน..
..ให้..พี่นิว..นะคะ..
..มอบดอกไม้สีขาว..
ลมบางเบา ..ของสายฝน..
เก็บความเศร้า..หมองหม่น..
ให้พ้น ..จากใจ..พี่ชาย.
อย่าร้องได้มั้ย..
แค่ใคร .. ที่เค้าห่างหาย
ช่างเค้า ก็เค้าใจร้าย..
ไม่เห็นความหมาย.. ของพี่ชาย
มีน้องน่ารัก..
คอยพิทักษ์ ไม่ให้..ใครทำร้าย.
น้องจะคุ้มครอง..พี่ชาย.
ไม่ให้..สาวใด..ทำร้าย..ได้แน่นอน...
...
3 กรกฎาคม 2546 00:03 น. - comment id 151186
ลำนำหวานผสานเสียงเรียงสู่โลก ยามลมโบกใบไม้พัดสะบัดไหว ท่วงทำนองของลมพรมใบไม้ บอกดวงใจให้สดับรับเปลี่ยนแปร เมฆเคยงามยามตะวันที่ฉันฉาย กลับเคลื่อนคลายเป็นหม่นบนความแพ้ รักมาจรจำพรากจากดวงแด ชะม้ายแลเมฆดำที่คล้ำตา จะรั้งหมายสิ่งใดได้จริงแท้ ความเปลี่ยนแปรมักปรากฏบทมีค่า เมฆที่ขาวกลับหมองคล้ำยามเคลื่อนคลา สายวรรษาก็ขาดสายได้สักวัน @บุรุษแห่งสายน้ำ ...มาเยี่ยมเยียนค่ะ
3 กรกฎาคม 2546 00:05 น. - comment id 151189
ดีจัง ฝนลงแล้วปลาน้ำใหม่มีให้กินเหลือเฟือ ไม่ต้องพึ่งหัวปลาช่อนแห้งร้อยเป็นพวงแขวนเหนือเตาไฟอีกแล้ว พักไว้ก่อน หัวปลาช่อนต้มโคล้งจับปลาจับกบที่จำศิลอยู่ใต้ดินได้น้ำฝนแรกก็พากันทะลึ่งดินขึ้นมาให้กินดีกว่า มาเถอะข้าวปลาก็เสร็จแล้วควันฉุยจากหม้อดิน น่ากินจัง เอ๊า ลองนี่สักกรึ๊บ แก้หนาวแก้เหนื่อย เฮ้อ
4 กรกฎาคม 2546 17:05 น. - comment id 151614
กลอนก่อนหน้านี้ดูมีความสุขมากนะแต่ทำไมวันนี้กลับมาเศร้า เพราะอะไร ? เป็นไรหรือเปล่า เป็นห่วง !
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
