หน้าส่วนตัว
สายลมเอื่อยเฉือยชาหญ้าคาพลิ้ว
พัดไม้ปลิวปลิดใบให้หวาดไหว
อยากให้วาโยพัดสลัดใจ
ปลิดชีวิตข้าไปให้พ้นทาง
อยากให้สายน้ำไหลใสเย็นฉ่ำ
โถมกระหน่ำตลอดทั่วทั้งหัวหาง
ล้างให้หมดเสียสิ้นจิตปล่อยวาง
ชำระร่างลอยนิ่งทิ้งวิญญาณ
ขอเปลวไฟให้สุมรุมกระหน่ำ
เผาความช้ำชีพม้วยด้วยเพลิงผลาญ
ให้ลืมความร้อนรุ่มที่รอนราน
ตามรังควาญในโลกแห่งความจริง
ขอผืนดินถิ่นแม่ให้ช่วยส่ง
นำร่างตรงลงพิภพสงบนิ่ง
นอนสงัดสิ้นใจไม่ไหวติง
จักได้ทิ้งความทุกข์ตลอดกาล
นักเดินทาง(Skeczys) 27 ต.ค. 2545 19:04 น. - ID 25147 
946
11
0
27 ตุลาคม 2545 20:02 น. - comment id 91644
น่าฉงฉาน เอาใจช่วย
27 ตุลาคม 2545 20:31 น. - comment id 91654
^J^ พูดจริงหรืออารมณ์กลอน.........? ถ้าพูดจริงช่วยเมล์มาหน่อยครับ.....
27 ตุลาคม 2545 20:46 น. - comment id 91663
เข้าไปทำอะไรในตู้เสื้อผ้าอ่ะคะ
27 ตุลาคม 2545 21:09 น. - comment id 91672
o: Windsaint ขอบคุณมากจ้า to: กฤษณะ อารมณ์จริงสิคะ ถึงได้กลายมาเป็นอารมณ์กลอน แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วแหละค่ะ เพราะคนที่ทำเราร้องไห้เ เค้ากลับมาเป็นคนดี ที่ดีกว่าเดิมแล้ว อิอิ ^_^ ขอบคุณมากค่ะ ที่เป็นห่วง ขอโทษที่มะmail ไป ไม่อยากรบกวนหนะค่ะ to: ลูกเป็นขี้เหร่: เข้าไปร้องไห้สิ ตู้เสื้อผ้าคือที่ที่เป็นส่วนตัวที่สุดสำหรับเรา เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดด้วย
27 ตุลาคม 2545 22:16 น. - comment id 91699
เอ้ย เพื่อนเกลอ..ไหง๋เป็นอย่างนี้ล่ะ อย่าเศร้าไปเลยนะ ที่นี่มีเพื่อนเสมอนะ .. โอ๋ๆๆๆ นะ
27 ตุลาคม 2545 22:27 น. - comment id 91703
ทำไมกลายเป็นคนว้าเหว่สิ้นหวังแบบนี้ก็ไม่รู้นะครับ ท่านนักเดินทางที่จริงก็เป็นคนอารมย์ดีมิใช่หรือครับ
28 ตุลาคม 2545 00:34 น. - comment id 91738
ดีใจด้วยนะจ๊ะ...นักเดินทาง..
28 ตุลาคม 2545 08:07 น. - comment id 91793
๏ นักเดินทางหมางเศร้าพาเศร้าด้วย เพราะอยากช่วยชโลมล้างให้จางหมอง แม้พลาดล้มจะก้มช่วยอวยประคอง ขอเพียงน้องแน่วแน่อย่าแพ้ใจ ๚ ๛ =================================== มาให้กำลังใจครับ ... กลอนเศร้าจัง
28 ตุลาคม 2545 20:43 น. - comment id 91963
ขนาดเสียใจแล้วยังคิดถึงธรรมชาติเลยนะครับ เชื่อแล้วครับ ว่ารักธรรมชาติจริงๆ @^----^@...........
28 ตุลาคม 2545 21:21 น. - comment id 91977
น้ำตาน้อง หยดหยาด ราดแผ่นดิน ลืมให้สิ้น ทุกข์ระกำ ทำช้ำชอก กลบให้หมด น้ำคำ ใครย้ำหลอก เก็บเอาคำ ตอกตรึงใจ ขว้างทิ้งไป ลุกขึ้นมา เถิดหนา แม่ยาจิตร ด้วยชีวิต น้องนี้ มิสิ้นไร้ ทั่วผืนภพ หาไม่ยาก หรอกน้ำใจ น้องอย่าได้ สิ้นเยื้อใย และหมดแรง บนหนทาง ข้างหน้า ทอดอีกยาว เมื่อถึงคราว ลุกขึ้นต้อง กล้าแกร่ง จะคอยฉุด คอยช่วย มิหน่ายแหนง อย่าหมดแรง อย่าท้อ ขอสู้ทน คนใจดำ ทำเจ็บช้ำ อย่าใส่ใจ เริ่มต้นใหม่ ชัดแจ้ง ทุกแห่งหน เป็นตัวเอง รักตัวเอง ในตัวตน จงเป็นคน แกร่งคนกล้า ท้าตะวัน ไอ้น้องสู้เค้านะ
29 ตุลาคม 2545 09:53 น. - comment id 92115
o: อัลมิตรา ขอบคุณมากค่ะ อิอิ ดีใจนะที่ยังมีเพื่อน to: พรระวี แหม คนเรามันต้องมีเศร้ากันบ้างสิคะ ถึงแม้จะเป็นส่วนน้อยนะ to: โคลอน ขอบคุณที่มาดีใจนะคะ(ที่เราดีขึ้นใช่มะ) to: ขอบคุณพี่วฤกมากจริงๆเลยนะคะ นานๆทีพี่จะเข้ามาเยี่ยมกลอนเช้า to: 11 ก็แหม จะให้ทำไงได้ละ มันนึกได้แต่อย่างนี้นี่นา เศร้าใจจะให้นึกถึงตู้เย็นมันก็กาไรอยู่ to: แหมพี่ไอซ์ เช้าสู้อยู่แล้ว ขอบคุณมากนะคะ
7 พฤศจิกายน 2545 06:56 น. - comment id 94050
ลมหายใจแห่งชีวิต ขานลิขิตอย่างมั่นคง สรรพสิ่งได้ธำรงค์ รักษาไว้ด้วยใจจาร
12 มีนาคม 2546 11:04 น. - comment id 114035
อยู่กับธรรมชาติแล้วหายเหงาเนอะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
