ดวงดาวสวยงามสุขสกาว นั่นเพราะฉากหลังแห่งความเหงาที่มืดมิด ภายใต้ดวงตาที่ถูกปิด ยังมีความฝันเป็นเพื่อนสนิทอยู่เคียงใจ แสงริบหรี่จากเจ้าหิ่งห้อย จะค่อย ๆ เปล่งพลังขึ้นได้ใหม่ นั่นเพราะราตีกาลนำทางไป ให้เฉิดฉายท่ามกลางความมืดมน ไม้ขีดไฟก้านกระจิด ยังยอมปลิดตัวเองให้ปี้ปน แต่คุณค่าที่ได้มาช่างเหลือล้น แสงสว่างแทรกความมืดมนน่ายินดี หากเธอเข้าใจในความรัก เรียนที่จะรู้จักความหมายให้เลิศประเสริฐศรี บทชีวิต...คงหลีกไม่พ้นอุปสรรคหรอกคนดี เพียงแต่ความร้าวไหวหากได้ผ่านพ้นใจเรานี้ ภายใต้ความมืดมนที่มี....เธอจะเห็น...รักนี้ชั่วนิรันดร์
11 มีนาคม 2546 14:53 น. - comment id 113798
อ่านแล้วเข้าถึงอารมณ์ดีคับ.. อิอิ..^_^
11 มีนาคม 2546 18:19 น. - comment id 113862
กินใจดีค่ะ
11 มีนาคม 2546 19:44 น. - comment id 113873
มีบ้างบางครั้งที่เหงาเศร้า แอบคิดถึงเจ้าคนอยู่ไกล ระยะห่างที่ความคิดถึงเดินทางไป คงจะไม่ได้ทำให้ใจต้องรอนาน หลายอย่างเข้ามาในชีวิต หวลให้คิดถึงวันที่ผ่าน คิดถึงเธอคนใจดีหาใดปาน สุขสำราญในจิตคิดถึงเธอ คิดถึงนะ..เปิ้ล
12 มีนาคม 2546 12:15 น. - comment id 114067
ชอบแสงน้อย ๆ จังเลย ดูแล้วมีความสุข เช่น แสงหิ่งห้อย แสงดาว แสงไม้ขีด
17 มีนาคม 2546 13:29 น. - comment id 115594
แต่งได้ซึ้งจริงๆ เห็นภาพพจน์เลยครับ ดาวดวงน้อยเปล่งแสงจรัสได้เพราะฉากหลังคือความมืด เช่นกันบทกลอนที่ไพเราะกินใจหลายๆบทก้อเกิดขึ้นได้เนื่องจากความเหงา