รอยไถ

ส่องหล้า

งามร่องรอยเนืองนองละอองใส
น้ำหลากไหลอบอุ่นกรุ่นวสันต์
วิหกร้อง-เรืองรองส่องตะวัน
ไก่กู่ขันโก่งคอล้ออรุณ
ณ เหลี่ยมโลกแดงเรื่อเจือความหวัง
ปลุกพลังหลับไหลให้คุกรุ่น
อบอาบไอชีวิตอันละมุน
เอื้ออบอุ่นปลุกคันไถปลุกควายงาม
ทั่วท้องนานองเนืองน้ำเนื่องหนุน
อวยกลิ่นกรุ่นผืนดินและกลิ่นน้ำ
กบเขียดไข่แผ่ใยว่ายผุดดำ
ปูปลากร่ำว่ายเล่นช่างเย็นใจ
มองสุดตาทิวทองทั่วท้องทุ่ง
ประกายรุ้งทอดส่องฟ้าผ่องใส
ความโอบอ้อมล้อมรุมคลุมหัวใจ
แบกคันไถจูงควายทุยลุยท้องนา
รอยไถแรกแทรกรอยดั่งร่องรัก
รอยไถปักดินดันดุจดั้นหา
แท่งหีบทองทั่วท้องพื้นทุ่งนา
สืบเสาะหาไถแรกเจ้าแทรกรอย
พื้นดินแยกถูกแทรกเป็นรอยไถ
น้ำกระจายกระเซ็นซัดเป็นฝอย
ดินโถมทับพลิกกลับทับหญ้าน้อย
ดินทยอยม้วนตัวชั่วพริบตา
นกเอี้ยงโครงบินถลามาคว้าเกาะ
โดดลัดเลาะรอยไถไต่ค้นหา
แมลงน้อยถูกฉีกจิกชีวา
เป็นภักษาเจ้านกน้อย ณ รอยดิน
รอยไถนี้เป็นร่องรอยของชีวิต
รอยของจิตของพลังหวังทั้งสิ้น
ไถไปเถิดรอยไถรอยชีวิน
อย่าให้สิ้นรอยเจ้า ณ ราวดิน
กำลังคน-คันไถผู้ถั่งโถม
พลังทุยฮึกโหมมาลุยถิ่น
ท้องทุ่งนากำลังของชีวิน
นาไม่สิ้นรอยไถรอยควายทุย