.....แสนเส่าสั่นสะท้านครั้นฝนโปรย................ลมระบัดโพยพร่ำพิร่ำสิ้น ไร้เดือนเพ็ญเด่นดวงห่วงยุพิน.....................คงได้ยินแว่วหวานกังวาลดัง กลับคืนมาดาราว่าหวานอยู่..........................โอ้พธูข้าน้อยคอยพร่ำพลั้ง อีกใครอื่นชื่นใจไกล้อรอางค์........................มองฟ้าครั้งดังไร้ใต้แสงจันทร์ ฯ
15 สิงหาคม 2545 23:45 น. - comment id 67483
เป็นลมฝนที่เศร้าแฮะ อาจารณ์
16 สิงหาคม 2545 02:52 น. - comment id 67525
แล้วจารุเรื่องมะเนี่ย... อิอิ เพราะดี... เก็บไว้ศึกษา....
16 สิงหาคม 2545 09:49 น. - comment id 67569
คิดถึงคนกางร่มให้อ่ะ ..หว่ออ้ายหนี่ พี่เก๋ ... สองบทไม่ยักจะสัมพันธ์กันแฮะ มึนเหมือนกัน ๕๕๕
16 สิงหาคม 2545 13:13 น. - comment id 67683
^*^ ^*^ ^*^ ความหมายลึกซึ้ง..ฮือฮือ เด๋ว..เปิดดิคภาษาไทยก่อง ^*^ ชื่นชมจ้า... ......................................
16 สิงหาคม 2545 16:50 น. - comment id 67734
ศิษย์พี่ ข้าน้อยอยากบอกว่า อยากแต่งมั่งง่ะ