ริ้วลมว่าวล่องมาหน้าสิ้นหนาว ดอกทองกวาวผลิหวานบานไสว มองรวงทองผ่องผุดสุดอำไพ หอมอุ่นไอฟางข้าวที่พราวลาน เสียงเพลงแคนหวานแว่วแผ่วแผ่วว่า วอนสาวนาคืนทุ่งมุ่งถิ่นฐาน จะโน้มเกี่ยวเกี้ยวเจ้าคราวรักบาน สุดสำราญรักล่องกล่อมแดนดิน โสนบานดอกจานไหวไล้โลมทุ่ง ดอกผักบุ้งลมนอกดอกกระถิน กระยางขาวร่อนถลาลงหากิน กระดี่ดิ้นแดดจ้าถึงคราตาย ให้มาร้าวหนาวหนักรักเดือนห้า เมื่อน้องนางลืมนาผ้าซิ่นสาย ทิ้งรวงทองคอยเคียวอยู่เดียวดาย ฝนเริ่มปรายคล้ายว่าแก้วตาเลือน อยู่แห่งไหนรวงข้าวสาวชาวทุ่ง อยู่เมืองกรุงถิ่นไหนที่ใดเหมือน พี่ครวญขลุ่ยร้าวไปในแสงเดือน หวังดลเตือนรวงทองคืนท้องนา
18 มีนาคม 2546 02:16 น. - comment id 115947
กำลังใจให้คับ
18 มีนาคม 2546 08:07 น. - comment id 115967
แว่วลมร้อนพัดพา...สัญญาหวน หน้าแล้งจวนคลืบคลาน...จะผ่านพ้น ชาวนายิ้มยืนหยัด...สู้ทุกข์ทน ทุกหยาดฝนหล่นมา...หวังว่าจะเพียงพอที่จะทำนาในปีต่อต่อไป
18 มีนาคม 2546 09:27 น. - comment id 115998
ขอบคุณครับ คุณ ทะเลรัก และ นายดอกไม้ ช่วงนี้รู้สึกว่า เหงาๆ ยิ่งเห็นใบไม้ร่วงแล้วยิ่งไปกันใหญ่
22 มีนาคม 2546 10:47 น. - comment id 117448
หมดความหนาว ....ข้าวคอยเคียว...เกี่ยวรวงทอง....ก่อกองฟาง....บนยุ้งฉาง...หนุ่มรอนาง..ข้างคันนา
25 มีนาคม 2546 23:31 น. - comment id 118799
สวยมาก..ทั้งภาพ อักษรา และน่าเห็นใจ สาวเจ้าไม่คืนนา.. ก็พาตัวเองมาหาซี..
26 มีนาคม 2546 13:14 น. - comment id 118973
ใกล้สิ้นนาแล้ว ยังไม่ได้รับข่าว ดอกตะแบกเริ่มร่วงโรยแล้ว จะติดตามไปก็ไร้ปัญญา ยังขายข้าวไม่ได้ครับ ถ้าคุณสีน้ำฟ้าได้ข่าวนาง ช่วยบอกด้วยนะครับว่าหนุ่มนารอนางคืน ขอบคุณครับ อิอิ
27 มีนาคม 2546 11:16 น. - comment id 119238
ลูกชาวนา เปลวไอแดดแผดเผา...เมื่อหนาวผ่าน ข้าวในลานใส่ถุง...เก็บยุ้งฉาง ระอุร้อนพื้นดิน...หอมกลิ่นฟาง พร่ำเสียงนางกล่อมขวัญ...สายัณห์มา ดอกตะแบกแรกแย้ม...คล้ายแก้มอิ่ม เพียงเจ้ายิ้มสิ้นเหนื่อย...หายเมื่อยล้า หวังปีนี้ข้าวขาย...ได้ราคา หากหนาวมาจะหมั้น...แม่ขวัญยืน จำปีใสท้ายบ้าน...ก็บานแล้ว กลิ่นดอกแก้วอบอวล...หอมชวนตื่น แก้มเจ้าแดงระเรื่อ...ฝันเมื่อคืน พี่ยังยื่นดอกรัก...แทนทักทาย รอหน่อยนะหน้ามล...ร้อนฝนผ่าน เหมันต์กาลมาถึง...คะนึงไว้ พี่จะขอน้องนาง...เคียงข้างกาย ช่วยทำไร่ทำนา...ประสาเรา.. ---------------------- ขอบคุณนายดอกไม้ ที่อนุเคราะห์บทกวีให้ พอเหมาะ พอเจอะ พอดี พอดี
3 เมษายน 2546 12:48 น. - comment id 121784
เป็นลำนำนำดวงใจล่องไหลกลับ รวงรอรับคมเคียวเกี่ยวใจหนอ คิดถึงฝนหล่นพราวข้าวทิ้งกอ คิดถึงพ่อคิดถึงแม่และเจ้าทุย.ทุ่งรวงทอง.. ในไทยโพเอมนี้..มีคนเขียนบทกวีท้องทุ่งนาป่าเขาลำเนาไพรที่โดนใจและสวยงามอย่างที่สุด เพิ่งค้นพบเพชรเม็ดงามที่ใสสว่างวาบกลางใจทุกครั้งที่ได้อ่านงานงามนี้..
3 เมษายน 2546 20:54 น. - comment id 121888
เมษาหน้าร้อนนี้ คิดถึงบ้านนาที่ไกลมา ด้วยรักและหลงไหลในธรรมชาติเรียบๆ ง่ายๆ ฤดูกาลที่ผ่านมาทำให้บรรยากาศเก่าเก็บที่ฝังอยู่ในห้วงลึกให้พลันลุกโชนขึ้นเป็นบทกวีเศร้ารานเร้า...กับชีวิตเมืองวันนี้ มีแต่น้ำคลำ ทุกวัน ทุกวัน... ขอบคุณครับคุณพุดพัดชาที่แวะมาเยี่ยมครับ