กลางทุ่งข้าวค่อยผันแปรแลเหลืองเขียว ลับคมเคียวเตรียมตัดส่งขัดสี เป็นความหวังหลังคอยรอยยิ้มมี หักลบหนี้ที่คาค้างล้างผ่อนคลาย แล้วละเลยไม่เคยแลแต่น้อยนิด ความหวังปิดเลือนลางเขียวจางหาย น้ำเหือดแห้งแมลงลงนาคงตาย เหลือฝันร้ายกรายย่างผ่านทางมา สิ่งดีดีมีอันใดใคร่จักอยู่ เพียงรับรู้ดูเฉยเคยไขว่หา ไม่แยแสแค่เศษเสี้ยวจะเยียวยา ไร้คุณค่ากว่าเกินเมินสนใจ รอจนวันมันฉิบหายหรือตายจาก รอจนพรากยากเหหันทำหวั่นไหว คุณค่าเห็นเป็นปรากฏงดต่อไป ก่อเก็บไว้ใจเหือดหายเสียดายพลัน...