ของขวัญ ..ผลึกแก้วจากพระจันทร์ ..

ปลาทูสามเข่ง

เห็นเธอเฝ้า มองฟ้า คราแย้มมืด 
นึกถามยืด ..อธิษฐาน หวังไรหนอ 
หวานยิ้มไป สกิดใจ น้ำตาคลอ 
เราช่วยห่อ ความหวัง ส่งให้จันทร์ 
ทักดาวร้อย คล้อยแก้ว ผสมรัก 
มาทอถัก เป็นผืนผ้า ที่ปาดฝัน 
เก็บส่วนหนึ่ง ฝากคลื่นดาว รับผูกพัน 
หยิบให้จันทร์ ..รับไว้ เป็นบูชา 
เธอนึกลึก ทักอยากรับ ผลึกแก้ว 
ด้วยเสียงแผ่ว นวลแพรวป้อน ร้อนอ้อนช้า 
ที่อยากจับ รับเจ้าของ เพราะใจพา 
ครั้นดวงดาว หลากธารา ก็อยากเชย 
ผลึกแก้ว แววพราว สกาวมาด 
ต้องสะอาด ใครนึกเห็น เป็นต้องเอ่ย 
ปรับหยิบลูบ จูบจับ สลับเงย 
หลายดื่มค่า เป็นต้องเคย ได้แลชม 
เธออยากได้ ..ฉันจะคว้าน หยิบมาให้ 
ร้องจันทรา ..คราหัวใจ รำพึงข่ม 
เพียงแค่จันทร์ ตอบรับ หยิบมันพรม 
เปิดโอกาส จะสอยห่ม จับชมกัน 
ปักใจแล้ว จะไม่หวาด ต้องหยิบได้ 
มั่นฤทัย จะไม่กลัว มิหนีรั้น 
จะสอยพับ ส่งประดับ ให้เธอพลัน 
ร้องพระจันทร์ ด้วยรัก จะไม่ยอม 
สอย ..อึ๊บ ..อะ เธอรับ ผลึกแก้ว 
พร้อมร้องแผ่ว ยิ้มดีใจ ที่ได้พร้อม 
+ ..ฉันมอบให้ ผลึกแก้ว สอยไม่ปลอม 
มอบใจล้อม เป็นของฝาก ..จากราตรี ..+