เมื่อรักเปลี่ยน

ม้าก้านกล้วย

เดินฝ่า ท้าลม โหมประดัง
เท้ายัง หยัดยืน ฝืนลมกล้า
เม็ดฝน สาดใส่ นัยนา
ไหลหลาก พรากมา เมื่อล้าโรย
เกือบซวน เซซุนรุนถลา
ต้านพา ยุกล้า น่าระโหย
ฝนหลั่ง มิยั้ง ยังปรายโปรย
โอดโอย ให้ใคร ไร้ผู้ฟัง
จากมา ลาขาด อนาถรัก
รู้จัก รู้จาก อยากเหลียวหลัง
ทิฐิ ใดหนอ ก่อพลัง
รักพัง หวังพ่าย กลายเป็นลม
แกล้งยืน หยิ่งหยัด ปัดสัมพันธ์
เกรี้ยวกราด หุนหัน วันมิสม
แยกทาง ร้างลา น้ำตาตรม
แกล้งข่ม แข็งขัน สะบั้นรัก
จากคน เคยให้ ใจทั้งดวง
จากสรวง สูงส่ง ลงสู่ปลัก
จากฟ้า ตกตม ระทมรัก
จากตัก อ่อนนิ่ม มาชิมช้ำ
เดินฝ่า ท้าฝน บนทางเปลี่ยว
เดินเดี่ยว รักราญ มาลย์ระส่ำ
เดินท้า ฟ้าฝน หม่นมืดดำ
เดินช้ำ เดียวดาย อยากตายนัก

(ม้าก้านกล้วย)				
comments powered by Disqus
  • สีน้ำฟ้า

    10 พฤษภาคม 2546 00:33 น. - comment id 136968

    น่าสงสัย.. เอ๊ย.. สงสารนะ.. (((แอบสาใจลึก ๆ)))
    มีแต่งไม่ออกด้วย..  แต่น้า..รู้ไหม.. น้าไม่โผล่มาให้เห็น คนแถวนี้..แอบคิดถึง
  • ใจปลายทาง

    10 พฤษภาคม 2546 08:16 น. - comment id 137001

    เดินตากฝน น่าจะมีร่ม กันฝนน่ะค่ะ
    เดี๋ยวเป็นหวัดน่ะค่ะลุงม้า
  • น้ำ

    10 พฤษภาคม 2546 09:30 น. - comment id 137014

    กลอนงามนิ
    ไม่แจมเดี๋ยวมือกุดนิ
    
    รักสลาย วายชีวา
    หัวใจหา ใครเยียวยา
    อกเร้าร้าววิณญา
    หักจำลาพร่าในตา
    
    จากมาไกลละลาย
    จากวางวายหมายหา
    จากแก้วตาฟ้าข้า
    จากลาสายสมร
    
    เดินฉ่ำฝนล้างเนตร
    เดินเหตุหลงบังอร
    เดินเดี่ยวอ่อนใจสอน
    เดินช้ำวอน เดียวดาย อยากตายด้วยคน
    
  • ราชิกา

    10 พฤษภาคม 2546 10:56 น. - comment id 137041

    เดินฝ่า  สายฝน  ทนหนาว
    ถึงคราว  รักร้าง  ห่างหาย
    คิดถึง  เธอนั้น  มิวาย
    พระพาย  วอนพัด  กลับคืน....ฯ
    
    ไพเราะมากค่ะ..อ่านแล้วสงสารจัง...
    
  • ลูกเป็ดขี้เหร่

    10 พฤษภาคม 2546 21:12 น. - comment id 137205

    น่าประทับใจค่ะ
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    10 พฤษภาคม 2546 21:18 น. - comment id 137209

    ... ฝนซา...ฟ้าใส...ใจเหมือนเดิม ...
    
    ... ฝนโชก  โบกโบย  โชยกระหน่ำ
    ยังจำ  ย้ำเตือน  เหมือนวันเก่า
    ฟ้ามืด  มัวหม่น  ปนสีเทา
    สองเรา  แรกพบ  สบสายตา
    ... ละออง  ต้องกาย  คล้ายหนาวสั่น
    ก็พลัน  อบอุ่น  เคยคุ้นหน้า
    รักเกิด  เพราะฝน  ดลให้มา 
    ช่วยพา  คนไกล  กลับใกล้กัน
    ... ฝนหลั่ง  มิยั้ง  ยังโปรยปราย
    เป็นสาย  ถั่งไหล  ในวสันต์
    ร้อยใจ  กระหวัด  รัดผูกพัน
    คงมั่น  ไม่พรั่น  หวั่นใดใด
    ... ฝนมา  ฟ้าชื้น  ดินชื่นฉ่ำ
    ตอกย้ำ  ดวงจิต  พิศมัย
    ฝนหล่น  ฝนหลั่ง  ดั่งดวงใจ
    ฝากไป  กับฝน  ยามหล่นพรู
    ... จากคน  ใกล้ชิด  สนิทแน่น
    จากแดน  แสนไกล  ใครเคยอยู่
    จากป่า  ไศล  ไพรพบู
    จงรู้  จงรับ  สดับฟัง
    ... ยังรัก  คนดี  นะที่รัก 
    ยังภักดิ์  รออยู่  คู่ความหวัง
    ฝนซา  ฟ้าใส  ให้พลัง
    ใจยัง  คงเดิม  เหมือนเริ่มรัก....
    
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    10 พฤษภาคม 2546 21:38 น. - comment id 137221

    พี่ม้าฯ ตกคานที่ไหนอ่ะคะ
    ผีเสื้อฯเป็นห๊วงงงง.......เป็นห่วง
    
    @^_^@
  • Jeminine

    11 พฤษภาคม 2546 00:52 น. - comment id 137266

    วันที่บางสิ่งในชีวิต,,,เปลี่ยนไป
    
    ใต้ฟากฟ้าผืนเก่า
    ความเหงา สอนให้รู้จักไขว่คว้า
    ความจริงบอกให้ฉัน,,,ลืมตา
    เปิดหัวใจ ออกสู่ความกล้าที่จะ,,,ก้าวไป
    
    ฉันเปลี่ยนไปในโลกใบเก่า
    แม้ในส่วนลึก,,ก็ยังเป็นแค่คนแสนเหงา และอ่อนไหว
    ช่างเถอะถ้าเธอจะไม่รู้ว่า,,,คนบางคนที่เปลี่ยนไป
    ยังแอบเก็บเธอไว้ตรงส่วนลึกที่สุดของหัวใจ,,,เหมือนเดิม
    
    
    อย่างงเลยค่ะพี่ม้า เจทท์ก้อแค่,,,แค่อ่า,,ไรดีฟะ
    แค่ไรก็ไม่รุค่ะ แห่ะๆๆ หายป่วยไวๆ นะคะ พี่ม้า
    น้องสาวคนนี้เปงห่วงและระลึกถึงพี่ม้าเสมอแหล่ะค่ะ ^-^
  • weenie

    12 พฤษภาคม 2546 14:46 น. - comment id 137626

    อยากหัวเราะนะ แต่สงสารอ่ะ..555. ขอเล็กน้อย แต่งกลอนได้เพราะจัง  เข้ามาทายทักค่า..ขอให้นิ้วหักอีก..เอ๊ยไม่ใช่ หายเร็วๆนา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน