ออกท่องเที่ยวสัญจรทุกดอนถิ่น ไร้ที่กินพึ่งพักเป็นหลักแหล่ง ทั่วเนินป่าโบยบินแทบสิ้นแรง คราสิ้นแสงสนธยาหาที่นอน เกาะพุ่มไม้กายเร้นเป็นที่พัก จากเหนื่อยหนักโรยล้ามาพักผ่อน นกขมิ้น...เดียวดายในดงดอน ทุกทุกคอนขาดคู่อยู่เคียงกาย ยามจันทร์แจ่มแต้มฟ้านัยน์ตาตื่น ร่างเปียกชื้นน้ำค้างพร่างเป็นสาย ลมดึกโชยหวิววูบโลมลูบกาย สะท้านกายหวั่นไหวในนิทรา ลมหายใจไพรพฤกษ์คราดึกดื่น หลับแล้วตื่นเคล้าฝันอันพริ้วพร่า จนสีทองละอองรุ้งรุ่งทิวา ขมิ้นพาร่างเหินในเนินไพร.
พรระวี 3 ต.ค. 2545 23:30 น. - ID 23774 
1247
19
0
3 ตุลาคม 2545 23:36 น. - comment id 83480
ตั้งใจไว้ว่าจะพยายามให้เป็น Master Pice ของปีเลยทีเดียว แต่ไม่สำเร็จกลับตกม้าเกือบตาย ไหว้วาน เพื่อนพ้องน้องพี่ เมตตาสักครั้ง ช่วยบรรเลงทีครับ จะแก้ไขของผมตอนใดตอนหนึ่ง หรือเป็นวรรคก็แล้วแต่ขอให้อยู่ในแนวความโดดเดี่ยววังเวงของนกขมิ้น หรือจะช่วยกันแต่งใหม่ทั้งบทก็จะดี ขอรบกวนทุกท่าน
4 ตุลาคม 2545 01:23 น. - comment id 83498
ฝีมือเยี่ยมแล้ว
4 ตุลาคม 2545 01:51 น. - comment id 83508
ท่านใดเมตตาแก้ไขตบแต่งให้ได้โดนใจผม จะส่งรางวัลไปให้โดยไม่มีเงื่อนไข ขอยืนยันว่าถ้าโดนใจมีของรางวัลให้จริง
4 ตุลาคม 2545 01:52 น. - comment id 83509
ใครจะกล้าละท่านกลอนแต่งดีขนาดนี้....แต่งไม่เป็นน่ะ อ้างว้างเนี่ย ต่างคน ต่างสถานการณ์ ต่างสถานที่ ต่างอารมณ์ค่ะ
4 ตุลาคม 2545 05:35 น. - comment id 83520
โบยบินนกขมิ้น................ไร้รัง คืนค่ำลืมความหวัง............กายเร้น หลบหลับที่พักพัง.............เหนื่อนอ่อน บินอ่อนล้าแรงเว้น.............เหนื่อยล้าเกินทานฯ
4 ตุลาคม 2545 11:25 น. - comment id 83561
อะโห...เพราะพริ้ง พริ้งไพเราะมากๆๆเลยคะ..!! ใช้คำได้แจ๋วๆๆ...เยี่ยมๆๆๆๆ...!! +++ เก่งมากๆๆเลยคะ !!!!!
4 ตุลาคม 2545 11:56 น. - comment id 83588
แต่งซะจนนึกว่าเป็นนกขมิ้นเองเลยนะ
4 ตุลาคม 2545 13:34 น. - comment id 83651
จะส่งให้งานให้วันจันทร์ วันนี้งานแยะ บิ้วอารมณ์ก่อน แต่ความจริงน่ะ ก็ดีอยู่แล้วนะ
4 ตุลาคม 2545 17:01 น. - comment id 83678
ม่ายต้องมาถล่มตัวหรอกนะคะท่านพี่ ไพเราะล้ำเลิศ..อยู่แล้ว
4 ตุลาคม 2545 20:56 น. - comment id 83713
หอบเอาความเดียวดายติดปลายปีก บินเลาะหลีกลัดมาในป่ากว้าง ค่ำคืนนี้ยังคงบินหลงทาง ทนอ้างว้างเหว่ว้าอีกราตรี ฟ้าค่ำแล้วยังบินร่อนไร้คอนจับ ใครจะรับปลอบใจบ้างไหมนี่ นกขมิ้นบินหลงกลางพงพี ยังไม่มีตรงไหนใครเมตตา บินไปเกาะกิ่งไหนเขาไล่ส่ง เหมือนเจาะจงเกลียดชังเราทั้งป่า นกขมิ้นบินร่อนสัญจรมา ทนอ่อนล้าอีกหน่อยคอยน้ำใจ เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อน เจ้าจะร่อนพักลงที่ตรงไหน นกขมิ้นบินคว้างอยู่กลางไพร แอบร้องไห้เมื่อไม่มีที่ให้นอน ( ก็ไม่รู้จะถูกใจคุณพรระวีหรือเปล่า...)
4 ตุลาคม 2545 21:00 น. - comment id 83714
ง่า อิอิ ทำม่ายด้าย ไม่ถึงขั้นคับ
4 ตุลาคม 2545 21:06 น. - comment id 83717
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^.....ขอตามมาศึกษาจ้า...^*^
......ไพเราะจังเลย.........
^*^ ............^_^..................^*^
4 ตุลาคม 2545 21:51 น. - comment id 83738
ขอบคุณครับที่ช่วยกันให้ความเห็น 1.ท่านป้าส้มโอครับ ความอ้างว้างน่าจะคล้ายกันนะครับ 2.ท่าน idaho เรียกว่าตามประชิดได้ใกล้เคียงจัง 3.รอท่านจังงังอยู่ด้วยหัวใจจดจ่อ 4.ขอบคุณท่านลม ท่านละอองน้ำ ท่านแน้ทตี้ 6.ขอบคุณน้องเอ็ม รับลูกยอจนท้องอืด 7.ขอบคุณท่านอ.ณธีร์ ในสิ่งที่ให้ ยอดเยี่ยมแห่งยุคทีเดียวครับ 8.ขอบคุณท่าน เวทย์ นี่สิถึงจะเรียกว่าเข้าถึงความรู้สึกอ้างว้าง ดีมากครับ แล้วท่านอื่นล่ะ?
4 ตุลาคม 2545 21:58 น. - comment id 83741
แวะมาทักทายนกขมิ้นช้าไปหรือเปล่าค่ะ
5 ตุลาคม 2545 00:42 น. - comment id 83805
อ่า...พรระวี ฝนคงไม่สามารถเขียนกลอน นกขมิ้นบทใหม่ที่ไพเราะได้เท่านี้อีกแล้วค่ะ งานนี้ขอผ่านนะคะ...แหะ :p
5 ตุลาคม 2545 00:43 น. - comment id 83806
ขอบคุณน้องหลิน
6 ตุลาคม 2545 09:23 น. - comment id 84153
แล้วตกลงว่านกขมิ้นของผม โดนใจ คุณพรระวี หรือเปล่าล่ะครับ
6 ตุลาคม 2545 22:42 น. - comment id 84438
รออีกนิดครับ จะแจ้งให้ทราบ จะลองเปรียบเทียบกับท่านที่ส่งทางเมล์ แต่อย่างไรก็ตามเรียนแจ้งไว้เลยครับสุดยอดครับ
7 ตุลาคม 2545 00:02 น. - comment id 84483
.....ระหกระเหินบิน.........................อนุจินตน์ขมิ้นไพร บ่มีนิวาสใด...................................จะพิไลมุใคร่เคย สยายระไวหวาด.............................กมลาสมิพลาดเลย ฉวัดเฉวียนเชย...............................สิเสบยสบายนัก ฯ .....ระเร่พเนจร...............................ขณะร่อนแสวงภักษ์ ระรื่นชมื่นตรรก...............................ดุจ ปักษิมารคเพลิน ระโหยระโรยลา...............................สิถลาปะผาเนิน พนาลดาเมิล...................................ละเผชิญผจญภัย ฯ .....ขมิ้นมิสิ้นศักดิ์.............................รติมักวิจักขณ์ใจ ทิชาอนงค์ใด...................................อุระใคร่คละไขว่เคียง สุรีย์สิลับมรรค.................................ศศลักษณ์ประจักษ์เมียง พิลาศผงาดเพียง..............................ศุภะเพี้ยงชระเมี้ยงงาม ฯ .....ณ รัตติกาลหนาว........................อุระราวระด่าวทราม สะท้านประหวั่นยาม-..........................ตมะขามระกำทรวง ศศีฉวีเพริศ......................................วรเลิศประเจิดดวง ทหัยชม้ายหวง..................................สิริห้วงมหรรณพ์หาว ฯ .....พระพายปะกายสั่น.......................มนะพรั่นและครั่นคราว สราญกระนั้นหนาว.............................กวิราวสิเล่าความ สุรีย์สิแจ้งภพ...................................รุจินภประสพวาม ขมิ้นผละบินตาม-...............................อภิรามนิยามไพร ฯ ....( อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ) ...นกขมิ้นเหลืองอ่อน.. ตามสัญญาค่ะ คุณพรระวี....ด้วยมิตรภาพตราบสิ้นฟ้าค่ะ
7 ตุลาคม 2545 00:16 น. - comment id 84488
ขอบคุณครับท่านอัลมิตรา เท่ากับเป็นการเปิดโลกทัศน์อันกว้างขวางให้ผมเห็นอีกอย่างหนึ่งว่าความสามารถของท่านนั้นล้นเหลือจริงๆขอชมเชยครับ
7 ตุลาคม 2545 10:25 น. - comment id 84569
หนูแต่งไม่เป็นอ่ะค่ะ.............. ขอมาอ่านแล้วกัน......ความสามารถไม่ถึง
7 ตุลาคม 2545 23:41 น. - comment id 84904
มาให้กำลังพี่ พรระวีเสมอนะคะ มารูปภาพนกสวยๆมาฝากค่ะ http://www.tourthai.com/postcard/b07.jpg
7 ตุลาคม 2545 23:50 น. - comment id 84905
มีแต่กำลังใจกับภาพนกมาให้นะคะ พี่พรระวี ท่านอื่น แต่งเพราะกันทุกคนค่ะ บุษขอให้ความคิดเห็นเป็นภาพนกแทนนะคะ ภาพสื่อความหมายกับกลอนไพเราะๆคะ http://www.tourthai.com/postcard/a_bird_t.shtml
9 ตุลาคม 2545 19:52 น. - comment id 85618
ถือว่าตอนนี้ผมได้รางวัลชมเชยเป็นอย่างน้อย เพราะคุณพรระวีได้กรุณา ชมเชย ไว้ ณ ที่นี้แล้ว คนไร้ชื่อเสียง ฝีมืออ่อนด้อยอย่างผม ได้แค่นี้ก็ปลื้มแย่แล้วละครับ อ้อ..ถ้าเผื่อฟลุ๊คได้รับการพิจารณาให้รางวัล ผมขออนุญาตยกให้หนูแก้ว (ความห่วงใย) จะได้ไหมครับ
11 ตุลาคม 2545 22:18 น. - comment id 86640
ขอบคุณน้องบุษครับ ภาพนกขมิ้นสุดสวยจริงๆเข้าใจว่าน่าจะเป็นภาพถ่าย ลีลาท่าทางน่ารักมากครับ ขออนุญาตินำมาเป็ฯโลโก้ซะเลยครับ ท่านเวทย์ หากเป็นไปดังกล่าวจะจัดการให้ตามความประสงค์ครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
