สู่กิ่วแม่ปาน
นกตะวัน
บนหนทางข้างหน้าท้าทายฉัน
ลาดสูงชันหลั่นลดคดเคี้ยวสิ้น
จึงทนเดินเผชิญป่าท้าแผ่นดิน
ท่ามกลางกลิ่นดินไม้ไกลใกล้ตา
ผ่านลำห้วยสวยล้ำน้ำใสแจ๋ว
วาววับแววแก้วใสให้ค้นหา
เห็นหญ้าพลิ้วปลิวพัดปัดไปมา
ใต้ธาราน่ามองจ้องกันไป
โอ้สายน้ำฉ่ำไหลไปได้เรื่อย
มิมีเอื่อยเฉื่อยแรงแย่งกันไหล
จากยอดสูงมุ่งสู่พรูพรั่งไป
ช่างกระไรไหลลับไม่กลับมา
สองข้างทางห่างหน่อยค่อยสดชื่น
ไม้ต้นยืนยื่นกิ่งพิงพาดหนา
ดูเนืองแน่นแอ่นเอียงเฉียงไปมา
สุดสายตาพาไปได้ดูเพลิน
ครั้นมาถึงซึ่งกิ่วลิ่วแลเห็น
เหมือนดั่งเป็นเช่นผาพาใจเหิน
ยามทุ่งหญ้าท้าแดดแผดเผชิญ
ดูเผินเผินเพลินตาน่ามองจัง
แต่มองไปในหล้าฟ้าลิบลิบ
หลายพันสิบลิบไกลไม่สมหวัง
ดั่งเดินสู่อยู่ฟ้าน่ากลัวจัง
จึงหันหลังนั่งจ้องแค่มองดู