พัฒนาอย่างพอเพียง

ส่องหล้า

เสียงไก่เห่าหมาขันตะวันเที่ยง
เจ้าเป็ดน้อยส่งเสียงในกรงสวย
ปลาหับปีกสุขสมลมพุ่งพวย 
พระจันทร์ส่องแสงสวยแข่งตาวัน
ทั่วแผ่นดินแผ่นฟ้าวิปริต
ทั่วทั้งเมืองมืดมิดและผิดผัน
ธรรมชาติในกำมือถือประจัญ
แบกบุกรุกห้ำหั่นประหาญคน
ใบไม้เขียวร่วงหล่นมิทันรุ่ง
พัฒนาปรับปรุงกันทุกหน
ถอนรากแก้วแผ่วถางทั่วมณฑล
ปลูกแท่งหินโผล่พ้นแผ่นดินงาม
ไก่เคยเอื้อนเสียงขานขับขยับไข
บอกเวลาวันใหม่จะไขข้าม
สุนัขเห่าเฝ้าเรือนไม่หลับยาม
พระจันทร์ส่องแสงงามยามราตรี
ผ่านไปแล้วเป็นอดีตให้คิดถึง
ใครจะยุดฉุดดึงเป็นช่องชี้
เราทำเมืองให้สดสวยเขียวขจี
เป็นเมืองสวยทาสีให้งดงาม
เสียงไก่เห่าหมาขันกระชั้นเสียง
ร้องอื้ออึงทุ่มเถียงจากฟ้าข้าม
อนุรักษ์ปักชื่อระบือนาม
บนแท่งปูนยิ้มหยาม เหม็นขี้ฟัน....				
comments powered by Disqus
  • แนทตี้..

    6 สิงหาคม 2545 18:29 น. - comment id 65466

    ^*^*^*..ตามมาแอบอ่านจ้าตะเอง
  • สนต้องลม

    12 สิงหาคม 2545 20:42 น. - comment id 66741

    จริงๆด้วย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน