ทะเลฉ่ำคล้ำเชียวเขียวแกมฟ้า คล้ายเคลือบทานภาครามงามสุกใส กระจกเงาเฝ้าฟ้าน่าภูมิใจ ผืนยิ่งใหญ่ไกลกว้างหว่างแผ่นดิน ครั้นตะวันปันแสงแรงเจิดจ้า ผ่านเมฆามาถึงน้ำฉ่ำไปสิ้น ก่องเก็จแก้วแวววับจับธาริน ดุจกระสินธุ์ถิ่นเทวาฟ้าเมืองแมน หากเที่ยวท่องล่องไปในเรือเล่น คงได้เห็นน้ำเย็นใสไกลสุดแสน สีเขียวอ่อนสะท้อนฟ้านภาแดน คือแว่นแคว้นแดนสมุทรสุดสายตา แต่ผืนน้ำฉ่ำนี้มีคลื่นเคลื่อน ระลอกเลื่อนกว่าเลือนไปไกลนักหนา จึงไม่หลับแม้ลับแสงแห่งทิวา จวบจันทราพาดารามาเยี่ยมเยียน