เพราะฟากฟ้าไกลและกว้าง จึงเกิดความอ้างว้างในใจดวงนี้ อยากอยู่เหงา ๆ ฟังเสียงขับกล่อมของดนตรี พักสายตาลงตรงนี้แล้วหลับไป เปิดหัวใจที่ว้าวุ่น หยุดพักน้ำตาอุ่นที่รินไหล ในโลกแห่งความฝันไร้ซึ่งพันธนาการใด ๆ ไม่ต้องเจ็บปวดใจเหมือนโลกแห่งความจริง อยากให้ค่ำคืนนี้ยาวนาน เอนกายบนราตรีกาลปล่อยใจให้แอบอิง แม้ร้าวรานเพียงใดขอฝันใฝ่ในบางสิ่ง ความรักยังคงอยู่ไม่ได้ถูกทอดทิ้งไปแห่งใด พรุ่งนี้ยามรุ่งสาง อยากให้รอยร้าวได้เบาบางและจางหาย อยากลืมตาแล้วพบกับความจริงที่ไม่โหดร้าย อยากได้ความห่วงใยจาก..ใครสักคน..ที่ใยดี
25 ตุลาคม 2545 13:03 น. - comment id 91032
เธอยังไม่ได้รับอีกหรือ...ความห่วงหา.. ที่ตัวฉันนั้นส่งมา..ทุก-ทุกวัน ส่งไม่เว้นจนตัวฉัน... คิดว่าเธอเองจะรำคาญ นอนหลับฝันดีเถอะนะแก้วตา.. ทุกคืนที่นอนหลับใครห่วงหา..คุณรู้ไหม ฉันฝากดาวไปบอกนั่นไง... ไม่เชื่อ..ถามดาวก็ได้..ใครรักคุณ
25 ตุลาคม 2545 15:07 น. - comment id 91060
โอ้โห นั่นไง มาแล้ว ทันทีทันควัน
25 ตุลาคม 2545 20:16 น. - comment id 91128
คืนนั้นคืนไหน คืนที่ใจไม่ตรงกัน รู้ไหม..หัวใจ เกือบหยุดเต้น..แน่ะ
26 ตุลาคม 2545 10:37 น. - comment id 91302
พรุ่งนี้ยามรุ่งสาง อยากให้รอยร้าวได้เบาบางและจางหาย ..ความเจ็บปวดจะจางหายไป เมื่อแสงของวันใหม่ทอขึ้นที่ขอบฟ้า